ညအခါ
လသာသာ
ကစားမလား?
နားမလား?

တကၠသိုလ္က ေငြလမင္းေလးရယ္...ဘယ္ေကာင္းကင္မွာ မင္း သာေနလဲကြယ္..

ငါ့ ကို ကစားပါဦးဟာ...နင္ နားခဲ့တုန္းက ထားခဲ့တဲ့ ၾကင္နာမွုေတြက ခုေတာ့ နာက်င္မွုေတြျဖစ္ေနျပီေပါ့
နင္ခ်န္ခဲ့တဲ့ နာက်င္မွုအဆိပ္ေငြ႕ေတြ ငါ့တစ္ကိုယ္လံုးျပန္႕ေနျပီေလ...နင္ ကစားခဲ့တဲ့ ငါ့အိပ္မက္ေတြ ျပန္မက္လို႕ကို မရေတာ့ဘူး..
လာပါ..နားပါ..ကစားပါ...လို႕ ငါ့ ႏွလံုးေသြးေတြက နင့္ကိုပဲ ဖိတ္ေခၚေနေတာ့တယ္ဟာ...

အုတ္ေတြ သဲေတြအေၾကာင္း ေခါင္းမီးေတာက္ေအာင္ ငါ က်က္ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ နင္ကေတာ့ DSP ဆိုတာကို သီခ်င္းေလး တေအးေအးနဲ႕ တြက္ေနတတ္တယ္ေလ...ငါကေတာ့ နင့္ DSP ကို (Don't Speak Parkyawe) ပါက်ယ္စကားမေျပာတဲ့ ဘာသာလို႕ နာမည္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ တခါတခါ စာေတြက ေခါင္းထဲ မဝင္ပါဘူးဟာ...နင့္ အျပံဳးေတြပဲ ေခါင္းထဲေရာက္ေနခဲ့တာနဲ႕ .. က်လိုက္တဲ့ အဆင့္ေတြကလည္း မေျပာပါနဲ႕ေတာ့ ... ႏွစ္တိုင္း ပါခ်ဳပ္လက္မွတ္ အေပၚက နာမည္ဟာ ငါ့နာမည္ပဲ ျဖစ္ေနတာေပါ့...

ငါျပီးရင္ ပါခ်ဳပ္ပဲ က်န္ေတာ့တဲ့ ေအာင္စာရင္းကို နင္က ဘယ္ၾကည့္ခ်င္မွာလဲေနာ္...ငါကေတာ့ ညိဳညက္ညက္ အသားေရေလးနဲ႕ မ်က္ႏွာဝိုင္းေလး နင့္ကိုပဲ ၾကည့္ခ်င္ေနမိေတာ့တယ္။ တကၠသိုလ္ဇာတ္လမ္းေတြဟာ ျပန္လည္းတူးဆြတိုင္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို လြမ္းစရာလည္း ေကာင္းပါတယ္ဟာ...ခုလို ကဆုန္လျပည့္တို႕၊ ဝါဆိုလျပည့္တို႕မွာဆိုရင္ ေအာင္ေကာင္းေက်ာ္ ဓမၼာရံုမွာ ေမဂ်ာလိုက္ ကုသိုလ္ေတြလုပ္ၾကတယ္ေလ...ငါတို႕ေတြ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးၾကတာပဲေနာ္...

ဦးလာဘျခံထဲက သေျပပန္းေတြကိုလည္း သတိရေနမိတယ္ဟာ....ညေနဘက္ လျပည့္ေန႕ေတြဆို သေျပပန္းေတြ သြားဝယ္ၾကတယ္ေလ။ ေက်ာင္းေရွ႕က ေရေျမာင္းေလးမွာ သေျပပန္းေတြကို ေရေဆးရင္း ေရစီးနဲ႕ ေမ်ာလာတတ္တဲ့ ကိုင္းပင္ေလးေတြကို မ်က္စိတဆံုးအတူတူ လိုက္ၾကည့္ရတဲ့ အရသာဟာ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးပဲဟ..ဘယ္ဆီကိုေရာက္လို႕ ဘယ္ေလာက္ထိ ေမ်ာေနဦးမယ္မသိတဲ့
ေရစီးထဲက ကိုင္းပင္ေလး တခက္ဟာ ခုေတာ့ ငါျဖစ္ေနျပီေပါ့ဟာ...

ဘယ္ဘဝေရာက္ေရာက္ အတူေပါင္းဖက္ရပါေစဆိုတဲ့ သစၥာေတြတိုင္တည္ရင္း ညေနဘက္ ဘုရားမွာ သေျပပန္းကပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္းတယ္ေနာ္...အျဖဴေရာင္အက်ႌေလးေတြကိုယ္စီနဲ႕ ျဖဴျဖဴစင္စင္ အတူျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အက်ိဳးေပးမယ္ဆိုတာ ငါလည္း မခန္႕မွန္းတတ္ေတာ့ပါဘူးဟာ...ေႏြေနက ပူေပမဲ့ ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ႏွစ္ေယာက္တူတူေဆာင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေအးျမတယ္ေနာ္...ေခၽြးစို႕လို႕ ထြက္လာတတ္တဲ့ နင့္ပါးျပင္ကသနပ္ခါးနံ႕ေလးကို
ေဝးေဝးကေတာင္ ငါအလြတ္ရတယ္...

ငါ့ရဲ႕ ေစတနာစကားေတြက နင့္နားကို ခါးေနေစျပီလားဟင္..နင္က ကစားတတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ နင္ေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္ ငါ့ကိုသာ ခြဲလိုက္ စိပ္လိုက္ ပိုင္းလိုက္ပါေတာ့ဟာ...ၾကယ္ေရာင္ကင္းမဲ့တဲ့ ဘဝရဲ႕ လမိုက္ညေတြမွာေလွ်ာက္လွမ္းရင္း တခါတခါ လသာညေလးမ်ား ၾကံဳမိရင္ ငါတို႕ ငယ္ငယ္ကဆိုခဲ့ဖူးတဲ့ အတိုင္း

ညအခါ
လသာသာ
ကစားမလား
နားမလား လို႕ နင့္ကို ထပ္ေမးလိုက္တယ္ေနာ္...

နင္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..

ေလးစားလ်က္

herostar

Something is better than nothing.

ဒီစာေလးတစ္ေၾကာင္းကို အလြန္ႏွစ္သက္မိပါတယ္...
ဘာတစ္ခုမွ မရွိခဲ့ဖူးတာနဲ႕ စာရင္ တစ္ခုခုရွိခဲ့ဖူးတာကပိုေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့.. .တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝမွာအခ်စ္တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးပါတယ္...ဘာတစ္ခုမွ မပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးတာနဲ႕ စာရင္ေတာ့ တခုခုကို ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ ရခဲ့လို ခုခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြးရင္း ေပ်ာ္ခြင့္ရေနေသးတာကိုက ကံထူးတယ္လို႕ ေျပာရမွာပဲေပါ့ဗ်ာ...

ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာကိုရင္ဝတ္ဖူးရမယ္...တကၠသိုလ္တက္ဖူးရမယ္...ရည္းစားထားျပီး အသဲကြဲဖူးရမယ္..လို႕ က်ေနာ့္အေဖက ေျပာဖူးပါတယ္...ဘာကိုဆိုလိုမွန္း က်ေနာ္အတိအက် မသိခဲ့ေပမဲ့ ပထမ ႏွစ္ခ်က္ကိုေတာ့ က်ေနာ္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ဖူးပါျပီ...ေနာက္တစ္ခ်က္ကိုေတာ့ က်ေနာ္မျဖစ္လိုပါ...ႏူးညံ့တဲ့အရာတစ္ခု ရင့္က်က္လာဖို႕တြက္ ႏွလံုးသားကို Training ေပးမဲ့သူတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိသင့္တယ္လို႕ပဲ အၾကမ္းဖ်င္း နားလည္ထားခဲ့ဖူးပါတယ္...

အျခားတကၠသိုလ္ေတြကိုေတာ့ မတက္ဖူးလို႕ ဘယ္လိုရွိမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာမသိပါ..က်ေနာ္တက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျမကၽြန္းညိဳညိဳ တကၠသိုလ္ၾကီးမွာေတာ့ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ဘဝနဲ႕ တကၠသိုလ္ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္ၾကာသင္ယူခဲ့ဖူးပါတယ္....ပထမႏွစ္ ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသားဘဝတုန္းက ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႕ ေယာက်္ားေလးေဆာင္ေရွ႕ကို ဘယ္မိန္းကေလးမွ မလာရဲၾကတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္...
အေဆာင္မွာ ရိွတဲ့ က်ေနာ္တို႕ေယာက်္ားေလးေတြမွာ တိုင္ပင္ထားစရာမလိုပဲ အလိုလိုသိေနတာတစ္ခုကေတာ့ အေဆာင္ေရွ႕ မွာ မိန္းကေလးေတြကို ျမင္လိုက္တာနဲ႕ အေဆာင္မွာ ရွိသမွ် ဒန္အိုး ေရခြက္ သံပံုး စတာေတြကို ကိုယ္စီတီးျပီး "ရန္သူ..ရန္သူေဟ့...ရန္သူေတြ အေဆာင္ေရွ႕မွာ ေရာက္ေနျပီ" ဟု အသံကုန္ဟစ္ကာ ေအာ္ၾကပါေတာ့တယ္...

ေျပလည္သူေတြရွိသလို အစိမ္းသက္သက္ပါးျပင္ေလးေတြကလည္းမနည္းဘူးေလဗ်ာ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း အဲဒီခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဘယ္ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မွာလဲေလ...သူနဲ႕မွ မဆံုေသးတာကိုး...အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာျပီ မိန္းကေလးေတြနဲ႕ ေရာေႏွာေနတတ္သူကို က်ေနာ္တို႕ေတြက သိပ္မေပါင္းၾကပါ...မိန္းကေလးဆို ေဝးေဝးေရွာင္ေနတတ္တာ သဘာဝပါ...စိတ္ထဲက ခင္မင္ေနရင္ေတာင္မွ ဖြင့္ဟေျပာဖို႕ ဝန္ေလးေနခဲ့ၾကပါတယ္...ဘာပတ္သက္မွုမွ မရွိပဲ ခင္လိုက္ျပီဆိုတာနဲ႕
ရည္စားျဖစ္ဖို႕က ၈၀ ရာႏွုန္းနီးပါးေလာက္ ေသခ်ာေနျပီလို႕ မွတ္ယူထားၾကတာကိုး...ဒီေတာ့ မိန္းကေလးေတြကလည္း ျပန္ခင္ဖို႕ ေတာ္ေတာ္ကို စဥ္းစားၾကပါတယ္...ေယာက်ာ္းေလးေတြကလည္း မိန္းကေလးေဆာင္ေရွ႕သြားရမွာကို ေတာ္ေတာ္ေလးရွက္တတ္ၾကပါတယ္...ကိုယ္ သြားေတြ႕တဲ့လူက ထြက္မေတြ႕မွာတို႕ ကိုယ္ေစာင့္ေနတုန္း တျခားကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက ေတြ႕သြားမွာလား စတာေတြကို ထည့္တြက္ရင္း ရင္ဖိုရတာေပါ့...

မိန္းကေလးေဆာင္ေရွ႕ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေသေသသပ္သပ္ေလးရွိေနခ်င္တတ္ပါတယ္
္ဒီလိုနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ...ခ်င္းတြင္းမိသားစုရဲ႕ ေတြ႕ဆံုပြဲေလးကို စလုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရက္မွာ သူနဲ႕ စတင္ဆံုဆည္းခြင့္ ရခဲ့တာေပါ့...

Love is first sight. ဆိုတာကို လက္ခံပါတယ္...ေရႊတိုင္းမိသားစု (စစ္ကိုင္းတိုင္း မိသားစု) ေတြ႕ဆံုပြဲမွာ ဒုတိယအၾကိမ္ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ အစကတည္းက မလံုတဲ့ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားအိုးေလးထဲက အခ်စ္ေတြ ဒီတၾကိမ္မွာေတာ့ သူ႕ မ်က္ဝန္းေတြေအာက္မွာ အစိပ္စိပ္အမႊာအမႊာကြဲေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ...ေျပာရမဲ့ဆိုရင္ အရွုံးေတြ စေတာ့တာေပါ့ေလ..

ရုတ္တရက္အၾကည့္ေလးတခ်က္မွာ အမွတ္မထင္အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္က က်ေနာ့္အခ်စ္အားလံုးကို သိမ္းပိုက္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာေတာ့ သူနဲ႕ေတြ႕ ခြင့္ရေအာင္ ၾကံရဖန္ရပါေတာ့တယ္...တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအမ်ားစုရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း စာအုပ္စငွားဖို႕ ျပင္ဆင္ရေတာ့တာေပါ့...မိန္းကေလးေတြ ကိုယ့္အဆာင္လာတုန္းကေတာ့ သံပံုးတီးျပီး ရန္သူလို႕ေအာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္က ခုရန္သူရွိရာတပ္စခန္းကို စတင္ခ်ည္းကပ္ရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ရင္ခုန္သံေတြ ပလံုစီေနလိုက္တာ ဘာေျပာေကာင္းမလဲဗ်ာ... တခါမွ မီးပူမတိုက္တဲ့ ရွပ္အက်ႌအျဖဴေလးကို မီးပူတုိက္ရပါေတာ့တယ္..

အေပါစားဆိုေပမဲ့ အတန္အသင့္ ေမႊးတဲ့ Enternity ေရေမႊးကိုလည္း ဆြတ္ထားမိပါတယ္...ဆံပင္ကေတာ့ မေန႕က ညွပ္ထားတာဆိုေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္...သူငယ္ခ်င္းဆီက Code 10 ေလးေတာင္ ငွားျပီး သလိုက္ပါေသးတယ္...လူလူသူသူျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ရုပ္ကိုၾကည့္ရင္း ေတာ္ေတာ္ ေတာင္သေဘာက်ေနမိပါေတာ့တယ္...ဘယ္သူ႕ေၾကာက္စရာလိုလဲေပါ့ေလ..
သတိၱအျပည့္ ပဲအျပည့္နဲ႕ သူရွိရာအေဆာင္ကို ေျခဦးတည္လိုက္ပါေတာ့တယ္...ဒီေန႕မွ စက္ဘီးက ေႏွးလြန္းေနတယ္လို႕ ခံစားေနရပါတယ္...စက္ဘီးကပဲ ေႏွးေနတာလား ရင္ခုန္သံေတြကပဲ ျမန္ေနတာလား က်ေနာ္ မေဝခြဲတတ္ခဲ့ပါ...

ပထမဆံုးေျခလွမ္းအေနနဲ႕အားလံုးသံုးတဲ့ Method ျဖစ္တဲ့ သူ႕ဆီက စာအုပ္ငွားရမွာေပါ့ဗ်ာ... သူတို႕အေဆာင္ေရွ႕ေရာက္တယ္ဆိုရင္ကိုပဲ အေဆာင္ေစာင့္ အဖြားၾကီးက ဘယ္သူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႕လဲ လို႕ေမးပါေတာ့တယ္... သူ႕နာမည္ေလး ေျပာလိုက္တာနဲ႕ ဒါဆို ခဏေစာင့္ေနာ္ ...ဘယ္သူလို႕ ေျပာလိုက္ရမလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္နာမည္ေလးပါေျပာလိုက္ရတာေပါ့ေလ...အဲလိုနဲ႕ အေဆာင္ထဲကုိ ဝင္သြားလိုက္တာ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာပါတယ္... ျပန္ထြက္လာေတာ့ အားတက္သေရာနဲ႕ ေမးလိုက္ရတာေပါ့...သူထြက္လာျပီလားေပါ့ေလ...

အဖြားကေတာ့ က်ေနာ့္ေမးခြန္းေလးတစ္ခုကို အေျဖမ်ားစြာ ျပန္ေျဖပါေတာ့တယ္...အင္း သူေရခ်ိဳးေနလို႕တဲ့...
စာအုပ္လာငွားတာမဟုတ္လားတဲ့...သခ်ာၤနဲ႕ အဂၤလိပ္ (၂)အုပ္လံုး ငွားလိုက္တယ္တဲ့...လိုအပ္တာေတြကူးျပီးရင္ စာအုပ္ေတြကို အဖြားဆီမွာ ျပန္ေပးထားလိုက္ပါတဲ့...ဟုတ္ကဲ့.. က်ေနာ္႕ရဲ႕ ပထမဆံုးေျခလွမ္းေတြဟာ အဲေလာက္ထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္...

But, Something is better than nothing.

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

herostar