b သူရဲေကာင္းၾကယ္: October 2009
ဘာစီလိုနာသို႕ အလည္ တစ္ေခါက္ (၂)
•Friday, October 30, 2009
ဒီေန႕မွာေတာ့ ဘာစီလိုနာမွာ အထင္ရွားဆံုး ဆယ္ေနရာရွိတဲ့ အထဲက ပထမဦးစားေပး အထင္ရွားဆံုးျဖစ္တဲ့ Sagrada Familia Church ေက်ာင္းၾကီးကို ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိသုကာပညာမွာ အံ့မခန္းေတာ္တဲ့ ဗိသုကာ ပညာရွင္ အန္တိုိနီရိုေဂါက္ဒီရဲ႕ အထင္ရွားဆံုးလက္ရာတစ္ခုလို႕ ေျပာလို႕ပါတယ္။ ဒီ Sagrada Familia ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ၁၈၈၂ ကတည္းက စေဆာက္ေနခဲ့တာပါ။ လာမဲ့ ၂၀၂၆ ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေဂါက္ဒီရဲ႕ Design ေရးဆြဲထားတဲ့အတိုင္း အျပီးသတ္နိဳင္လိမ့္မယ္လို႕ ခန္႕မွန္းထားၾကပါတယ္။ ဗိသုကာပညာရွင္ ေဂါက္ဒီကေတာ့ ၁၉၂၆ မွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့့ျပီ ျဖစ္ေပမဲ့ ႏွစ္တစ္ရာ စီမံကိန္းအျဖစ္ ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ေဆာက္လုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ၁၈၈၂ ကေနစေဆာက္လာလိိုက္တာ ၂၀၂၆ မွ ျပီးမယ္ဆိုေတာ့ ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ေဆာက္လုပ္တာဟာ ၁၄၄ ႏွစ္ေတာင္ ၾကာမွာလို႕ ေျပာရမွာေပါ့ေလ။

လာမဲ့ ၂၀၁၀ စက္တင္ဘာလထဲမွာေတာ့ အတြင္းပိုင္း အျပင္အဆင္ေတြ အျပီးသတ္နိဳင္လိ္မ့္မယ္လို႕ ခန္႕မွန္းထားျပီး ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြကို ျပသဖို႕ စီစဥ္ေနၾကပါတယ္။ ေလ့လာခ်က္မွတ္တမ္းမ်ားအရ လာေရာက္လည္ပတ္သူဦးေရမွာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ လူဦးေရ ၂.၂၆ သန္းခန္႕ရွိတယ္္လို႕ သိရပါတယ္။ ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ေတြကေတာ့ အံ့မခန္းပါပဲ။ ဗိသုကာပညာကိုေလ့လာေနသူမ်ားအဖို႕
အမွန္တကယ္ လည္ပတ္သင့္တဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ဘာျဖစ္လို႕လည္းဆိုေတာ့ ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ ေကာ္လံတိုင္ေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုေတြဟာ သာမန္နဲ႕ လံုးဝမတူ လို႕ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမင္ေတြ႕ေနၾက အေဆာက္အဦးအမ်ားစုဟာ တိုင္ေတြဟာ တည့္မတ္ေျဖာင့္တန္းျပီး စတုန္းရန္ပံု စတုဂံပံုမ်ားသာ ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ တိုင္ေတြဟာ ေအာက္ပိုင္းမွာသာ ေျဖာင့္တန္းေပမဲ့ အေပၚပိုင္မွာေတာ့ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ သစ္ကိုင္းေတြလိုမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထားလို႕ပါပဲ။

သဘာဝအေလွ်ာက္ ေပါက္ေရာက္ေနတတ္တဲ့ သစ္ပင္ေတြရဲ႕ သေဘာသဘာဝကို ေလ့လာျပီးေဆာက္လုပ္ ထားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ပ်ားအံုေလးေတြရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုကို အတုယူျပီး ခိုင္ခံေအာင္ လွပေအာင္ ေဆာင္လုပ္ထား ပါတယ္။

ေဂါက္ဒီရဲ ႕ရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ ဒီေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ ခရစ္ယာန္သာသနာမွာ ေနာက္ဆံုးနဲ႕ အၾကီးက်ယ္ အခမ္းနားဆံုး Christendom လို႕ ေခၚတဲ့ ခရစ္ယာန္ကမၻာရဲ႕ ျပယုဂ္တစ္ခုအျဖစ္ ဖန္တီးဖို႕ ျဖစ္တယ္လို႕ သိရပါတယ္။ အံ့မခန္းလက္ရာေတြနဲ႕ မြမ္းမံထားပါတယ္။ တာဝါတိုင္ေပါင္း ၁၈ ခုကိုလည္း ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ေပၚမွာ ျမင္ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီတာဝါေတြကေတာ့ ေယရွဳခရစ္ေတာ္ရဲ႕ တမန္ေတာ္ ၁၂ ဦး၊ က်မ္းစာေတာ္ျမတ္ ၄ အုပ္၊ အပ်ိဳစင္ျဖစ္တဲ့ မယ္ေတာ္ မာရီ ႏွင့္ အရွည္ဆံုးတာဝါကေတာ့ ေယရွုခရစ္ေတာ္ကို ရည္ညႊန္းျပီး ေဆာက္လုပ္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။ တာဝါၾကီးေတြကို ဆက္သြယ္ထားတဲ့ ေပါင္းကူးေလးကေန ျမိဳ႕ေတာ္ ဘာစီလိုနာကို ၾကည့္ရွုရ တာဟာ အသဲယားစရာ ေကာင္းလွျပီး ၾကည့္လို႕လည္းအလြန္လွပ ပါတယ္။

ဒီတာဝါေပၚတက္ဖို႕ကလည္း ၁ နာရီခြဲေလာက္တန္းစီခဲ့ရပါတယ္။

ဒါေတြကေတာ့ တာဝါေပၚကေနရိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ Diogonal ဆိုတဲ့ အိမ္ယိုင္ယိုင္ၾကီးေတြရွိတဲ့ဆီကို သြားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အိမ္ေတြက ယိုင္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး ျမင္ေနၾကျပတင္းေပါင္ဒီဇိုင္းေတြက ေထာင့္မွန္ပံုေတြပဲ ျဖစ္ေနေတာ့ ေထာင့္မွန္ပံုမဟုတ္တဲ့ ျပတင္းတံခါးေတြနဲ႕ အလွဆင္ထားတဲ့ အိမ္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ မေျပာတတ္တာနဲ႕ အိ္မ္ယိုင္တယ္ ထင္ရတာပါ။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေဂါက္ဒီရဲ႕ ဥယ်ာဥ္ၾကီးရွိတဲ့ဆီကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ ဖန္တီးထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမိဳ႕ထဲကို အလြယ္တကူျမင္နိဳင္သလို ေျမထဲပင္လယ္ရဲ႕ အလွအပကိုလည္း အေဝးက ခံစားနိဳင္ ္ပါတယ္။ ပင္လယ္ဘက္က တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလနုေအးမ်ားနဲ႕ အတူ ဥယ်ာဥ္ထဲမွ ပန္းေပါင္းစံုရဲ႕ ရနံ႕ေတြနဲ႕ ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီေလကို ရွဴျပီး မလန္းတဲ့သူ ရွိမယ္ မထင္ေတာ့ပါ။ တေနကုန္လည္ေနရေပမဲ႕ ပင္ပန္းတယ္လို႕ မထင္မိပါ။ ေညာင္းသမွ်ကလည္း ဥယ်ာဥ္မွာ ခဏအပန္းေျဖလိုက္ေတာ့ ေပ်ာက္သြားဟန္ တူပါတယ္။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ ဟိုတယ္ကို ခဏျပန္ျပီး ကပ်ာကယာ ထမင္းလက္ဆံု စားၾကပါတယ္။ ဘာလို႕လည္း ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ဘာစီလိုနာ ကမ္းေျခရဲ႕ အလွကို ခံစားရေတာ့မို႕ပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ ႏွစ္ ၂၅ ေလာက္ေနခဲ့ဖူးတာေတာင္ အညာသားဆိုေတာ့ ပင္လယ္ကို မျမင္ဖူးခဲ့ပါ။ ဒီထဲမွာ ပင္လယ္မျမင္ဖူးေသးတဲ့ လူက ထက္ဝက္နီးပါးပါတယ္ေလ္။ ပင္လယ္ကို ေရာက္ဖူးသူတိုင္း ပင္လယ္မွာ ခံစားရတဲ့ အရသာကို သိၾကမွာပါ။

တကယ္လည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွပါတယ္။ ပင္လယ္နားမေရာက္ခင္အထိ Metro မွာ ေျမေအာက္ရထားကို ခဏစီးသြားျပီး ပင္လယ္ဘက္ကုိ အဖြဲ႕လိုက္ လမ္းေလွ်ာက္ လာၾကပါေတာ့တယ္။
ဇာတ္လမ္းက ဒီမွာစတာေပါ့ဗ်ာ။
| comments (0)
ဘာစီလိုနာသို႕ အလည္ တစ္ေခါက္ (၃)
•Friday, October 30, 2009
ဒီလမ္းတေလွ်ာက္မွာေတာ့ ေျပာသမွ် အလြယ္တကူ ယံုတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က သစ္ေတာက အစ္ကို တစ္ေယာက္နဲ႕ တြဲမိေနပါေတာ့တယ္။ စကားေျပာရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာလိိုက္တာ တစ္ေနရာ အေရာက္မွာေတာ့ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေတြပံုေနတဲ့ ဆိပ္ခံတစ္ခုကို ေတြ႕ပါတယ္။ သစ္ေတာက အစ္ကိုက ေအာ္ သူမ်ားနိဳင္ငံမ်ား ေမာ္ေတာ္ေတြ သေဘၤာေတြ ေပါခ်က္ကေတာ့ ကုန္းေပၚေတာင္ ပံုထားရတယ္ေနာ္လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

တကယ္လည္း ပြတ္သိပ္ေနျပီး ေရေတာင္ အလြယ္တကူ မျမင္ရေတာ့ "ဟုတ္မယ္ဗ်...သေဘၤာေတြ ေတာ္ေတာ္ေပါတာပဲေနာ္" လို႕ ျပန္ေျပာမိတာေပါ့ဗ်ာ။ ေသေသခ်ာခ်ာ သဲသဲကြဲကြဲလည္း ျမင္ရေရာ တကယ္ေတာ့ သေဘၤာအားလံုးက ေရေပၚမွာပါ။ ေက်ာက္ခ်ျပီး တန္းစီရပ္ထားလို႕ ေရကို အလြယ္တကူ မျမင္ရတာပါ။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ လြယ္လြယ္ယံုတတ္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတြးရင္း ရယ္မိပါတယ္။ သူ႕ကိုေတာ့ လက္ညွိဳးေလး တစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပလိုက္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က အစ္ကိုေရ တစ္ခါပဲ ညာလို႕ရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႕ပါ။ ဒါေပမဲ့ ရန္ကုန္သားအစ္ကိုကေတာ့ တစ္သက္လံုး လိမ္လို႕ ရျပီဆိုတဲ့ သေဘာလားလို႕ ျပန္ေမးပါေတာ့တယ္။

ႏွစ္ခုလံုး ျဖစ္နိဳင္ေနတာဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ရယ္မိပါေတာ့တယ္။ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို လက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပတိုင္း ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးက ဒီခရီးစဥ္တစ္ခုလံုးအတြက္ စကားလံုးမဲ့ ဟာသတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။


အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ကမ္းေျခမွာ ေဆာက္္ထားတဲ့ ကမ္းေျခ စားေသာက္ဆိုင္ႏွင့္ တကြ ပင္လယ္ကမ္းေျခက သဲေသာင္ျပင္ေတြ ေပၚမွာ ေဘာလံုးကန္ၾကပါေတာ့တယ္။ ၅ ႏွစ္ကေလးေတြေလာက္သာ ေဆာ့ေလ့ရွိတဲ့ ပလပ္စတစ္ အနီေရာက္ေဘာလံုးေလးကို ၂၅ ႏွစ္အထက္ ျမန္မာေတြ ကမ္းေျခမွာ အားပါးတရ ေဘာလံုး ကန္ေနၾကတာကို ျမင္ရရင္ ကမ္းေျခကလူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုရွိမယ္ေတာ့ မေတြးတတ္ပါ။ ခုျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ရယ္ခ်င္ေနမိပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ေျပးရတာ ေမာလာတဲ့အခါ ေဘာလံုးကို ျခင္းလုပ္ျပီး ေဆာ့ၾကပါတယ္။ ျခင္းခတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ မွာေတာ့ ပင္လယ္ေရခ်ိဳးဖို႕ စတင္ပါေတာ့တယ္။ လွိုင္းလံုးၾကီးေတြက တဝုန္းဝုန္းေျပးတက္လာလိုက္

ေၾကာက္ျပီး ေသာင္ျပင္ေပၚ ေျပးတက္လိုက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ရယ္စရာ ေကာင္းေနပါေတာ့တယ္။


ပင္လယ္ထဲမွာ ေရလႊာေလွ်ာ ္စီးသူမ်ားကိုလည္း ျမင္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ေတာ့ လွိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ လွိုင္းစီးဖို႕ ေနေနသာသာ လွိုင္းနဲ႕ ေျပးတမ္းလိုက္တမ္း ကစားေနသလား ေအာင္းေမ့ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မထူးပါဘူးေလ.တစ္ကိုယ္လံုး ေရစိုဖို႕ေတာ့ လိုေသးတယ္ထင္တာနဲ႕ လွိုင္းအဆုတ္မွာ ေျပးလိုက္သြားျပီး လွိုင္းတက္လာတဲ့အခါ ငုပ္တုတ္ထိုင္ေနလိုက္ပါတယ္။ လွိုင္းက လူကို ေဂါက္သီးရိုက္သလို ရိုက္လိုက္ေတာ့ ကမ္းေျခကို ဒလိမ့္ေခါက္ေခြးျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ကမ္းေျချပန္ေရာက္တဲ့အခါ ထိုင္ျပီး အားေပးေနၾကတယ္ သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလးေတြကို ဓာတ္ပံုရိုက္ခိုင္းရတာေပါ့ေလ။


ျမန္မာမိန္းကေလးေတြပီပီ အရွက္ၾကီးေလေတာ့ သူတို႕လည္း ပင္လယ္ေရနဲ႕ ထိတယ္ဆိုရံု ေလာက္သာ ထိျပီး သူမ်ားေဆာ့တာကိုပဲ ၾကည့္ေနၾကတယ္ေလ။ ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ရင္း လွိုင္းစီးေနၾကတဲ့သူေတြကို ၾကည့္ေန လိုက္တာ ေနဝင္တဲ့အထိ ဆိုပါေတာ့။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ညေနစာခ်က္စားဖို႕ စူပါမားကက္တစ္ခုကို အျမန္ရွာျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆယ္ေရာက္လံုး ထမင္းခ်က္စားၾကပါေတာ့တယ္။ ခ်က္စားလို႕ ရေအာင္ကလည္း ဂ်ာမနီကတည္းက ထမင္းေပါင္းအိုးေလးကို သယ္လာခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ေန႕မွာေတာ့ ကမၻာ့ဖလားမွာ ကန္သြားတဲ့ ဘာစီလိုနာ ေဘာလံုးကြင္းကို ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ နိဳင္ငံတကာ အဆင့္မွီကြင္းမို႕လား မသိပါ။ ဝင္ေၾကးကလည္း ၁၇ ယူရိုေစ်းၾကီးလွပါတယ္။ ေဘာလံုးျပတိုက္နဲ႕ အတူ ကြင္းထဲ ဝင္ၾကည့္ခြင့္ ရဖို႕ကိုပင္ တန္းစီရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေဘာလံုးပစၥည္းေတြနဲ႕ အားစကားဝတ္စံုေတြေရာင္းတဲ့ ဆိုင္မွာ စပိန္ျပန္လက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္ၾကပါ ေတာ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဝယ္လာမိတဲ့ လက္ေဆာင္ကေတာ့ လူ႕ေရွ႕သူ႕ေရွ႕မွာ ထုတ္ၾကြားလို႕ မရတဲ့ အဝတ္အစား တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။ပထမတုန္းကေတာ့ ဘာစီလိုနာ ေဘာလံုး အက်ႌဝယ္မလို႕ပါပဲ။ ကမၻာေက်ာ္ ေဘာလံုးသမား မက္ဆီရဲ႕ နာမည္ပါတဲ့ အက်ႌေလး ဝယ္မယ္ဆိုျပီး ေစ်းႏွုန္္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၈၅ ယူရိုျဖစ္ေနတာနဲ႕ ဟဲဟဲ အက်ႌကို ခဏယူဝတ္ျပီး ဓာတ္ပံုရုိက္ယူခဲ့ပါေတာ့တယ္။
| comments (0)
ဘာစီလိုနာသို႕ အလည္ တစ္ေခါက္ (၄)
•Friday, October 30, 2009

ေသာ့ခ်ိတ္ေလးေတြနဲ႕ လက္ေဆာင္ေလးေတြဝယ္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ Las Ramblas ဆိုတဲ့ လမ္းမမွာ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ ထြက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒီလမ္းေပၚမွာကေတာ့ Street Performers လို႕ ေခၚရမဲ့ လမ္းေပၚမွာ ပံုစံမ်ိဳးစံု ဒီဇိုင္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ပိုက္ဆံေတာင္းေနတဲ့ လူေတြကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ သမၼတရံုက ဇာတ္လမ္းျပီးတဲ့အခါ လူတိုးရသလိုမ်ိဳး ဒီလမ္းေပၚမွာလည္း အဲလိုကို တိုးေနရပါေတာ့တယ္။ လူက ဆယ္ေယာက္ဆိုေတာ့ လူကြဲသြားမွာစိုးတာနဲ႕ ထီးအစိမ္းေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ဥပေဒက အစ္မတစ္ေယာက္က အဖြဲ႕ရဲ႕ သေကၤတအျဖစ္ ေထာင္ထားရပါတယ္။ ဒီလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ပံုေတြကေတာ့ ဒီမွာပါ။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ စီစဥ္မထားဘဲ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုကေတာ့ ေျမထဲပင္လယ္ေပၚမွာ အေပ်ာ္စီးသေဘၤာနဲ႕ ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဥေရာပမွာ ေက်ာင္းသားတိုင္းကို အခြင့္အေရးေပးတာမ်ားပါတယ္။ စပိန္မွာ အေပ်ာ္စီး သေဘၤာစီးတာေတာင္ ဂ်ာမနီေက်ာင္းသားကဒ္နဲ႕ ဆိုေတာ့ ယူရို ၁၀ ပဲ ေပးရပါတယ္။ သာမန္ဆိုရင္ ၁၄ ယူရို က်မွာျဖစ္ပါတယ္။ အေပ်ာ္စီး သေဘၤာေပၚမွာ ၁ နာရီခြဲေလာက္ ၾကခဲ့ပါတယ္။ သေဘၤာစထြက္ျပီဆိုရင္ပဲ ကိုရီးယားမေလး ႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဘးနားမွာ လာထိုင္ပါတယ္။

အာရွသူမ်ားပီပီ စကားမ်ားတြတ္ထိုးရင္း အရွက္ၾကီးခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘက္ကို တစ္ခ်က္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္ဘူးဗ်။ ဘယ္ၾကည့္ပါ့မလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕က အညာဆီေရာ “ အေညွာ္စီေရာ” လို႕ ကိုရီးယားလို ႏွုတ္ဆက္ျပီး ေနာက္တစ္လံုးကို မၾကားတၾကားေျပာျပီး စထားၾကတာကိုး။ သေဘၤာအေပၚထပ္မွာ စီးရင္း ဘာစီလိုနာ ကမ္းေျခကို ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္သာယာလွပါတယ္။ မိန္းကေလးေတြကလည္း သေဘၤာရဲ႕ ဟိုဘက္ျခမ္းမွာ သူတို႕လည္း အဖြဲ႕ၾကေနၾကေလရဲ႕။ ဟိုင္းၾကီးကၽြန္းမွာ ေမြးခဲ့တဲ့ ပုသိမ္သူတစ္ေယာက္နဲ႕ မိတၳီလာသူတစ္ေယာက္ကေတာ့ လွိုင္းမူးေနၾကတယ္ဆိုပဲ။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သစ္ေတာက အစ္ကိုရယ္ စိုက္ပ်ိဳးေရးက အစ္ကိုရယ္ကေတာ့ လွိုင္းမမူးတဲ့အျပင္ သေဘၤာေပၚမွာ ေရာင္းတဲ့ ဘာစီလိုနာ ဘီယာကို သံုးေယာက္တစ္အိပ္မက္ သံုးခါ မက္ေနလိုက္ၾကပါတယ္။ သပန (သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ) ဂိတ္ကို ျဖတ္လိုက္၊ သစ္ေတာဂိတ္ကို ျဖတ္လိုက္၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို ျဖတ္လိုက္နဲ႕ ဘီယာဖန္ခြက္ကေလးကေတာ့ မ်က္စိမ်ားကို လည္ေနပါေတာ့တယ္။ ဝါရင့္သမားေတာ္ၾကီးျဖစ္တဲ့ သစ္ေတာဂိတ္ကေတာ့ အရိတ္ဆံုးလို႕ ထင္ရပါတယ္။ သပနက အလယ္ထိုင္ဆိုေပမဲ့ ႏွစ္ေက်ာ့ျပန္လို႕ မရေအာင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးဂိတ္က တားထားပါေသးတယ္။ လွိုင္းတအိအိေပၚမွာ လွိုင္းကေလး စီးလိုက္ ဘီယာလိုက္ ေမာ့လိုက္နဲ႕ ဘဝကေတာ့ ရွယ္ကို လန္းေနပါေတာ့တယ္။

ေျမထဲပင္လယ္၏ အေငြ႕ အသက္ကို စတင္ခံစားရင္း အေပ်ာ္စီးသေဘၤာျဖင့္ ၁ နာရီခြဲၾကာ ေလညွင္းခံရင္း ဘာစီလိုနာ၏ ကမ္းေျခအလွကို ရွုစားရသည္မွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွပါတယ္။ ဒီခရီးစဥ္မွာ္ကေတာ့ သေဘၤာဦးကေန ဘီယာေသာက္ရင္း ပင္လယ္ေလကို တဝႀကီး ရွဴရွိုက္ရသည္ကို ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ ္
သေဘၤာဦးတည့္တည့္မွာ ျမန္မာ ၃ ေယာက္ေရွ႕တည့္တည့္က ထိုင္ျပီး တိုက္တန္းနစ္ကားထဲက လီယိုနာဒိုနဲ႕ ကိတ္ဝင္စလက္တို႕လိုေတာ့ ရိုမန္တစ္ေတာ့ မဆန္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ မၾကာပါဘူး။ စိုက္ပ်ိဳးေရးက အစ္မတစ္ေယာက္နဲ႕ ဥပေဒက အစ္မတစ္ေယာက္လည္း သေဘၤာဦးမွာ ေလညွင္းခံရတဲ့ အရသာကို သူတို႕လည္း ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕သံုးေယာက္လည္း ဘီယာကို သံုးေယာက္တစ္အိပ္မက္ သံုးခါ မက္ျပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ စကားေျပာလို႕ ေကာင္းလာပါေတာ့တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ KSF ၾကက္ကင္နဲ႕ အာလူးေၾကာ္စားၾကပါေတာ့တယ္။ ဒီညေပါ့ဗ်ာ။ စိတ္ထဲမွာ ခုထိ အမွတ္တရျဖစ္ေနမိတာ။ Magic Fountain လို႕ ေခၚတဲ့ ေရနဲ႕ မီးအလွျပ ပြဲေတာ္ေလးေပါ့။ ဘာစီလိုနာမွာ ဒီပြဲေလးက နာမည္ၾကီးပါတယ္။ ေရပန္းေတြကို မီးေရာင္္စံုနဲ႕ ထိုးျပလိုက္တဲ့အခါ ေရေတြတဖြားၾကားမွာ ေဆးေရာင္စံု စီျခယ္ထားတဲ့ သက္ဝင္ပန္ခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို ၾကည့္ရသလို ခံစားရပါေတာ့တယ္။ ခဏအၾကမွာေတာ့ ေရပန္းေတြအၾကားကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ သာယာညိမ့္ေညာင္းဖြယ္ ေတးသံသာေလးကိုၾကားရပါေတာ့တယ္။ သီခ်င္းသံရဲ႕ စီးေမ်ာမူနဲ႕ အတူ ေရပန္းေတြမွ ဒီဇိုင္းမ်ိဳးစံု ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႕
သရုပ္ေဖာ္ေနပံုေတြကို ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ၾကည္ႏူးရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုေလးကိုလည္း ျမင္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြေတာင္ ေပါက္လာမိပါတယ္။ ေရပန္းေတြ တဖြဲဖြဲၾကားမွာ အဆိုေတာ္မပါ သရုပ္ေဆာင္ မပါေပမဲ့ လူေပါင္းမ်ားစြာကို ၂ နာရီေက်ာ္မွ် ဆြဲေဆာင္ထားနိဳင္ခဲ့ပါတယ္။ဒီ Magic Fountain ညေန ၇ နာရီကေန ၉ နာရီအထိပဲ ျပသတာပါ။ ဒီကေန လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္တဲ့အခါ ေကာင္းကင္ႀကိဳးစီးၿပီး ၿမိဳ႕ကိုလည္း ၾကည္ရွဳနိဳင္ပါေသးတယ္။

ေနာက္ေန႕ဆို ျပန္ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ အတူ ဘာစီလိုနာလာရတာ ဒါေလးကို ၾကည့္လိုက္ရတဲ့အတြက္ တန္တယ္လို႕ ေျပာရမယ္လို႕ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါေတာ့တယ္။ ဗြီဒီယိုေလးကို အျမည္းသေဘာ ၾကည့္လို႕ရေအာင္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ဘာစီလိုနာ ခရီးစဥ္ေလးကို ေပ်ာ္ရႊင္မွုေတြနဲ႕ ပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ျမိဳ႕ေလး ျဖစ္တဲ့ ကိုက္ဇာေလာက္တန္ကို လိုက္လာၾကပါေတာ့တယ္။ သူတို႕ကို တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ လက္ရာေတြနဲ႕ ျမန္မာထမင္း ဟင္းေတြ ခ်က္ေကၽြးလိုက္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းဆို ယမ္ယမ္နဲ႕ ျပီးလိုက္ေပါင္မုန္႕ နဲ႕ ျပီးလိုက္ဆိုေတာ့ ခုလို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ထမင္းလက္ဆံုစားရေတာ့ ကံထူးတယ္လို႕ ဆိုရမွာေပါ့ေလ။

ေနာက္ခရီးစဥ္ အျဖစ္ ဂရိနိဳင္ငံ ေအသင္ျမိဳ႕လို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္ရင္း ခုလို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ အဆံုးထိ ဖတ္ေပးတာကို ေက်းဇူးတင္လွ်က္

ခင္မင္ေလးစားစြားျဖင့္

herostar
| comments (0)
ေအာက္တိုဘာ ၂၁
•Monday, October 19, 2009
၁။ ကမၻာ့နိဳဘယ္ဆုေတြကို ေပးဖို႕ စတင္ ခဲ့သူ ဆြီဒင္လူမ်ိဳး သိပၸံ ပညာရွင္
အဲဖရက္နိဳဘယ္ (Alfred Nobel) ဟာ ငါ မဟုတ္ဘူး။

၂။ အီတလီစာေရးဆရာ Giuseppe Giacosa ဟာ ငါ မဟုတ္ဘူး။

၃။ အေမရိကန္ ဂီတပညာရွင္ Steve Cropper ဟာ ငါ မဟုတ္ဘူး။

၄။ အေမရိကန္ ေဘာလံုးသမား Brian Piccolo ဟာ ငါ မဟုတ္ဘူး။

၅။ နိုဗယ္ဆုရ ၾသစၾတီးယား စာေရးဆရာ Elfriede Jelinek ဟာ ငါ မဟုတ္ဘူး။

၆။အစၥေရး ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ Benjamin Netanyahu ဟာ ငါ မဟုတ္ဘူး။

၇။ အေမရိကန္ သရုပ္ေဆာင္ စာေရးဆရာ Carrie Fisher ဟာ ငါ မဟုတ္ဘူး။

၈။ နိဳဗယ္ဆုရ ဂ်ာမန္ ရူပေဗဒပညာရွင္ Wolfgang Ketterle ဟာ ငါ မဟုတ္ဘူး။

၉။ အေမရိကန္ နိဳင္ငံေရးသမား John William Snow ဟာ ငါ မဟုတ္ဘူး။

၁၀။ တင့္ကားကို တီထြင္ခဲ့တဲ့ အိႏၵိယေျမဖြား Sir Ernest Dunlop Swinton ဟာ ငါ မဟုတ္ဘူး။

သူတို႕ အားလံုးရဲ႕ ေမြးေန႕ က ေအာက္တိုဘာ ၂၁။

A/ ခ်င္းတြင္းျမစ္အေရွ႕ ကမ္းက မံုရြာျမိဳ႕ ေလးမွာ ေမြးခဲ့တာ ငါ။

B/ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား ဘဝနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ဖူးတာ ငါ။

C/ ဘုန္းၾကီးေတြကို ကတံုး တံုးေပးခဲ့ဖူးတာ ငါ။

D/ ေခြးပိန္ေလးတစ္ေကာင္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာ ငါ။

E/ ေဘာလံုးကန္တိုင္း အရိုက္ခံခဲ့ရဖူးတာ ငါ။

F/ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဟိုေလွ်ာက္ေရး ဒီေလွ်ာက္ေရး လုပ္တတ္တာ ငါ။

G/ ခုခ်ိန္ထိ ဘယ္သီခ်င္းမွ တစ္ပုဒ္လံုး အလြတ္မရတာ ငါ။

H/ ကဗ်ာလိုလို စာလိုလိုနဲ႕ ဘာမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မရွိတာ ငါ။

I/ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ အိပ္စက္ေနခဲ့ဖူးတာ ငါ။

J/ M.I.T ေက်ာင္းေရွ႕ က ဦးရွည္ၾကီးဆိုင္မွာ အေၾကြးေသာက္ခဲ့ဖူးတာ ငါ။

K/ ယုန္တစ္ေကာင္နဲ. ခ်က္ထဲမွာ စကားေျပာခဲ့ဖူးတာ ငါ။

L/ လမ္းေဘးမွာေတာင္းေနတဲ့ ဂ်ာမန္က လူတစ္ေယာက္ကို ေငြ ၃ ယူရို ထည့္ခဲ့ဖူးတာ ငါ။

M/ ၁ ကေန ၁၀ ထိေရးထားတဲ့ ကမာၻေက်ာ္ေတြနဲ႕ ( ေအာင္တိုဘာ ၂၁ ရက္) ဆိုတဲ့

ေမြးေန႕ ကလြဲလို႕ ဘာမွ မတူခဲ့တာ ငါ။

ငါ့ကိုလည္း ေအာက္တိုဘာ ၂၁ မွာ ေမြးခဲ့တယ္။


herostar


| comments (4)
ေလာကဓံကာ အက်ႌတစ္ထည္
•Wednesday, October 14, 2009
ဟာသေလးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ဖူးတယ္။

ေသနတ္နဲ႔ အဆံုးစီရင္ေတာ့မယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို တရားသူႀကီးက "မင္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးဆႏၵကို ေျပာပါ" လို႕ ေမးလိုက္တယ္။ အက်ဥ္းသား ျပန္ေျဖလိုက္တာက "က်ည္ကာအက်ႌ ဝတ္ခ်င္တယ္" ဟူတည္း။

ခုတေလာ ငါလည္း ဘာျဖစ္ေနမွန္းကို မသိ။ ဟုိဟာအဆင္မေျပ ဒီဟာအဆင္ မေျပနဲ႕။ က်န္းမာေရးကလည္း မေကာင္း၊။ ဒီၾကားထဲ ဟိုတေန႕ က ဘူတာရံုက အျပန္ ေလွကားေပၚက ေျခေခါက္လဲလို႕ ခု လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေထာ့နဲ႕ ေထာ့နဲ႕ ။ ေတာ္ေတာ္လည္း စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ ဒုကၡဆိုတာ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ လာလည္ တတ္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ေလာက္တယ္။

ငါလည္း ေလာကဓံကို ၾကံၾကံခံနိဳင္တဲ့ "ေလာကဓံကာ အက်ႌတစ္ထည္" ေလာက္လိုခ်င္တယ္။ ခ်စ္လွစြာေသာ ငါ့ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုးလူေတြကလည္း သူတို႕ လိုအပ္တာကို ငါ ျဖည့္ဆီးျပီးကတည္းက ေပၚမလာေတာ့တာ ခုထိပဲ။ ငါလည္း ဘယ္သူ႕ တိုင္တည္ရမွန္းမသိတာနဲ႕ ေလာကကိုပဲ တိုင္တည္ျပီး ဒီ ဒိုင္ယာရီကို ေရးမိတယ္။
| comments (1)
ဂ်ာမနီမွ ထိုင္းကထိန္
•Monday, October 12, 2009
ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာနဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့အပတ္က ထိုင္းဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ေရာက္ခဲ့သည္။တရားထိုင္ရန္ သကၤန္းကပ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ အတူ ခရီးထြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ေနရာကေတာ့ ဂ်ာမနီနိဳင္ငံ အေနာက္ေတာင္ပိုင္းမွာ ရွိျပီး Hessen ျပည္နယ္ရဲ႕ ျမိဳ႕ ေတာ္ျဖစ္သည့္ Wiesbaden (ဘီးစ္ဘာဒန္) ျဖစ္သည္။ နိဳင္ငံတကာ ေလဆိပ္ရွိရာ ဖရန္႕ ဖတ္ျမိဳ႕ နဲ႕ လည္း နီးပါသည္။ ထိုင္း ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းကို ထိုင္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၊ သီရိလကၤာက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕အတူ ေရာက္ရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒီလိုနိဳင္ငံမ်ိဳးမွာ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို ေတြ႕ ဆံုခြင့္ တရားေတာ္နာယူခြင့္ ရရွိခဲ့သည္။ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသာခ်င္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္္းလည္း တူညီၾကသည္။

ပါဠိအသံထြက္တြင္ အသံထြက္အနည္းငယ္ကြဲလြဲယံုမွ လြဲျပီး တူညီပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာေတြက

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာ သမၺဳဒၶႆ။

ဟု "သ" သံျဖင့္ ရြတ္ဆိုတဲ့အခါ သီရိလကၤာႏွင့္ ထိုင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့

နေမာ တစ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ စမၼာ စမၺဳဒၶတစ။ ဟူေသာ "စ" လံုးသံျဖင့္ ရြတ္ဆိုၾကသည္။

ပါဠိအသံထြက္တြင္ သူမွန္သလား ကိုယ္မွန္သလားေတာ့ မသိပါ။ ငါးပါးသီလခံယူပံုခ်င္းလည္း တူညီသည္။ကထိန္ပြဲသို႕ လာေရာက္သူမ်ားတြင္ ျပင္သစ္စသည့္ အိမ္နီးခ်င္းနိဳင္ငံမ်ားမွ လာေရာက္သူမ်ားလည္း ရွိသည္။ေက်ာင္းေတာ္အတြင္းရွိ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကို ဤကဲ့သို႕ ဖူးေတြ႕ ခဲ့ရသည္။
ေရႊသကၤန္းကို အေတြ႕ ရမ်ားေသာ္လည္း ဤထိုင္းေက်ာင္းေတာ္၌ ပုလဲသကၤန္းျဖင့္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကို ဖူးေတြ႕ ရသည္။ ဘုရားပန္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ထားပံုမွာ အလြန္လွသည္။ ေရႊေရာက္ ကလပ္၏ အလယ္တြင္ ေဖာ့တံုးမ်ားကို
ဦးစြာထိုးစိုက္သည္။ ျပီးလွ်င္ ငွက္ေပ်ာ္ဖက္မ်ား ကေတာ့ပံုခ်ိဳး၍ ထိပ္ဖူးမ်ားတြင္ စံပယ္ပြင့္ပံု ျပဳလုပ္ထားေသာ ပလပ္စတစ္ထိပ္ဖူးေလးမ်ားတပ္ၾကသည္။ သံုးပြင့္ဆိုင္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ငွက္ေပ်ာဖက္း ကန္ေတာ့ထိုးႏွင့္ စံပယ္ပြင့္မ်ား ဂႏၶမာပန္းမ်ားျဖင့္ ပန္းျပင္ဆင္ထားပံုမွာ ဆြဲေဆာင္မွု ရွိလွသည္။
ဘုရားကပ္ရန္ ပန္းျပင္ဆင္ထားပံု
ကထိန္ ပေဒသာပင္သီးရန္အတြက္ ငွက္ေပ်ာပင္ေလး တစ္ပင္ကိုလည္း ခုလိုေတြ႕ ျမင္ခဲ့ရသည္။

ပြဲမစခင္တုန္းက ဒီငွက္ေပ်ာပင္ေလးက တစ္ေထာင္မက တန္တယ္လို႕ ထိုင္းသူငယ္ခ်င္းက ေဟာကိန္းထုတ္ ေနေသးသည္။ မၾကာခင္မွာပဲ အသီးသီးလာလွဴေနၾကသည့္ အလွဴေငြမ်ားျဖင့္ ေငြပေဒသာပင္သီးေနသည္ကိုေတြ႕ ခဲ့ရသည္။ ဤကထိန္ပြဲတြက္ စုစုေပါင္း အလွဴခံရရွိေငြမွာ ယူရို ၂ ေသာင္းေက်ာ္ (က်ပ္သိန္း ၃၀၀ ေက်ာ္)ရရွိခဲ့သည္။ ကုသိုလ္ေရးတြက္ သဒါၶတရားထက္သန္စြာ လွဴဒါန္းေနေသာ ပရိတ္သတ္ ၃၀၀ ေက်ာ္ကိုလည္းေတြ႕ ျမင္ခဲ့ရသည္။
ျမန္မာနိဳင္ငံမွာလည္း ဒီလိုလွဴၾကတာပဲလားဟု သူငယ္ခ်င္းက ေမးပါသည္။ အထင္ရွားဆံုး ျပယုဂ္တစ္ခုအျဖစ္ ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြ လွဴဒါန္းထားတဲ့ ေရႊပိႆခ်ိန္ဟာ အဂၤလန္ဘဏ္မွာရွိတဲ့ ေရႊပမာဏထက္ ပိုမ်ားေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ေတာ့ သူဆက္မေမးေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျမန္မာပီပီ ဆက္ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။
မည္မွ်ပင္ မြဲေတေနေစကာမူ သားသမီးမ်ား အရြယ္ေရာက္လာလွ်င္ ပရိကၡရာ ရွစ္ပါးျဖင့္ ရွင္သာမေဏျပဳရန္ရွိသမွ်ေငြေၾကးျဖင့္ အလွဴလုပ္ေၾကာင္း ေျပာျဖစ္သည္။ တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ထိုင္းမွာလည္း ရွင္ျပဳနားသ လုပ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေပ်ာက္ဆံုးေနျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ျမန္မာျပည္သားတစ္ေယာက္အျဖစ္ဘာသာေရးမွာေတာ့ ထိုင္းကို ေကာင္းေကာင္း ယွဥ္ေျပာရဲသည္။ က်န္တာကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပါ့။
အလွဴခံရန္ သပိတ္မ်ားကို ေတြ႕ ျမင္ရပံု
သံဃာေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းကပ္ရန္ ျပင္ဆင္ထားသည့္ ဆြမ္းဟင္းမ်ားကို ဤသို႕ ေတြ႕႕ ခဲ့ရသည္။













ထိုင္းအစားအစာအမ်ားစုမွာ အစပ္ပိုသည္ဟု ေျပာရမည္။ ဘာစားစားစပ္ေနတတ္သည္။ စားလို႕ လည္း အလြန္ေကာင္းသည္။ တရားနာျခင္း၊ တရားထိုင္ျခင္းမ်ား ျပီးဆံုးျပီးေနာက္မွာေတာ့ ေဖ်ာ္ေရးအစီအစဥ္မ်ားကို
လည္း ေတြ႕ ခဲ့ရသည္။ ထိုင္းရိုးရာအကမ်ားျဖင့္ ပရိတ္သတ္ကို ေဖ်ာ္ေျဖပါသည္။
ဒါကေတာ့ ၃ ေယာက္တြဲကတဲ့ ထိုင္းရိုးရာအက တစ္ခုမတင္ဆက္မီ ရိုက္ကူးခဲ့တဲ့ပံုပါ။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ပေဒသာပင္မ်ားကို ကိုယ္စီကိုင္ေဆာင္ျပီး အားလံုး ကၾကသည္။ ဗံုရွည္ႏွစ္လံုးကို အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က တီးေပးပါသည္။ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကို ကိုယ္စီကိုင္ေဆာင္ျပီး ဘံုကထိန္လွည့္သလိုလုပ္သည္။ ထိုင္းမွာဆိုရင္ေတာ့ ျမိဳ႕ တစ္ပတ္ေလွ်ာက္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ဒီနိဳင္ငံမွာေတာ့ လူစုလူေဝးျဖင့္ တန္းစီ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ ရန္ မလြယ္ေပ။ ထိုသို႕ ခဏမွ် ခန္းမအတြင္း လွည့္လည္ျပီးေနာက္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းခဲ့ပါသည္။















ထိုပြဲ၌ ကျပခဲ့ေသာ ရိုးရာအကမ်ားကို ေအာင္တြင္ ၾကည့္ရွဳနိဳင္ပါသည္။


ဒီပြဲေလးမွာ အားက်မိတာကေတာ့ ဂ်ာမန္မ်ားပါ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျဖစ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶ၏ လက္ေတြ႕ ဆန္ေသာ တရားေတာ္ကို သူတို႕ လက္ခံၾကသည္။ ဆရာေတာ္က ထိုင္းလို ေဟာသည့္အခါ ထိုင္းတစ္ေယာက္က ဂ်ာမန္လို ဘာသာျပန္ေပးသည္။ ဘာသာ၊ သာသနာျပန္႕ ပြားေရးတြက္ တဖက္တစ္လမ္းမွၾကိဳးစားေနၾကေသာ ထိုင္းမ်ားကိုေတြ႕ ခဲ့ရသည္။ ေနာင္ႏွစ္တြင္ ထိုင္းဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြက္ လံုးခ်င္းတိုက္တစ္ခုႏွစ္ရွည္ ငွားရမ္းရန္ ယူရို ၈ သိန္းေက်ာ္ကုန္က်မည္ဟုသိရသည္။
| comments (0)
တခါက တကၠသိုလ္ေႏြညမ်ား(၁၁)
•Saturday, October 03, 2009
သိဂၤါရလြင္ျပင္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ ဘဝကို သတိရမိတယ္။

ရင္ဘတ္ထဲက စြယ္ေတာ္ရွိုက္သံ သီခ်င္းသံစဥ္နဲ႕ အတူ တခါက တကၠသိုလ္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ညေလးကို သတိရမိပါတယ္။ ဒီလို ညမ်ိဳးေတြဆို အေဆာင္တိုင္းရဲ႕ ျပတင္းေပါက္နားမွာ မီးပံုးေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ ေပါ့။ ဆီမီး တစ္ေထာင္လႊတ္ပြဲ ေတြ ေက်ာင္းေရွ႕ က ေရေျမာင္းေလးမွာ လုပ္ၾကတယ္ေလ။ ခုဆို လြမ္းလို႕ က်လာတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိုက္သံနဲ႕ အတူ အေဆာင္ေက်ာင္းသား ဘဝကို ခဏခဏ တမ္းတမိပါတယ္။ တမာတန္းေလးမွာ လမ္းေတြေလွ်ာက္ရင္း အတူတက္ ခဲ့ဖူးတဲ့ စက္မွုေက်ာင္းသားဘဝကေတာ့ လြမ္းမေျပပါပဲေလ။

ဖူးသစ္စ ၊အပ်ံသင္ခါစ ႏွလံုးသားႏုႏုေလးေတြေပါ့။ လူတိုင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ရည္မွန္းခ်က္ကိုယ္စီ ရည္ရြယ္ရာပန္းတိုင္ကိုယ္စီနဲ႕ ေပါ့။ ေဒၚဂြက္တို႕ ေက်ာ္သူေဆြတို႕ (Canteen's Names) မွာ ခုခ်ိန္ ေလာက္ဆို အသံဗလံေတြ ဆူညံေနေလာက္ျပီေပါ့ေလ။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာျမင့္လာေပမဲ့ ဒီအလြမ္းနာကို မကုသနိဳင္ဘူးထင္တာပဲ။ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲေတြနဲ႕ စည္ကားေနေလာက္ျပီေပါ့။ ခုခ်ိန္ဆို အဆာင္တိုင္းမွာ ဥပုသ္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္မွုေတြ ကိုယ္စီ လုပ္ေနေလာက္ျပီေပ့ါေလ။ ၂၀၀၂ မန္းေလးတမ္းခ်င္းေတြထဲမွာ သီတင္းကၽြတ္ည မီးပံုးပ်ံလႊတ္တာေလးေတြလည္း ပါတယ္။

အဓိပတိလမ္းမေပၚမွာ ေျခရာေတြ ရွုပ္ေနေရာေပါ့။ ဥပုသ္ပြဲတြက္ လိုအပ္တဲ့ ျပင္ဆင္မွုေတြကို အေဆာင္လိုက္ တာဝန္ယူျပီး လုပ္ရတယ္ေလ။ သီတင္းကၽြတ္ျပီးလို႕ တန္ေဆာင္မုန္း ကထိန္ပြဲတြက္ တကၠသိုလ္ခန္းမၾကီးထဲမွာ ကထိန္တြက္လုပ္ထားတဲ့ လွဴဖြယ္ပစၥည္းေတြကို အေဆာင္လိုက္ ပေဒသာပင္သီးရတာ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကထိန္က်မဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကို မဲေဖာက္ေရြးျပီး ကထိန္ပစၥည္းေတြ ပို႕ ေဆာင္ရတာလည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။

တကၠသိုလ္ရဲ႕ ရင္ခြင္ကို သိဂၤါရ လြင္ျပင္လို႕ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္။ ခ်စ္ခင္မွု ျပယုဂ္ေတြကို အပီအျပင္ျမင္ေတြ႕နိဳင္တဲ့ ေနရာေလးမို႕ ေလ။ မွိုင္းညိဳ႕ ညိဳ႕ ရီေဝေဝ ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ျမခေနာင္ေတာင္ရွဴခင္းကို သတိရတယ္။ ျမင္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြေပၚမွာ အတူထိုင္ရင္း ေနဝင္ခ်ိန္ကို ေငးၾကည့္ရတဲ့ အရာသာကို တစ္သက္ေမ့မယ္ မထင္ဘူး။ ေနဝင္ခ်ိန္ဆိုတာ အရာအားလံုး ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္းသေဘာကို ေဆာင္တယ္တဲ့။ သို႕ ေပမဲ့ တစ္ဦးမ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္က ေနာက္ဆံုးစကၠန္႕ ေလးေတြအထိ ျမတ္ျမတ္နိဳးနိဳးၾကည့္ရင္း တေန႕ တာေပ်ာ္ရႊင္မွုေတြကို ျပန္ေျပာေနတတ္ၾကတဲ့ အတြဲကိုယ္စီကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ နိဳင္ေသးတယ္ေလ။ အျပစ္ကင္းတဲ့ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြ ေပါ့။

ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဆီကို ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဟာတာတာခံစားရမွာ ေသခ်ာတယ္။ ျမင္ေနက်ခင္ေနက် သူငယ္ခ်င္းေတြက တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီမွာဆိုေတာ့ ျပန္ေရာက္ရင္လည္း ေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနမွာအတူတူဆိုေတာ့ စိတ္ကူးနဲ႕ လြမ္းရတာပဲ ပိုေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္ေလ။ စိတ္ကူးထဲမွာ အားလံုးကိုျပန္စုစည္းလို႕ ရတယ္ေလ။ အျပင္မွာေတာ့ ျဖစ္နိဳင္စရာ မလြယ္ေတာ့ဘူးေလ။

နည္းပညာတကၠသိုလ္ (M.I.T) အလြမ္းေျပေပါ့။

ခင္မင္ေလးစားလ်က္

herostar
| comments (1)
ဒုကၡက လွတယ္
•Saturday, October 03, 2009
ဒုကၡကို လွတယ္လို႕ ေျပာရမယ္ဗ်...

ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၾကာသပေတးေန႕ က ဖ်ားေနခဲ့တာပါ။ ေဆးခန္းသြားျပဖို႕ ဆရာဝန္ဆီဖုန္းဆက္ ပါတယ္။
စာေရးမနဲ႕ ပဲ ေတြ႕ ျပီး ဖ်ားေနေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ခုတအား ဖ်ားေနတဲ့တြက္ အခုျပခ်င္ေၾကာင္း ေျပာရတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေသာၾကာေန႕ မွ ေတြ႕ ခြင့္ရမယ္တဲ့ေလ။ ေအာ္ .. တို႕ ျမန္မာျပည္နဲ႕ ဒီေနရာမွာေတာ့ ကြာတယ္ေနာ္လို႕ မွတ္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။ ျမိဳ႕ ထဲက အျခားဆရာဝန္ေတြကို ထပ္ဆက္ျပန္ရင္လည္း ဒီလိုပဲ ေနမွာပါေလဆိုျပီး သူေျပာတာကိုပဲလက္ခံလိုက္ပါတယ္။သူကေတာ့ေက်ာင္းထဲမွာပဲဆိုေတာ့သြားရလာရနီးတာလည္းပါတာေပါ့ေလ။

ဒီနိဳင္ငံမွာ က်န္းမာေရးအာမခံတဲ့ ကုမၸဏီေတြရွိတာကို ေတြ႕ ရပါတယ္။ Health Insurance ဆိုတာ မရွိဘဲနဲ႕
ဒီနိဳင္ငံမွာ ေနထိုင္ခြင့္ မရၾကပါဘူး။ က်န္းမာေရးတြက္ ေရာဂါတစ္ခုခုမျဖစ္ခင္ကတည္းက မက်န္းမာတဲ့အခါ
ေဆးကုသဖို႕ ေငြကို က်န္းမာေနစဥ္ ၾကိဳေပးထားရပါတယ္။ တစ္လဝင္ေငြရဲ႕ ၁.၉၅% မွ ၂.၂၀% ၾကားေပးထားရပါတယ္။ ပ်မ္းမွ် တစ္လကို ယူရို ၈၀ ေပးေဆာင္ထားရပါသည္။ ခုလို ေနမေကာင္းျဖစ္လာတဲ့အခါ ႏွစ္သက္ရာ ဆရာဝန္ကို ျပသခြင့္ရွိပါတယ္။ ဆရာဝန္၏ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားအရ လိုအပ္သည့္ ေဆးဝါးမ်ားကို ေဆးဆိုင္တြင္ ဝယ္ယူနိဳင္ပါသည္။ ဆရာဝန္၏ ေဆးလက္မွတ္မပါ,ပါက ေဆးဆိုင္မွ ေဆးေရာင္းေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္လာေသာအခါ ဤစနစ္သည္ အလြန္ပင္ေကာင္းပါသည္။ သားေထာက္ သမီးခံမရွိလည္း
စိုးရိမ္စရာမလိုပါ။ ေဆးကုသမွုတြက္ လိုအပ္သည့္ က်န္းမာေရးစရိတ္ကို ငယ္စဥ္ကတည္းက ေပးေခ်ထားျပီး
ျဖစ္၍ ေငြမရွိလုိ႕ အသက္အဆံုးခံလိုက္ရသည္ဆိုေသာ အျဖစ္မ်ားကို ေရွာင္ရွားနိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

ဒီလိုနဲ႕ အဂၤါေန႕ ေရာက္လာေတာ့ ဆရာဝန္နဲ႕ ေတြ႕ တာေပါ့ေလ။ ဆရာဝန္က ဘာျဖစ္လဲ ေမးေတာ့ အစာမေၾက ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ေလခ်ဥ္ခဏခဏတက္၍ တံေတြးမ်ားမ်ားထြက္ေနေၾကာင္း ေျပာရတာေပ့ါေလ။
ဆရာဝန္က ဗိုက္ကေလးလက္နဲ႕ ေထာက္ျပီး ဒီနားကလားလို႕ ေမးပါေတာ့တယ္။ "ဟုတ္" လို႕ ေျပာလိုက္တာ
ႏွင့္ ေသာက္ေဆးေပးလိုက္ပါတယ္။ ဆရာ့လက္မွတ္ေလးကိုယူျပီး ေဆးဆိုင္မွာ ေဆးဝယ္ခြင့္ရခဲ့ပါေတာ့တယ္။

၃ ပတ္မွ် ေဆးေသာက္ျပီးပါက ျပန္လာေတြ႕ ရန္ Appointment ထပ္ယူျပီး ျပန္လာခဲ့လိုက္ပါတယ္။
Omeprazol Heumann တစ္ဗူးကို ယူရိုေငြ ၂၇ ေပးရသျဖင့္ ျမန္မာေငြ ေလးေသာင္းနီးပါးရွိပါလိမ့္မည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကို လုပ္ေပးထားသည့္ က်န္းမာေရးအားမခံ ကုမၸဏီမွာ Die Continentale ျဖစ္သျဖင့္
ေဆးဖိုးကုန္က်ေငြ ၄ ယူရိုထက္ ေက်ာ္လြန္ပါက ေက်ာ္သမွ်ေငြ ျပန္လည္ ရရွိမည္ဆိုေသာေၾကာင့္
ေဆးဖိုးေငြတြက္ ကတ္ေစးနည္း ေနစရာမလိုေတာ့ပါ။ မည္မွ် ကုန္ကုန္ စိတ္သက္သာခြင့္ ရပါေတာ့သည္။

သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ဂရုစိုက္မွု အားေပးမွုမ်ားကို ရရွိလိုက္တဲ့အတြက္ သူတို႕ ရဲ႕ ေစတနာကို ျမင္ခြင့္ ရလိုက္တယ္ေလ။ ေႏြးေထြးမွုကိုလည္း ခံစားရပါတယ္။ မၾကာခင္ ေနေကာင္းေတာ့မည္ဟု ယံုၾကည္ေနမိပါတယ္။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေနမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။
အင္း ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ...ဒါေတြေၾကာင့္ ...... ....... .......
ဒုကၡဆိုေပမဲ့ လွတယ္လို႕ ေျပာရမွာပဲ။

herostar
| comments (0)
ေနမေကာင္းပါ
•Thursday, October 01, 2009
က်န္းမာေရး မေကာင္းသည့္အခ်ိန္မွာ မိသားစု ကို ပိုလို႕ သတိရမိသည္ဟု ထင္သည္။

ဖ်ားခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနတာႏွင့္ ပါရာေစတေမာ့တစ္လံုး ေသာက္လိုက္သည္။ခက္တာက ဒီေဆးမစြမ္းေတာ့ဘူး ထင္သည္။ အိမ္မွာ ေသာက္တုန္းက ေပ်ာက္သည္။ ခု မေပ်ာက္။ ခုလိုသာ ျဖစ္ေနခ်ိန္ဆိုရင္ ေမေမက ေစာင္ျခံဳေပးျပီး တက္နင္းေပးပါေတာ့မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ေလ့ရွိေသာ သူ႕ ေဆးခါးၾကီးကိုလည္း အံၾကိတ္ျပီး ေသာက္ရပါသည္။ ညီမေလးက နဖူးကို ခဏခဏ လာစမ္းျပီး ေရခဲစိမ္ ပုဝါေလးကို လဲေပးေနမည္ ျဖစ္သည္။ ေဖေဖကေတာ့ ေရေႏြးကို ဆူေအာင္တည္ျပီး ပါရာေစတေမာ့ေသာက္ရန္ တတြတ္တြတ္ေျပာရင္း ေမေမနဲ႕ ျငင္းခုန္ေနမည္ျဖစ္ပါသည္။ ေဆးခါးၾကီးႏွင့္ ပါရာေစတေမာ တစ္ခုခုေသာက္ရသည္။ တခါတေလ ႏွစ္ခုလံုးေသာက္ရသည္။ မိဘမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေသာက္၍လား မသိပါ။ ေနာက္ေန႕ ဆို ျပန္ေကာင္းေနတတ္သည္။

ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနသည္မွာ တစ္ပတ္ခန္႕ ရွိေတာ့မည္။ သတိအရမိဆံုးကေတာ့ ေမေမ့ေဆးခါးၾကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ဒီေဆးခါးၾကီးေသာက္ရမွာ ေၾကာက္တာႏွင့္ ပင္ ေတာ္တန္ရံု ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားေလ့မရွိပါ။ ေဆးခါးၾကီးကစြမ္းလို႕ ပဲလား ၊မိသားစု ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက စြမ္းလို႕ ပဲလား မခြဲျခားတတ္ပါ။ အိမ္မွာဆိုရင္ ၾကာၾကာမဖ်ားရဲတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ခုလည္း ဖ်ားခ်င္လို႕ ဖ်ားေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အအိပ္မမွန္ျခင္း၊ အစားမမွန္ျခင္း၊အလုပ္မ်ားျခင္း၊စိတ္ရွုပ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။

အိမ္တြင္ အၾကီးဆံုးသားမို႕ သိပ္ခ်စ္ၾကသည္။ ထမင္းစားျပီးလွ်င္ ပန္းကန္ေဆးေလ့မရွိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္ ျဖစ္သည္။ ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္ ဝါသနာပါ သေလာက္ ပန္းကန္ေဆးရမည္ကို ေသမေလာက္ ေၾကာက္သူျဖစ္သည္။ မိသားစု ေလးဦးသာရွိ၍ သိပ္ခ်စ္ၾကတာလည္း ျဖစ္မည္။ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္။

အိမ္မွ ထြက္၍ ေက်ာင္းတက္ခဲ့သည့္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္လည္း တကၠသိုလ္ စားရိပ္သာ၌ စားျပီးလွ်င္ ပန္းကန္ ေဆးစရာမလိုဘဲ ဒီတိုင္း ထားခဲ့ရံုပင္ ျဖစ္သည္။ ခုေတာ့ ကိုယ္မေဆးလွ်င္ ပန္းကန္မ်ားသည္ မီးဖိုခန္း၌ ပံုေနတတ္သည္။ ၾကာၾကာထားျပန္လွ်င္လည္း အဆင္မေျပသျဖင့္ ျဖစ္နိဳင္လွ်င္ တခါသံုး ပန္းကန္မ်ားကိုပဲ သံုးပါသည္။ ေၾကြပန္းကန္နဲ႕စားရမွထမင္းပိုျမိန္သည္ဟု ထင္တတ္သည့္ ဇီဇာေၾကာင္မွုကလည္း လူကို ဒုကၡ ေပးတတ္ပါေသးသည္။

ရာသီကူးေျပာင္းခ်ိန္မို႕ လား မသိပါ။ ဤေဒသ၏ ထံုးစံအရ ရာသီလိုက္ျဖစ္တတ္တဲ့ ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ရန္တြက္ ကာကြယ္ေဆးထိုးရမည္ဆို၍ မေန႕ ကထိုးလိုက္မိသည့္ ေဆးက ဒီေန႕ ပို၍ သတၱိျပလာပါသည္။ ေဆးက ကာကြယ္သလား မကာကြယ္သလားေတာ့ မသိပါ။

ခုေတာ့ ဖ်ားေနပါသည္။ ေရာဂါမ်ားသည္ အေပါင္းအသင္းႏွင့္ ေရာက္လာတတ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ လူက ဖ်ားျပီး ေခ်ာင္းက တဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနပါသည္။ ေနရတာ တင္းၾကပ္ၾကပ္ၾကီး ခံစားေနရျပီး ေခါင္းထဲကလည္း ကိုက္ခဲေနသည္။ မ်က္လံုးမ်ားက ေဝဝါး၍ ေနျပီး ညည္းစီစီျဖစ္ေနပါသည္။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္္၏ မိသားစုသည္ အင္တာနက္ကို ဂ်ီေတာ့မွ လြဲ၍ က်န္တာသိပ္မသိသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို႕ ႏွင့္ ေဝးကြာေနခ်ိန္၌ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ဤခံစားခ်က္မ်ားကို သူတို႕ ဖတ္မိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

သူတို႕ ကို ေျပာျပေနရင္လည္း စိတ္မေကာင္းတာက လြဲလို ဘာမွ လုပ္ေပးနိဳင္ၾကမည္ မဟုတ္ပါ။ ေမေမ့ကို ေရာဂါ ေပးသလို ျဖစ္ျပီး ေဖေဖ့ကို စိတ္ဆင္းရဲ ေစလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ညီမေလးရဲ႕ မ်က္ရည္မ်ားကိုမျမင္ခ်င္သလို ေမေမ၏ စိုးရိမ္သံမ်ားကိုလည္း မၾကားလိုလွပါ။ သူတို႕ ႏွင့္ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႕ သည့္အခါတိုင္း အဆင္ေျပ၊ က်န္းမာ၊ ေနေကာင္းေၾကာင္းမ်ားသာ ေျပာေနၾကဆိုေတာ့လည္း ခုလို ေနမေကာင္းျဖစ္လာေသာအခါ ေနမေကာင္းေၾကာင္းေျပာျပဖို႕ စိတ္ကူးပင္မရွိပါ။

လူေနမေကာင္းသည့္အခါ စိတ္ေနေကာင္းေစရန္ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေဖာက္ထုတ္ခြင့္ ေပးေသာ ဤေနရာေလးကို ခံုမင္ ႏွစ္သက္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ တခ်ိဳ႕ ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ လြဲ၍ ဤအေၾကာင္းအရာကို မည္သူမွ သိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သိသည့္တိုင္ေအာင္လည္း စိတ္ဝင္စားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

ဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္၏ ရင္တြင္း စကားမ်ားကို မညည္းမျငဴ နားဆင္ေပးတတ္ေသာ ဤ ဘေလာ့ေလးကိုကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ပါသည္။ ဤ ေနရာ၌ ၾကိဳက္သေလာက္ စိတ္ကူးယဥ္ခြင့္ရွိသည္။ ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေစ၊ စိတ္ညစ္စရာ ျဖစ္ေစ ဤေနရာေလးက သူ၏ စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚ၌ ကၽြန္ေတာ္၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ေပးထားေလ့ ရွိသည္။ တစ္ေယာက္တည္းသမားမ်ားအတြက္ သူသည္ မိဘျဖစ္၍ သူသည္ပင္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနေတာ့သည္။အလုပ္လုပ္လွ်င္လည္း သူႏွင့္ပဲ လုပ္ရျပီး အပန္းေျဖလွ်င္လည္း သူ႕ ကိုပင္ အားကိုးေနရသည္။

ခုလို တကယ္ခံစားေနရသည္မ်ားကို ေျပာခ်လိုက္ရေတာ့ ေရာဂါသက္သာသြားျခင္း ရွိမရွိေတာ့မသိပါ။ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသည္ေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ဂီလာန ျဖစ္တတ္တဲ့ ေရာဂါဆိုေပမဲ့ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရင္ကိုယ့္အရိပ္က လြဲလို႕ ဘယ္သူမွ မရွိေသာ တစ္ေယာက္တည္းေန႕ ရက္မ်ားကို မုန္းတီးေနမိတာေတာ့ အမွန္ပင္။

herostar
| comments (6)