•Thursday, October 01, 2009
က်န္းမာေရး မေကာင္းသည့္အခ်ိန္မွာ မိသားစု ကို ပိုလို႕ သတိရမိသည္ဟု ထင္သည္။
ဖ်ားခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနတာႏွင့္ ပါရာေစတေမာ့တစ္လံုး ေသာက္လိုက္သည္။ခက္တာက ဒီေဆးမစြမ္းေတာ့ဘူး ထင္သည္။ အိမ္မွာ ေသာက္တုန္းက ေပ်ာက္သည္။ ခု မေပ်ာက္။ ခုလိုသာ ျဖစ္ေနခ်ိန္ဆိုရင္ ေမေမက ေစာင္ျခံဳေပးျပီး တက္နင္းေပးပါေတာ့မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ေလ့ရွိေသာ သူ႕ ေဆးခါးၾကီးကိုလည္း အံၾကိတ္ျပီး ေသာက္ရပါသည္။ ညီမေလးက နဖူးကို ခဏခဏ လာစမ္းျပီး ေရခဲစိမ္ ပုဝါေလးကို လဲေပးေနမည္ ျဖစ္သည္။ ေဖေဖကေတာ့ ေရေႏြးကို ဆူေအာင္တည္ျပီး ပါရာေစတေမာ့ေသာက္ရန္ တတြတ္တြတ္ေျပာရင္း ေမေမနဲ႕ ျငင္းခုန္ေနမည္ျဖစ္ပါသည္။ ေဆးခါးၾကီးႏွင့္ ပါရာေစတေမာ တစ္ခုခုေသာက္ရသည္။ တခါတေလ ႏွစ္ခုလံုးေသာက္ရသည္။ မိဘမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေသာက္၍လား မသိပါ။ ေနာက္ေန႕ ဆို ျပန္ေကာင္းေနတတ္သည္။
ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနသည္မွာ တစ္ပတ္ခန္႕ ရွိေတာ့မည္။ သတိအရမိဆံုးကေတာ့ ေမေမ့ေဆးခါးၾကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ဒီေဆးခါးၾကီးေသာက္ရမွာ ေၾကာက္တာႏွင့္ ပင္ ေတာ္တန္ရံု ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားေလ့မရွိပါ။ ေဆးခါးၾကီးကစြမ္းလို႕ ပဲလား ၊မိသားစု ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက စြမ္းလို႕ ပဲလား မခြဲျခားတတ္ပါ။ အိမ္မွာဆိုရင္ ၾကာၾကာမဖ်ားရဲတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ခုလည္း ဖ်ားခ်င္လို႕ ဖ်ားေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အအိပ္မမွန္ျခင္း၊ အစားမမွန္ျခင္း၊အလုပ္မ်ားျခင္း၊စိတ္ရွုပ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။
အိမ္တြင္ အၾကီးဆံုးသားမို႕ သိပ္ခ်စ္ၾကသည္။ ထမင္းစားျပီးလွ်င္ ပန္းကန္ေဆးေလ့မရွိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္ ျဖစ္သည္။ ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္ ဝါသနာပါ သေလာက္ ပန္းကန္ေဆးရမည္ကို ေသမေလာက္ ေၾကာက္သူျဖစ္သည္။ မိသားစု ေလးဦးသာရွိ၍ သိပ္ခ်စ္ၾကတာလည္း ျဖစ္မည္။ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္။
ရာသီကူးေျပာင္းခ်ိန္မို႕ လား မသိပါ။ ဤေဒသ၏ ထံုးစံအရ ရာသီလိုက္ျဖစ္တတ္တဲ့ ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ရန္တြက္ ကာကြယ္ေဆးထိုးရမည္ဆို၍ မေန႕ ကထိုးလိုက္မိသည့္ ေဆးက ဒီေန႕ ပို၍ သတၱိျပလာပါသည္။ ေဆးက ကာကြယ္သလား မကာကြယ္သလားေတာ့ မသိပါ။
ခုေတာ့ ဖ်ားေနပါသည္။ ေရာဂါမ်ားသည္ အေပါင္းအသင္းႏွင့္ ေရာက္လာတတ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ လူက ဖ်ားျပီး ေခ်ာင္းက တဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနပါသည္။ ေနရတာ တင္းၾကပ္ၾကပ္ၾကီး ခံစားေနရျပီး ေခါင္းထဲကလည္း ကိုက္ခဲေနသည္။ မ်က္လံုးမ်ားက ေဝဝါး၍ ေနျပီး ညည္းစီစီျဖစ္ေနပါသည္။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္္၏ မိသားစုသည္ အင္တာနက္ကို ဂ်ီေတာ့မွ လြဲ၍ က်န္တာသိပ္မသိသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို႕ ႏွင့္ ေဝးကြာေနခ်ိန္၌ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ဤခံစားခ်က္မ်ားကို သူတို႕ ဖတ္မိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
သူတို႕ ကို ေျပာျပေနရင္လည္း စိတ္မေကာင္းတာက လြဲလို ဘာမွ လုပ္ေပးနိဳင္ၾကမည္ မဟုတ္ပါ။ ေမေမ့ကို ေရာဂါ ေပးသလို ျဖစ္ျပီး ေဖေဖ့ကို စိတ္ဆင္းရဲ ေစလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ညီမေလးရဲ႕ မ်က္ရည္မ်ားကိုမျမင္ခ်င္သလို ေမေမ၏ စိုးရိမ္သံမ်ားကိုလည္း မၾကားလိုလွပါ။ သူတို႕ ႏွင့္ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႕ သည့္အခါတိုင္း အဆင္ေျပ၊ က်န္းမာ၊ ေနေကာင္းေၾကာင္းမ်ားသာ ေျပာေနၾကဆိုေတာ့လည္း ခုလို ေနမေကာင္းျဖစ္လာေသာအခါ ေနမေကာင္းေၾကာင္းေျပာျပဖို႕ စိတ္ကူးပင္မရွိပါ။
လူေနမေကာင္းသည့္အခါ စိတ္ေနေကာင္းေစရန္ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေဖာက္ထုတ္ခြင့္ ေပးေသာ ဤေနရာေလးကို ခံုမင္ ႏွစ္သက္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ တခ်ိဳ႕ ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ လြဲ၍ ဤအေၾကာင္းအရာကို မည္သူမွ သိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သိသည့္တိုင္ေအာင္လည္း စိတ္ဝင္စားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
ဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္၏ ရင္တြင္း စကားမ်ားကို မညည္းမျငဴ နားဆင္ေပးတတ္ေသာ ဤ ဘေလာ့ေလးကိုကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ပါသည္။ ဤ ေနရာ၌ ၾကိဳက္သေလာက္ စိတ္ကူးယဥ္ခြင့္ရွိသည္။ ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေစ၊ စိတ္ညစ္စရာ ျဖစ္ေစ ဤေနရာေလးက သူ၏ စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚ၌ ကၽြန္ေတာ္၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ေပးထားေလ့ ရွိသည္။ တစ္ေယာက္တည္းသမားမ်ားအတြက္ သူသည္ မိဘျဖစ္၍ သူသည္ပင္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနေတာ့သည္။အလုပ္လုပ္လွ်င္လည္း သူႏွင့္ပဲ လုပ္ရျပီး အပန္းေျဖလွ်င္လည္း သူ႕ ကိုပင္ အားကိုးေနရသည္။
ခုလို တကယ္ခံစားေနရသည္မ်ားကို ေျပာခ်လိုက္ရေတာ့ ေရာဂါသက္သာသြားျခင္း ရွိမရွိေတာ့မသိပါ။ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသည္ေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ဂီလာန ျဖစ္တတ္တဲ့ ေရာဂါဆိုေပမဲ့ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရင္ကိုယ့္အရိပ္က လြဲလို႕ ဘယ္သူမွ မရွိေသာ တစ္ေယာက္တည္းေန႕ ရက္မ်ားကို မုန္းတီးေနမိတာေတာ့ အမွန္ပင္။
herostar
ဖ်ားခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနတာႏွင့္ ပါရာေစတေမာ့တစ္လံုး ေသာက္လိုက္သည္။ခက္တာက ဒီေဆးမစြမ္းေတာ့ဘူး ထင္သည္။ အိမ္မွာ ေသာက္တုန္းက ေပ်ာက္သည္။ ခု မေပ်ာက္။ ခုလိုသာ ျဖစ္ေနခ်ိန္ဆိုရင္ ေမေမက ေစာင္ျခံဳေပးျပီး တက္နင္းေပးပါေတာ့မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ေလ့ရွိေသာ သူ႕ ေဆးခါးၾကီးကိုလည္း အံၾကိတ္ျပီး ေသာက္ရပါသည္။ ညီမေလးက နဖူးကို ခဏခဏ လာစမ္းျပီး ေရခဲစိမ္ ပုဝါေလးကို လဲေပးေနမည္ ျဖစ္သည္။ ေဖေဖကေတာ့ ေရေႏြးကို ဆူေအာင္တည္ျပီး ပါရာေစတေမာ့ေသာက္ရန္ တတြတ္တြတ္ေျပာရင္း ေမေမနဲ႕ ျငင္းခုန္ေနမည္ျဖစ္ပါသည္။ ေဆးခါးၾကီးႏွင့္ ပါရာေစတေမာ တစ္ခုခုေသာက္ရသည္။ တခါတေလ ႏွစ္ခုလံုးေသာက္ရသည္။ မိဘမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေသာက္၍လား မသိပါ။ ေနာက္ေန႕ ဆို ျပန္ေကာင္းေနတတ္သည္။
ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနသည္မွာ တစ္ပတ္ခန္႕ ရွိေတာ့မည္။ သတိအရမိဆံုးကေတာ့ ေမေမ့ေဆးခါးၾကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ဒီေဆးခါးၾကီးေသာက္ရမွာ ေၾကာက္တာႏွင့္ ပင္ ေတာ္တန္ရံု ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားေလ့မရွိပါ။ ေဆးခါးၾကီးကစြမ္းလို႕ ပဲလား ၊မိသားစု ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက စြမ္းလို႕ ပဲလား မခြဲျခားတတ္ပါ။ အိမ္မွာဆိုရင္ ၾကာၾကာမဖ်ားရဲတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ခုလည္း ဖ်ားခ်င္လို႕ ဖ်ားေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အအိပ္မမွန္ျခင္း၊ အစားမမွန္ျခင္း၊အလုပ္မ်ားျခင္း၊စိတ္ရွုပ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။
အိမ္တြင္ အၾကီးဆံုးသားမို႕ သိပ္ခ်စ္ၾကသည္။ ထမင္းစားျပီးလွ်င္ ပန္းကန္ေဆးေလ့မရွိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္ ျဖစ္သည္။ ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္ ဝါသနာပါ သေလာက္ ပန္းကန္ေဆးရမည္ကို ေသမေလာက္ ေၾကာက္သူျဖစ္သည္။ မိသားစု ေလးဦးသာရွိ၍ သိပ္ခ်စ္ၾကတာလည္း ျဖစ္မည္။ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္။
အိမ္မွ ထြက္၍ ေက်ာင္းတက္ခဲ့သည့္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္လည္း တကၠသိုလ္ စားရိပ္သာ၌ စားျပီးလွ်င္ ပန္းကန္ ေဆးစရာမလိုဘဲ ဒီတိုင္း ထားခဲ့ရံုပင္ ျဖစ္သည္။ ခုေတာ့ ကိုယ္မေဆးလွ်င္ ပန္းကန္မ်ားသည္ မီးဖိုခန္း၌ ပံုေနတတ္သည္။ ၾကာၾကာထားျပန္လွ်င္လည္း အဆင္မေျပသျဖင့္ ျဖစ္နိဳင္လွ်င္ တခါသံုး ပန္းကန္မ်ားကိုပဲ သံုးပါသည္။ ေၾကြပန္းကန္နဲ႕စားရမွထမင္းပိုျမိန္သည္ဟု ထင္တတ္သည့္ ဇီဇာေၾကာင္မွုကလည္း လူကို ဒုကၡ ေပးတတ္ပါေသးသည္။
ရာသီကူးေျပာင္းခ်ိန္မို႕ လား မသိပါ။ ဤေဒသ၏ ထံုးစံအရ ရာသီလိုက္ျဖစ္တတ္တဲ့ ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ရန္တြက္ ကာကြယ္ေဆးထိုးရမည္ဆို၍ မေန႕ ကထိုးလိုက္မိသည့္ ေဆးက ဒီေန႕ ပို၍ သတၱိျပလာပါသည္။ ေဆးက ကာကြယ္သလား မကာကြယ္သလားေတာ့ မသိပါ။
ခုေတာ့ ဖ်ားေနပါသည္။ ေရာဂါမ်ားသည္ အေပါင္းအသင္းႏွင့္ ေရာက္လာတတ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ လူက ဖ်ားျပီး ေခ်ာင္းက တဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနပါသည္။ ေနရတာ တင္းၾကပ္ၾကပ္ၾကီး ခံစားေနရျပီး ေခါင္းထဲကလည္း ကိုက္ခဲေနသည္။ မ်က္လံုးမ်ားက ေဝဝါး၍ ေနျပီး ညည္းစီစီျဖစ္ေနပါသည္။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္္၏ မိသားစုသည္ အင္တာနက္ကို ဂ်ီေတာ့မွ လြဲ၍ က်န္တာသိပ္မသိသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို႕ ႏွင့္ ေဝးကြာေနခ်ိန္၌ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ဤခံစားခ်က္မ်ားကို သူတို႕ ဖတ္မိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
သူတို႕ ကို ေျပာျပေနရင္လည္း စိတ္မေကာင္းတာက လြဲလို ဘာမွ လုပ္ေပးနိဳင္ၾကမည္ မဟုတ္ပါ။ ေမေမ့ကို ေရာဂါ ေပးသလို ျဖစ္ျပီး ေဖေဖ့ကို စိတ္ဆင္းရဲ ေစလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ညီမေလးရဲ႕ မ်က္ရည္မ်ားကိုမျမင္ခ်င္သလို ေမေမ၏ စိုးရိမ္သံမ်ားကိုလည္း မၾကားလိုလွပါ။ သူတို႕ ႏွင့္ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႕ သည့္အခါတိုင္း အဆင္ေျပ၊ က်န္းမာ၊ ေနေကာင္းေၾကာင္းမ်ားသာ ေျပာေနၾကဆိုေတာ့လည္း ခုလို ေနမေကာင္းျဖစ္လာေသာအခါ ေနမေကာင္းေၾကာင္းေျပာျပဖို႕ စိတ္ကူးပင္မရွိပါ။
လူေနမေကာင္းသည့္အခါ စိတ္ေနေကာင္းေစရန္ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေဖာက္ထုတ္ခြင့္ ေပးေသာ ဤေနရာေလးကို ခံုမင္ ႏွစ္သက္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ တခ်ိဳ႕ ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ လြဲ၍ ဤအေၾကာင္းအရာကို မည္သူမွ သိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သိသည့္တိုင္ေအာင္လည္း စိတ္ဝင္စားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
ဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္၏ ရင္တြင္း စကားမ်ားကို မညည္းမျငဴ နားဆင္ေပးတတ္ေသာ ဤ ဘေလာ့ေလးကိုကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ပါသည္။ ဤ ေနရာ၌ ၾကိဳက္သေလာက္ စိတ္ကူးယဥ္ခြင့္ရွိသည္။ ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေစ၊ စိတ္ညစ္စရာ ျဖစ္ေစ ဤေနရာေလးက သူ၏ စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚ၌ ကၽြန္ေတာ္၏ ခံစားခ်က္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ေပးထားေလ့ ရွိသည္။ တစ္ေယာက္တည္းသမားမ်ားအတြက္ သူသည္ မိဘျဖစ္၍ သူသည္ပင္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနေတာ့သည္။အလုပ္လုပ္လွ်င္လည္း သူႏွင့္ပဲ လုပ္ရျပီး အပန္းေျဖလွ်င္လည္း သူ႕ ကိုပင္ အားကိုးေနရသည္။
ခုလို တကယ္ခံစားေနရသည္မ်ားကို ေျပာခ်လိုက္ရေတာ့ ေရာဂါသက္သာသြားျခင္း ရွိမရွိေတာ့မသိပါ။ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသည္ေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ဂီလာန ျဖစ္တတ္တဲ့ ေရာဂါဆိုေပမဲ့ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရင္ကိုယ့္အရိပ္က လြဲလို႕ ဘယ္သူမွ မရွိေသာ တစ္ေယာက္တည္းေန႕ ရက္မ်ားကို မုန္းတီးေနမိတာေတာ့ အမွန္ပင္။
herostar
6 comments:
အင္း ....
အိမ္ေ၀းသူခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ ..
ျမန္ျမန္ေနေကာင္း
မ်ားမ်ားေရးျပီး
တ၀ၾကီးလြမ္းႏို္င္ပါေစ ... လို႔ :)
သူငယ္ခ်င္းေရ ကိုယ္လဲ ဒီေန ့MC ပဲ ၿဖစ္လို ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ဗ်။
အစ္ကိုေရ...
က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္...
တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာ တစ္ေယာက္တည္းေနရတဲ့အခါ..
လူက နည္းနည္းေလး ေနမေကာင္းဖူးဆိုလည္း... စိတ္က အရမ္းကို အားငယ္သလို ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္... ကုိယ္ခ်င္းစာပါတယ္ အစ္ကိုေရ...
happy good luck ပါ ....
johnmoeeain
သူငယ္ခ်င္းေလးေရ........
အၿမန္ေနေကာင္းက်န္းမာပါေစေနာ္.........
နင္႔ေမေမရဲ႔ေဆးခါးၾကီးကို ငါေလ
သယ္ယူလာၿပီးသာ တိုက္လိုက္ခ်င္ေတာ႔ တာပဲ...
:) :) :)
သူငယ္ခ်င္းေလးေရ........
အၿမန္ေနေကာင္းက်န္းမာပါေစေနာ္.........
နင္႔ေမေမရဲ႔ေဆးခါးၾကီးကို ငါေလ
သယ္ယူလာၿပီးသာ တိုက္လိုက္ခ်င္ေတာ႔ တာပဲ...
:) :) :)
good composer.