b သူရဲေကာင္းၾကယ္: ဘာစီလိုနာသို႕ အလည္ တစ္ေခါက္ (၃)
•Friday, October 30, 2009
ဒီလမ္းတေလွ်ာက္မွာေတာ့ ေျပာသမွ် အလြယ္တကူ ယံုတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က သစ္ေတာက အစ္ကို တစ္ေယာက္နဲ႕ တြဲမိေနပါေတာ့တယ္။ စကားေျပာရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာလိိုက္တာ တစ္ေနရာ အေရာက္မွာေတာ့ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေတြပံုေနတဲ့ ဆိပ္ခံတစ္ခုကို ေတြ႕ပါတယ္။ သစ္ေတာက အစ္ကိုက ေအာ္ သူမ်ားနိဳင္ငံမ်ား ေမာ္ေတာ္ေတြ သေဘၤာေတြ ေပါခ်က္ကေတာ့ ကုန္းေပၚေတာင္ ပံုထားရတယ္ေနာ္လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

တကယ္လည္း ပြတ္သိပ္ေနျပီး ေရေတာင္ အလြယ္တကူ မျမင္ရေတာ့ "ဟုတ္မယ္ဗ်...သေဘၤာေတြ ေတာ္ေတာ္ေပါတာပဲေနာ္" လို႕ ျပန္ေျပာမိတာေပါ့ဗ်ာ။ ေသေသခ်ာခ်ာ သဲသဲကြဲကြဲလည္း ျမင္ရေရာ တကယ္ေတာ့ သေဘၤာအားလံုးက ေရေပၚမွာပါ။ ေက်ာက္ခ်ျပီး တန္းစီရပ္ထားလို႕ ေရကို အလြယ္တကူ မျမင္ရတာပါ။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ လြယ္လြယ္ယံုတတ္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတြးရင္း ရယ္မိပါတယ္။ သူ႕ကိုေတာ့ လက္ညွိဳးေလး တစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပလိုက္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က အစ္ကိုေရ တစ္ခါပဲ ညာလို႕ရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႕ပါ။ ဒါေပမဲ့ ရန္ကုန္သားအစ္ကိုကေတာ့ တစ္သက္လံုး လိမ္လို႕ ရျပီဆိုတဲ့ သေဘာလားလို႕ ျပန္ေမးပါေတာ့တယ္။

ႏွစ္ခုလံုး ျဖစ္နိဳင္ေနတာဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ရယ္မိပါေတာ့တယ္။ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို လက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပတိုင္း ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးက ဒီခရီးစဥ္တစ္ခုလံုးအတြက္ စကားလံုးမဲ့ ဟာသတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။


အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ကမ္းေျခမွာ ေဆာက္္ထားတဲ့ ကမ္းေျခ စားေသာက္ဆိုင္ႏွင့္ တကြ ပင္လယ္ကမ္းေျခက သဲေသာင္ျပင္ေတြ ေပၚမွာ ေဘာလံုးကန္ၾကပါေတာ့တယ္။ ၅ ႏွစ္ကေလးေတြေလာက္သာ ေဆာ့ေလ့ရွိတဲ့ ပလပ္စတစ္ အနီေရာက္ေဘာလံုးေလးကို ၂၅ ႏွစ္အထက္ ျမန္မာေတြ ကမ္းေျခမွာ အားပါးတရ ေဘာလံုး ကန္ေနၾကတာကို ျမင္ရရင္ ကမ္းေျခကလူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုရွိမယ္ေတာ့ မေတြးတတ္ပါ။ ခုျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ရယ္ခ်င္ေနမိပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ေျပးရတာ ေမာလာတဲ့အခါ ေဘာလံုးကို ျခင္းလုပ္ျပီး ေဆာ့ၾကပါတယ္။ ျခင္းခတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ မွာေတာ့ ပင္လယ္ေရခ်ိဳးဖို႕ စတင္ပါေတာ့တယ္။ လွိုင္းလံုးၾကီးေတြက တဝုန္းဝုန္းေျပးတက္လာလိုက္

ေၾကာက္ျပီး ေသာင္ျပင္ေပၚ ေျပးတက္လိုက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ရယ္စရာ ေကာင္းေနပါေတာ့တယ္။


ပင္လယ္ထဲမွာ ေရလႊာေလွ်ာ ္စီးသူမ်ားကိုလည္း ျမင္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ေတာ့ လွိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ လွိုင္းစီးဖို႕ ေနေနသာသာ လွိုင္းနဲ႕ ေျပးတမ္းလိုက္တမ္း ကစားေနသလား ေအာင္းေမ့ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မထူးပါဘူးေလ.တစ္ကိုယ္လံုး ေရစိုဖို႕ေတာ့ လိုေသးတယ္ထင္တာနဲ႕ လွိုင္းအဆုတ္မွာ ေျပးလိုက္သြားျပီး လွိုင္းတက္လာတဲ့အခါ ငုပ္တုတ္ထိုင္ေနလိုက္ပါတယ္။ လွိုင္းက လူကို ေဂါက္သီးရိုက္သလို ရိုက္လိုက္ေတာ့ ကမ္းေျခကို ဒလိမ့္ေခါက္ေခြးျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ကမ္းေျချပန္ေရာက္တဲ့အခါ ထိုင္ျပီး အားေပးေနၾကတယ္ သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလးေတြကို ဓာတ္ပံုရိုက္ခိုင္းရတာေပါ့ေလ။


ျမန္မာမိန္းကေလးေတြပီပီ အရွက္ၾကီးေလေတာ့ သူတို႕လည္း ပင္လယ္ေရနဲ႕ ထိတယ္ဆိုရံု ေလာက္သာ ထိျပီး သူမ်ားေဆာ့တာကိုပဲ ၾကည့္ေနၾကတယ္ေလ။ ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ရင္း လွိုင္းစီးေနၾကတဲ့သူေတြကို ၾကည့္ေန လိုက္တာ ေနဝင္တဲ့အထိ ဆိုပါေတာ့။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ညေနစာခ်က္စားဖို႕ စူပါမားကက္တစ္ခုကို အျမန္ရွာျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆယ္ေရာက္လံုး ထမင္းခ်က္စားၾကပါေတာ့တယ္။ ခ်က္စားလို႕ ရေအာင္ကလည္း ဂ်ာမနီကတည္းက ထမင္းေပါင္းအိုးေလးကို သယ္လာခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ေန႕မွာေတာ့ ကမၻာ့ဖလားမွာ ကန္သြားတဲ့ ဘာစီလိုနာ ေဘာလံုးကြင္းကို ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ နိဳင္ငံတကာ အဆင့္မွီကြင္းမို႕လား မသိပါ။ ဝင္ေၾကးကလည္း ၁၇ ယူရိုေစ်းၾကီးလွပါတယ္။ ေဘာလံုးျပတိုက္နဲ႕ အတူ ကြင္းထဲ ဝင္ၾကည့္ခြင့္ ရဖို႕ကိုပင္ တန္းစီရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေဘာလံုးပစၥည္းေတြနဲ႕ အားစကားဝတ္စံုေတြေရာင္းတဲ့ ဆိုင္မွာ စပိန္ျပန္လက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္ၾကပါ ေတာ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဝယ္လာမိတဲ့ လက္ေဆာင္ကေတာ့ လူ႕ေရွ႕သူ႕ေရွ႕မွာ ထုတ္ၾကြားလို႕ မရတဲ့ အဝတ္အစား တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။ပထမတုန္းကေတာ့ ဘာစီလိုနာ ေဘာလံုး အက်ႌဝယ္မလို႕ပါပဲ။ ကမၻာေက်ာ္ ေဘာလံုးသမား မက္ဆီရဲ႕ နာမည္ပါတဲ့ အက်ႌေလး ဝယ္မယ္ဆိုျပီး ေစ်းႏွုန္္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၈၅ ယူရိုျဖစ္ေနတာနဲ႕ ဟဲဟဲ အက်ႌကို ခဏယူဝတ္ျပီး ဓာတ္ပံုရုိက္ယူခဲ့ပါေတာ့တယ္။
This entry was posted on Friday, October 30, 2009 and is filed under . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

0 comments: