သိဂၤါရလြင္ျပင္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ ဘဝကို သတိရမိတယ္။

ရင္ဘတ္ထဲက စြယ္ေတာ္ရွိုက္သံ သီခ်င္းသံစဥ္နဲ႕ အတူ တခါက တကၠသိုလ္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ညေလးကို သတိရမိပါတယ္။ ဒီလို ညမ်ိဳးေတြဆို အေဆာင္တိုင္းရဲ႕ ျပတင္းေပါက္နားမွာ မီးပံုးေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ ေပါ့။ ဆီမီး တစ္ေထာင္လႊတ္ပြဲ ေတြ ေက်ာင္းေရွ႕ က ေရေျမာင္းေလးမွာ လုပ္ၾကတယ္ေလ။ ခုဆို လြမ္းလို႕ က်လာတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိုက္သံနဲ႕ အတူ အေဆာင္ေက်ာင္းသား ဘဝကို ခဏခဏ တမ္းတမိပါတယ္။ တမာတန္းေလးမွာ လမ္းေတြေလွ်ာက္ရင္း အတူတက္ ခဲ့ဖူးတဲ့ စက္မွုေက်ာင္းသားဘဝကေတာ့ လြမ္းမေျပပါပဲေလ။

ဖူးသစ္စ ၊အပ်ံသင္ခါစ ႏွလံုးသားႏုႏုေလးေတြေပါ့။ လူတိုင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ရည္မွန္းခ်က္ကိုယ္စီ ရည္ရြယ္ရာပန္းတိုင္ကိုယ္စီနဲ႕ ေပါ့။ ေဒၚဂြက္တို႕ ေက်ာ္သူေဆြတို႕ (Canteen's Names) မွာ ခုခ်ိန္ ေလာက္ဆို အသံဗလံေတြ ဆူညံေနေလာက္ျပီေပါ့ေလ။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာျမင့္လာေပမဲ့ ဒီအလြမ္းနာကို မကုသနိဳင္ဘူးထင္တာပဲ။ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲေတြနဲ႕ စည္ကားေနေလာက္ျပီေပါ့။ ခုခ်ိန္ဆို အဆာင္တိုင္းမွာ ဥပုသ္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္မွုေတြ ကိုယ္စီ လုပ္ေနေလာက္ျပီေပ့ါေလ။ ၂၀၀၂ မန္းေလးတမ္းခ်င္းေတြထဲမွာ သီတင္းကၽြတ္ည မီးပံုးပ်ံလႊတ္တာေလးေတြလည္း ပါတယ္။

အဓိပတိလမ္းမေပၚမွာ ေျခရာေတြ ရွုပ္ေနေရာေပါ့။ ဥပုသ္ပြဲတြက္ လိုအပ္တဲ့ ျပင္ဆင္မွုေတြကို အေဆာင္လိုက္ တာဝန္ယူျပီး လုပ္ရတယ္ေလ။ သီတင္းကၽြတ္ျပီးလို႕ တန္ေဆာင္မုန္း ကထိန္ပြဲတြက္ တကၠသိုလ္ခန္းမၾကီးထဲမွာ ကထိန္တြက္လုပ္ထားတဲ့ လွဴဖြယ္ပစၥည္းေတြကို အေဆာင္လိုက္ ပေဒသာပင္သီးရတာ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကထိန္က်မဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကို မဲေဖာက္ေရြးျပီး ကထိန္ပစၥည္းေတြ ပို႕ ေဆာင္ရတာလည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။

တကၠသိုလ္ရဲ႕ ရင္ခြင္ကို သိဂၤါရ လြင္ျပင္လို႕ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္။ ခ်စ္ခင္မွု ျပယုဂ္ေတြကို အပီအျပင္ျမင္ေတြ႕နိဳင္တဲ့ ေနရာေလးမို႕ ေလ။ မွိုင္းညိဳ႕ ညိဳ႕ ရီေဝေဝ ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ျမခေနာင္ေတာင္ရွဴခင္းကို သတိရတယ္။ ျမင္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြေပၚမွာ အတူထိုင္ရင္း ေနဝင္ခ်ိန္ကို ေငးၾကည့္ရတဲ့ အရာသာကို တစ္သက္ေမ့မယ္ မထင္ဘူး။ ေနဝင္ခ်ိန္ဆိုတာ အရာအားလံုး ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္းသေဘာကို ေဆာင္တယ္တဲ့။ သို႕ ေပမဲ့ တစ္ဦးမ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္က ေနာက္ဆံုးစကၠန္႕ ေလးေတြအထိ ျမတ္ျမတ္နိဳးနိဳးၾကည့္ရင္း တေန႕ တာေပ်ာ္ရႊင္မွုေတြကို ျပန္ေျပာေနတတ္ၾကတဲ့ အတြဲကိုယ္စီကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ နိဳင္ေသးတယ္ေလ။ အျပစ္ကင္းတဲ့ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြ ေပါ့။

ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဆီကို ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဟာတာတာခံစားရမွာ ေသခ်ာတယ္။ ျမင္ေနက်ခင္ေနက် သူငယ္ခ်င္းေတြက တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီမွာဆိုေတာ့ ျပန္ေရာက္ရင္လည္း ေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနမွာအတူတူဆိုေတာ့ စိတ္ကူးနဲ႕ လြမ္းရတာပဲ ပိုေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္ေလ။ စိတ္ကူးထဲမွာ အားလံုးကိုျပန္စုစည္းလို႕ ရတယ္ေလ။ အျပင္မွာေတာ့ ျဖစ္နိဳင္စရာ မလြယ္ေတာ့ဘူးေလ။

နည္းပညာတကၠသိုလ္ (M.I.T) အလြမ္းေျပေပါ့။

ခင္မင္ေလးစားလ်က္

herostar