•Monday, September 06, 2010
လမိုက္ညမ်ားတြင္ ဆြဲဆြဲငင္ငင္အူတတ္ေသာ ေခြးအူသံမ်ားကို ၾကားရသည့္အခါ ငယ္စဥ္က ေၾကာက္စိတ္မ်ား ဝင္ခဲ့ဖူးသည္။ ေျခာက္ျခားဖြယ္ေန႕ရက္မ်ားတြင္ အမိ၏ ရင္ခြင္ၾကား၌ ေခါင္းကေလးကို ဖြက္၍ ေနခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘဝက မ်က္ႏွာသာ မေပးခဲ့ေခ်။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားအျဖစ္ ေက်ာင္းအိပ္ ေက်ာင္းစား ေနရင္း အစိုးရ အတန္းပညာမ်ားကိုလည္း ေလ့လာရသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္၊ သဒၵါ၊ ဗုဒၶဝင္၊ မဟာဝင္ စသည္တို႔ကို ဘႀကီး ဘုန္းႀကီးထံတြင္ သင္ယူ ရသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား ဟင္းေကာင္းစားရသည္မွာ မွန္ေသာ္ျငားလည္း စာသင္ စာအံရခ်ိန္မ်ားတြင္ အလြန္ပင္ ခက္ခဲပါသည္။ ပရိတ္ႀကီး (၁၁) သုတ္ႏွင့္ ရွင္က်င့္ဝတ္ကို အာဂံုေဆာင္ထားရၿပီး ထမင္းစားတိုင္းလည္း အလွဴရွင္မ်ားကို ေမတၱာပို႕ရသည္။
ထိုစဥ္အခါက ကၽြန္ေတာ့္ကို အမွန္တကယ္ခင္မင္ၾကင္နာသူမွာ သက္႐ွိဆို၍ ေခြးပိန္ေလးတစ္ေကာင္သာ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု မွတ္ထင္မိသည္။ သူသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ မိတ္ေဆြ၊ ကၽြန္ေတာ္၏ ကစားေဖာ္၊ ကၽြန္ေတာ္၏ စားေဖာ္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘဝတူမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုလည္း ယံုၾကည္မိပါသည္။
မေကာင္း ေက်ာင္းပို႔ ဆိုသည့္ျမန္မာ စကားပံုတစ္ခု႐ွိသည္။ သူ႔ကို သူ႔သခင္မ်ားက ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ဆိုး၍ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အၿပီးပို႔ထားခဲ့ျခင္းလားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာမသိပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ အင္မတန္ဆိုးလြန္း၍ မိဘမ်ားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ပို႔ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ထိုေခြးပိန္ေလးကိုေတာ့ က်ားဘို ဟု ကၽြန္ေတာ္က နာမည္ ေပးထားပါသည္။
သူသည္ ညစဥ္ ညတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ ေျခရင္းတြင္သာ အိပ္ေလ့႐ွိပါသည္။ မည္သို႔ပင္ ေမာင္းထုတ္ေစကာမူ ေပကပ္ကပ္ ဂ်စ္ကန္ကန္ႏိုင္လွေသာ သူ႔အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ပင္ လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသို႕ သူ ေရာက္လာခါစက လသားအ႐ြယ္ေလးမွ်သာ ႐ွိေသးသည္။ ႏို႔ပင္ မျပတ္ေသးေသာ အရြယ္မို႕ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ႀကိဳက္ေသာ ႏြားႏို႔မ်ားကိုပင္ သူ႔ကိုသာ တိုက္ခဲ့ရသည္။
ဘႀကီး ဘုန္းႀကီးကလည္း သူ႔ကို အလြန္ခ်စ္ပါသည္။ သူ႔အတြက္ ေဆာင္းတြင္းမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေကြးဖို႕ ဂုန္နီအိတ္တစ္လံုး ေပးထားပါသည္။ သူကေတာ့ ထို ဂုန္နီအိတ္ေလးကို ကိုက္ခ်ီလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ေျခရင္းတြင္သာ အိပ္ပါသည္။ မနက္(၄)နာရီခန္႕ လင္းၾကက္တြန္သံၾကားသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္ အုန္းေမာင္းထေခါက္ရပါသည္။ လင္းၾကက္သံကို က်ားဘုိက ေကာင္းေကာင္း သိသည္။ ထိုအသံၾကားလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ ေျခေထာက္ကို သူ႔ႏႈတ္သီးျဖင့္ ထိုးပါေတာ့သည္။ ထိုမွ်ႏွင့္ မႏိုးလွ်င္ေတာ့ ေခါင္းရင္းဘက္ထိ လာၿပီး သူ႔လွ်ာျဖင့္ ပါးလ်က္ နားလ်က္ လုပ္ပါေတာ့သည္။ အိပ္မက္မွ လန္႔ႏိုးသည့္ အခါမ်ားတြင္ေတာ့ သူ႔ကို စိတ္တိုမိပါသည္။
သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္တိုေလ့ မရွိပါ။ သြားေလရာ လိုက္လာတတ္ပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ၃ ႏွစ္မွ် စားအတူ သြားအတူ ေနလာခဲ့ရာ တစ္ရက္တြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေအာက္၌ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့ပါသည္။ ဘယ္က ဘယ္လို ေရာက္လာမွန္းမသိေသာ ေၾကာင္တစ္ေကာင္က ေျမြတစ္ေကာင္ကို ခ်ီလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္နားတြင္ ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုအျခင္းအရာကို သိေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ေခြးပိန္ေလး က်ားဘိုက ထို ေျမြ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သို႔ မလာေစရန္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကာ၍ ထိုးေဟာင္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သူ၏ စူးစူးဝါးဝါး ေဟာင္သံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ ႏိုးလာေသာအခါ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ထေျပးမိပါေတာ့သည္။
ေနာက္မွ အသိဝင္လာကာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို ယူလာၿပီး ထိုေျမြကို ေျခာက္ထုတ္ရပါေတာ့သည္။ ခုခ်ိန္ထိ အသက္သခင္ ေခြးပိန္ေလးကို အမွတ္ရေနမိပါသည္။ မည္သူမွ် ကၽြန္ေတာ္အား မမွတ္မိသည့္တိုင္ ျပန္ေရာက္ျဖစ္တိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို မွတ္မိေနတတ္သူမွာ ထိုေခြးပိန္ေလးပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ၾကာခဲ့ၿပီ ဆိုေပမဲ့ ေတြးမိတိုင္း မေန႕တေန႕ကလို ခံစားရၿမဲပါ။
ေခြးသက္တမ္းေစ့၍ ကၽြန္ေတာ့္ေခြးပိန္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ထာဝရႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ သူ႔ေပၚမွာရွိခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ သံေယာဇဥ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွင္ေနသည့္တိုင္ ႐ွိေနဦးမည္သာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
herostar
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားအျဖစ္ ေက်ာင္းအိပ္ ေက်ာင္းစား ေနရင္း အစိုးရ အတန္းပညာမ်ားကိုလည္း ေလ့လာရသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္၊ သဒၵါ၊ ဗုဒၶဝင္၊ မဟာဝင္ စသည္တို႔ကို ဘႀကီး ဘုန္းႀကီးထံတြင္ သင္ယူ ရသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား ဟင္းေကာင္းစားရသည္မွာ မွန္ေသာ္ျငားလည္း စာသင္ စာအံရခ်ိန္မ်ားတြင္ အလြန္ပင္ ခက္ခဲပါသည္။ ပရိတ္ႀကီး (၁၁) သုတ္ႏွင့္ ရွင္က်င့္ဝတ္ကို အာဂံုေဆာင္ထားရၿပီး ထမင္းစားတိုင္းလည္း အလွဴရွင္မ်ားကို ေမတၱာပို႕ရသည္။
ထိုစဥ္အခါက ကၽြန္ေတာ့္ကို အမွန္တကယ္ခင္မင္ၾကင္နာသူမွာ သက္႐ွိဆို၍ ေခြးပိန္ေလးတစ္ေကာင္သာ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု မွတ္ထင္မိသည္။ သူသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ မိတ္ေဆြ၊ ကၽြန္ေတာ္၏ ကစားေဖာ္၊ ကၽြန္ေတာ္၏ စားေဖာ္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘဝတူမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုလည္း ယံုၾကည္မိပါသည္။
မေကာင္း ေက်ာင္းပို႔ ဆိုသည့္ျမန္မာ စကားပံုတစ္ခု႐ွိသည္။ သူ႔ကို သူ႔သခင္မ်ားက ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ဆိုး၍ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အၿပီးပို႔ထားခဲ့ျခင္းလားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာမသိပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ အင္မတန္ဆိုးလြန္း၍ မိဘမ်ားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ပို႔ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ထိုေခြးပိန္ေလးကိုေတာ့ က်ားဘို ဟု ကၽြန္ေတာ္က နာမည္ ေပးထားပါသည္။
သူသည္ ညစဥ္ ညတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ ေျခရင္းတြင္သာ အိပ္ေလ့႐ွိပါသည္။ မည္သို႔ပင္ ေမာင္းထုတ္ေစကာမူ ေပကပ္ကပ္ ဂ်စ္ကန္ကန္ႏိုင္လွေသာ သူ႔အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ပင္ လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသို႕ သူ ေရာက္လာခါစက လသားအ႐ြယ္ေလးမွ်သာ ႐ွိေသးသည္။ ႏို႔ပင္ မျပတ္ေသးေသာ အရြယ္မို႕ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ႀကိဳက္ေသာ ႏြားႏို႔မ်ားကိုပင္ သူ႔ကိုသာ တိုက္ခဲ့ရသည္။
ဘႀကီး ဘုန္းႀကီးကလည္း သူ႔ကို အလြန္ခ်စ္ပါသည္။ သူ႔အတြက္ ေဆာင္းတြင္းမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေကြးဖို႕ ဂုန္နီအိတ္တစ္လံုး ေပးထားပါသည္။ သူကေတာ့ ထို ဂုန္နီအိတ္ေလးကို ကိုက္ခ်ီလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ေျခရင္းတြင္သာ အိပ္ပါသည္။ မနက္(၄)နာရီခန္႕ လင္းၾကက္တြန္သံၾကားသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္ အုန္းေမာင္းထေခါက္ရပါသည္။ လင္းၾကက္သံကို က်ားဘုိက ေကာင္းေကာင္း သိသည္။ ထိုအသံၾကားလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ ေျခေထာက္ကို သူ႔ႏႈတ္သီးျဖင့္ ထိုးပါေတာ့သည္။ ထိုမွ်ႏွင့္ မႏိုးလွ်င္ေတာ့ ေခါင္းရင္းဘက္ထိ လာၿပီး သူ႔လွ်ာျဖင့္ ပါးလ်က္ နားလ်က္ လုပ္ပါေတာ့သည္။ အိပ္မက္မွ လန္႔ႏိုးသည့္ အခါမ်ားတြင္ေတာ့ သူ႔ကို စိတ္တိုမိပါသည္။
သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္တိုေလ့ မရွိပါ။ သြားေလရာ လိုက္လာတတ္ပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ၃ ႏွစ္မွ် စားအတူ သြားအတူ ေနလာခဲ့ရာ တစ္ရက္တြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေအာက္၌ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့ပါသည္။ ဘယ္က ဘယ္လို ေရာက္လာမွန္းမသိေသာ ေၾကာင္တစ္ေကာင္က ေျမြတစ္ေကာင္ကို ခ်ီလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္နားတြင္ ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုအျခင္းအရာကို သိေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ေခြးပိန္ေလး က်ားဘိုက ထို ေျမြ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သို႔ မလာေစရန္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကာ၍ ထိုးေဟာင္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သူ၏ စူးစူးဝါးဝါး ေဟာင္သံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ ႏိုးလာေသာအခါ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ထေျပးမိပါေတာ့သည္။
ေနာက္မွ အသိဝင္လာကာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို ယူလာၿပီး ထိုေျမြကို ေျခာက္ထုတ္ရပါေတာ့သည္။ ခုခ်ိန္ထိ အသက္သခင္ ေခြးပိန္ေလးကို အမွတ္ရေနမိပါသည္။ မည္သူမွ် ကၽြန္ေတာ္အား မမွတ္မိသည့္တိုင္ ျပန္ေရာက္ျဖစ္တိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို မွတ္မိေနတတ္သူမွာ ထိုေခြးပိန္ေလးပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ၾကာခဲ့ၿပီ ဆိုေပမဲ့ ေတြးမိတိုင္း မေန႕တေန႕ကလို ခံစားရၿမဲပါ။
ေခြးသက္တမ္းေစ့၍ ကၽြန္ေတာ့္ေခြးပိန္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ထာဝရႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ သူ႔ေပၚမွာရွိခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ သံေယာဇဥ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွင္ေနသည့္တိုင္ ႐ွိေနဦးမည္သာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
herostar
2 comments:
၀န္တိုျခင္း မွ
ငယ္ဘ၀ အမွတ္တရ ဆီသို႔....
ဟုတ္တယ္ တေန႔တျခားၾကီးျပင္းလာခဲ႔ေပမယ္႔.
ငယ္ငယ္က အေတြးပံုရိပ္ တိုင္းဟာ
မေန႔တေန႔ကလိုဘဲ...
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေခြးပိန္ေလး..
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ငယ္ဘ၀အေတြး...
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေအာက္ေမ့အမွတ္ရျခင္းမ်ား....။