•Thursday, March 26, 2009
ငယ္ရြယ္ႏူပ်ိဳတဲ့အရြယ္ေတြမွာ အမွတ္တရဆိုတာ ရွိခဲ့ဖူးရင္
ေသဆံုးတဲ့ထိ အမွတ္ရေနတတ္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္နိဳင္တယ္ဟ..
ငါ့ႏွလံုးသားရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္အေကာင္းဆံုးအရြယ္မွာ နင္နဲ႕ စေတြ႕ခဲ့တာေပါ့… ခုဆို ငါ့ႏွလံုးသားက ေမ့တတ္ေနၿပီဟ.အတိတ္ကို အမွတ္ရလြန္းေနေတာ့ ပစၥဳပၸန္ကို ေမ့ေနတတ္လို႕ေလ…
ဆရာရွင္းျပေနတဲ့ သခ်ၤာပုစာၦေတြထက္ ငါက နင့္မ်က္ႏွာေလးကိုပဲ ပိုနားလည္ေနတယ္... ဆရာအလစ္မွာ စကၠဴျမွားေလးနဲ႕ လွမ္းပစ္ရတာ ရင္ခုန္ဖို႕ေကာင္းတယ္ဟာ…လြယ္အိပ္ထဲမွာ စာအုပ္နဲ႕ ေဘာပင္ ပါခ်င္မွ ပါမယ္…စကၠဴျမွားနဲ႕ ဇြန္းေလးတစ္ေခ်ာင္းကေတာ့ အၿမဲပါေနတတ္တယ္ဟ…စကၠဴျမွားက နင့္ ႏွလံုးသားေလးကို မွန္ေအာင္ ပစ္ဖို႕၊ ဇြန္းေလးတစ္ေခ်ာင္းေတာ့ အတန္းဆင္းလို႕ တကၠသိုလ္စားရိပ္သာမွာ ေန႕လယ္စာစားတဲ့အခါ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခ်င္လို႕ေလ…
နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားတဲ့ နင့္ဆံေကသာေလးေပၚမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ နင္ေရးေနတဲ့ စာအုပ္ေလးရဲ႕ ေဘးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ့စကၠဴျမွားေလးက်သြားတဲ့အခါ ဘယ္သူဘယ္ဝါ သိခ်င္ေဇာနဲ႕ သမင္လည္ျပန္ေလး လွည့္ၾကည့္တတ္တဲ့ နင့္မ်က္ဝန္းေလးေတြကို ခုထိ ရင္ခုန္ေနတုန္းပဲဟာ…
ဆရာရွင္းျပတဲ့ Differentiate ကိုေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေပမဲ့ နင့္အခ်စ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရဖို႕
ငါ ရွိတ္တတ္ခ်င္ခဲ့တယ္၊၊ နင္က စာေတာ္တဲ့သူေတြကိုမွ အထင္ႀကီးတတ္တာဆိုေတာ့ ငါလို ငေပေလးတြက္ ခက္တာေပါ့ဟာ...နင္နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ ငါဟာဘယ္ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခ်င္ခဲ့တယ္…
နင္နဲ႕ ငါက ေမဂ်ာမတူေတာ့ minor တန္းေလးကိုပဲ အားကိုးေနရတယ္ေလ…သခ်ၤာသင္ရင္း..နင့္ကို ေငးမယ္… တကၠသိုလ္သက္တမ္းတေလွ်ာက္လံုးမွာ တစိုက္မတ္မတ္ ေလ့လာေနခဲ့မိတာ နင့္မ်က္ဝန္းေတြပါဟာ…
စကၠဴျမွားေလးေတြနဲ႕ Theater 1-2 ကို လြမ္းတယ္ဟာ…ဘဝမွာ ျပန္လည္တူးဆြစရာဆိုလို႕ အတိတ္တစ္ခုပဲ ရွိေလေတာ့ ငါ တန္ဖိုးထားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားဘဝကိုပဲ အကိမ္ႀကိမ္ျမင္ေယာင္ ေနမိတယ္ဟာ…တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝ Theater ထဲမွာ စာသင္ရတာကို တအား ဂုဏ္ယူမိတယ္…ထရံကာ ဝါးကပ္မိုး အေျခခံပညာေက်ာင္းေလးမွာ သူငယ္တန္းဘဝကို ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးလို႕လားေတာ့ မသိဘူးဟ… လူအမ်ားႀကီး တခါတည္း သင္ယူနိဳင္တဲ့ နည္းပညာတကၠသိုလ္ဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက ငါ့အတြက္ အစစအရာရာ အသစ္အဆန္းေတြခ်ည္းပါပဲဟာ…
ငါ့အသိဥာဏ္ေတြကိုပါ ရင့္က်က္ေစခဲ့သလို ငါ့ႏွလံုးကိုပါ ရင့္က်က္ေအာင္သင္ေပးခဲ့တဲ့ ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးကို ေတြးမိတိုင္းလြမ္းေနမိတယ္..
ခ်စ္ျခင္းရင္ခုန္ယံုၾကည္စြာျဖင့္ ရုပ္ရွင္ကားကို ေဒြးနဲ႕ အူဝဲတို႕ လာရိုက္တုန္းကဆို မင္းသားမင္းသမီးေတြကို အရွင္လတ္လတ္ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကိုယ့္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ဂုဏ္ယူမိတယ္ဟာ… ငါ့လိုေတာသားတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အူဝဲကို ေအာ္တို ေရးခိုင္းေစခ်င္တာေပါ့...နင္က မႀကိဳက္ဘူးဆိုလို႕ နင့္ စကားကိုပဲ နားေထာင္ၿပီး ရုပ္ရွင္ရိုက္တဲ့ေနရာကို ေျခဦးေတာင္ မလွည့္ခဲ့ဘူး။ ျဖတ္ေလွ်ာက္ေတြထဲမွာ နင္လည္း မပါခဲ့ဘူးေလ…ငါက နင့္စကားဆိုရင္ ေျမဝယ္မက်ပါဟာ.
တခါက ငါဖတ္ဖူးတဲ့ စာေလးတစ္ေၾကာင္းရွိတယ္..
အခ်စ္ေတြ အမ်ားႀကီးရလိုက္လို႔ ဘ၀ဟာ ပီးျပည့္စံုသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။
အခ်စ္ေတြ အမ်ားႀကီးေပးဆပ္လိုက္ရလို႔ ဘ၀ဟာ ပိုတန္ဖိုးရွိသြားတာ။
ခုေတာ့ ဒီစကားေလးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ငါေကာင္းေကာင္းနားလည္ ေနၿပီဟ…တန္ဖိုး ဆိုတဲ့စကားေလးတစ္ခုရဖို႕ အခ်စ္ကို ယစ္ပုလႅင္မွာ ဆက္သခဲ့ဖူးပါၿပီ..နင္လည္း နင္တကယ္ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၿပီဆိုေတာ့ ငါေက်နပ္ရမွာေပါ့…ငါ့ဘဝကို တံတားလိုခင္းေပးလိုက္ရေပမဲ့ နင္တို႕ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ဆိုရင္ ငါလည္း တစ္ေယာက္တည္း ေပ်ာ္ေအာင္ေနရမွာေပါ့ဟာ…
ေက်ာင္းကို လြမ္းမိတဲ့အခါတိုင္း အရင္တုန္းကနင့္ကိုပါ လြမ္းေနမယ္ေနာ္
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
herostar
ေသဆံုးတဲ့ထိ အမွတ္ရေနတတ္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္နိဳင္တယ္ဟ..
ငါ့ႏွလံုးသားရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္အေကာင္းဆံုးအရြယ္မွာ နင္နဲ႕ စေတြ႕ခဲ့တာေပါ့… ခုဆို ငါ့ႏွလံုးသားက ေမ့တတ္ေနၿပီဟ.အတိတ္ကို အမွတ္ရလြန္းေနေတာ့ ပစၥဳပၸန္ကို ေမ့ေနတတ္လို႕ေလ…
ဆရာရွင္းျပေနတဲ့ သခ်ၤာပုစာၦေတြထက္ ငါက နင့္မ်က္ႏွာေလးကိုပဲ ပိုနားလည္ေနတယ္... ဆရာအလစ္မွာ စကၠဴျမွားေလးနဲ႕ လွမ္းပစ္ရတာ ရင္ခုန္ဖို႕ေကာင္းတယ္ဟာ…လြယ္အိပ္ထဲမွာ စာအုပ္နဲ႕ ေဘာပင္ ပါခ်င္မွ ပါမယ္…စကၠဴျမွားနဲ႕ ဇြန္းေလးတစ္ေခ်ာင္းကေတာ့ အၿမဲပါေနတတ္တယ္ဟ…စကၠဴျမွားက နင့္ ႏွလံုးသားေလးကို မွန္ေအာင္ ပစ္ဖို႕၊ ဇြန္းေလးတစ္ေခ်ာင္းေတာ့ အတန္းဆင္းလို႕ တကၠသိုလ္စားရိပ္သာမွာ ေန႕လယ္စာစားတဲ့အခါ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခ်င္လို႕ေလ…
နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားတဲ့ နင့္ဆံေကသာေလးေပၚမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ နင္ေရးေနတဲ့ စာအုပ္ေလးရဲ႕ ေဘးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ့စကၠဴျမွားေလးက်သြားတဲ့အခါ ဘယ္သူဘယ္ဝါ သိခ်င္ေဇာနဲ႕ သမင္လည္ျပန္ေလး လွည့္ၾကည့္တတ္တဲ့ နင့္မ်က္ဝန္းေလးေတြကို ခုထိ ရင္ခုန္ေနတုန္းပဲဟာ…
ဆရာရွင္းျပတဲ့ Differentiate ကိုေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေပမဲ့ နင့္အခ်စ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရဖို႕
ငါ ရွိတ္တတ္ခ်င္ခဲ့တယ္၊၊ နင္က စာေတာ္တဲ့သူေတြကိုမွ အထင္ႀကီးတတ္တာဆိုေတာ့ ငါလို ငေပေလးတြက္ ခက္တာေပါ့ဟာ...နင္နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ ငါဟာဘယ္ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခ်င္ခဲ့တယ္…
နင္နဲ႕ ငါက ေမဂ်ာမတူေတာ့ minor တန္းေလးကိုပဲ အားကိုးေနရတယ္ေလ…သခ်ၤာသင္ရင္း..နင့္ကို ေငးမယ္… တကၠသိုလ္သက္တမ္းတေလွ်ာက္လံုးမွာ တစိုက္မတ္မတ္ ေလ့လာေနခဲ့မိတာ နင့္မ်က္ဝန္းေတြပါဟာ…
စကၠဴျမွားေလးေတြနဲ႕ Theater 1-2 ကို လြမ္းတယ္ဟာ…ဘဝမွာ ျပန္လည္တူးဆြစရာဆိုလို႕ အတိတ္တစ္ခုပဲ ရွိေလေတာ့ ငါ တန္ဖိုးထားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားဘဝကိုပဲ အကိမ္ႀကိမ္ျမင္ေယာင္ ေနမိတယ္ဟာ…တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝ Theater ထဲမွာ စာသင္ရတာကို တအား ဂုဏ္ယူမိတယ္…ထရံကာ ဝါးကပ္မိုး အေျခခံပညာေက်ာင္းေလးမွာ သူငယ္တန္းဘဝကို ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးလို႕လားေတာ့ မသိဘူးဟ… လူအမ်ားႀကီး တခါတည္း သင္ယူနိဳင္တဲ့ နည္းပညာတကၠသိုလ္ဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက ငါ့အတြက္ အစစအရာရာ အသစ္အဆန္းေတြခ်ည္းပါပဲဟာ…
ငါ့အသိဥာဏ္ေတြကိုပါ ရင့္က်က္ေစခဲ့သလို ငါ့ႏွလံုးကိုပါ ရင့္က်က္ေအာင္သင္ေပးခဲ့တဲ့ ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးကို ေတြးမိတိုင္းလြမ္းေနမိတယ္..
ခ်စ္ျခင္းရင္ခုန္ယံုၾကည္စြာျဖင့္ ရုပ္ရွင္ကားကို ေဒြးနဲ႕ အူဝဲတို႕ လာရိုက္တုန္းကဆို မင္းသားမင္းသမီးေတြကို အရွင္လတ္လတ္ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကိုယ့္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ဂုဏ္ယူမိတယ္ဟာ… ငါ့လိုေတာသားတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အူဝဲကို ေအာ္တို ေရးခိုင္းေစခ်င္တာေပါ့...နင္က မႀကိဳက္ဘူးဆိုလို႕ နင့္ စကားကိုပဲ နားေထာင္ၿပီး ရုပ္ရွင္ရိုက္တဲ့ေနရာကို ေျခဦးေတာင္ မလွည့္ခဲ့ဘူး။ ျဖတ္ေလွ်ာက္ေတြထဲမွာ နင္လည္း မပါခဲ့ဘူးေလ…ငါက နင့္စကားဆိုရင္ ေျမဝယ္မက်ပါဟာ.
တခါက ငါဖတ္ဖူးတဲ့ စာေလးတစ္ေၾကာင္းရွိတယ္..
အခ်စ္ေတြ အမ်ားႀကီးရလိုက္လို႔ ဘ၀ဟာ ပီးျပည့္စံုသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။
အခ်စ္ေတြ အမ်ားႀကီးေပးဆပ္လိုက္ရလို႔ ဘ၀ဟာ ပိုတန္ဖိုးရွိသြားတာ။
ခုေတာ့ ဒီစကားေလးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ငါေကာင္းေကာင္းနားလည္ ေနၿပီဟ…တန္ဖိုး ဆိုတဲ့စကားေလးတစ္ခုရဖို႕ အခ်စ္ကို ယစ္ပုလႅင္မွာ ဆက္သခဲ့ဖူးပါၿပီ..နင္လည္း နင္တကယ္ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၿပီဆိုေတာ့ ငါေက်နပ္ရမွာေပါ့…ငါ့ဘဝကို တံတားလိုခင္းေပးလိုက္ရေပမဲ့ နင္တို႕ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ဆိုရင္ ငါလည္း တစ္ေယာက္တည္း ေပ်ာ္ေအာင္ေနရမွာေပါ့ဟာ…
ေက်ာင္းကို လြမ္းမိတဲ့အခါတိုင္း အရင္တုန္းကနင့္ကိုပါ လြမ္းေနမယ္ေနာ္
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
herostar
တကၠသိုလ္
|
0 comments: