အခ်ိဳလြန္တဲ့အခါ အခါးျဖစ္္တယ္ဆိုရင္ ... အခါးေတြလြန္တဲ့အခါ အခ်ိဳျပန္ျဖစ္မွာလား???

ေႏြေလရူးနဲ႔အတူ တမာရြက္ေၾကြေတြ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနတတ္တဲ့ အညာေႏြရဲ႕ျမင္ကြင္းကို ျမင္ရတိုင္း တို႕ေက်ာင္းၾကီးကို လြမ္းတယ္ဟာ...ငါ ကိုက အလြမ္းဓာတ္ခံရွိေနတာလားေတာ့ မသိဘူးဟ...ဒီလိုရာသီကို ျပန္ေရာက္ျပီဆိုရင္ကို မလြမ္းပဲမေနနိဳင္ဘူးေလ..ငါ့ရဲ႕ အမွတ္တရေတြထဲမွာ

ေရႊလီလမ္းေပၚက တမာတန္းေလးရယ္...
ေညာင္ရမ္း ေဆာင္ထဲက ပိေတာက္ပင္ေလးရယ္
ေရၾကည္ရြာထဲက စပယ္ပန္းသည္ၾကီရယ္...အဓိပဲျဖစ္မယ္ထင္တယ္ဟ

နင္ မွတ္မိေသးလား ... ငါက အညာကေတာသားဆိုေတာ့ေလ တမာရြက္နဲ႕ ငပိခ်က္သာ စားရမယ္ဆိုရင္ ဝက္သားနဲ႕ မလဲနိဳင္ဘူးလို႕ ေျပာခဲ့ဖူးတာ... ေက်ာင္းထဲက တမာရြက္ႏုႏုေလးေတြကို ဆီးသီးနဲ႕ ျပဳတ္ျပီး ငါကိုယ္တိုင္ ခ်က္ထားတဲ့ ငပိခ်က္နဲ႕ ထမင္းအတူတူ စားခဲ့ၾကဖူးတယ္ေလ...မန္က်ည္းရြက္ခ်ဥ္ရည္ေလးက အသဲေအးတယ္ဆိုျပီး နင္ကလည္း တစ္ခြက္ခ်က္လာတယ္ေလ...ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ၾကီး တကားကားနဲ႕ လမ္းသလားေနတတ္ နင္နဲ႕ ငါ့ကို သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႕ဆံုတိုင္း ရယ္ျပႏွုတ္ဆက္တဲ့အခါ နင္မ်က္ႏွာေလး မခ်ိဳမခ်ဥ္ ျဖစ္ေနတာကို ခုထိမွတ္မိေနတုန္းပဲဟ..

ေႏြအၾကိဳမိုးေလး တျဖိဳက္ႏွစ္ျဖိဳက္ ရြာလိုက္တဲ့အခါ ရလာတတ္တဲ့ ေျမသင္းနံ႕ေလးနဲ႕ အတူ ိေတာက္ပင္အို ိုေတြလည္း နိဳးထလာတတ္တယ္ေလ...ေညာင္ရမ္းေဆာင္ထဲက ပိေတာက္ပင္ေလးကေတာ့ ငါ့အတြက္ပဲလားေတာင္ မသိပါဘူးဟာ...ေက်ာင္းဂိတ္တဲ ေခါင္းရင္းက ပိေတာက္ပန္းရနံ႕ ထက္ ငါတို႕ေညာင္ရမ္းေဆာင္ေဘးက ပိေတာက္က သာတယ္လို႕ နင္ကေျပာေတာ့ ငါလည္း ေသခ်ာမသိေပမဲ့ အင္း.ဟုတ္ေလာက္တယ္လို႕ ေခါင္းညိမ့္ခဲ့ဖူးတယ္...တကယ္ေတာ့ ငါဟာ နင္ဘာေျပာေျပာ လက္ညိွုးေထာင္
ေခါင္းညိမ့္ေနတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါဟာ...နင္ျဖဴဆို ျဖဴ နင္မည္းဆို မည္း နင့္အမိန္႕ပဲ နာခံတတ္တဲ့ နယ္ရုပ္ေလးတစ္ရုပ္ပါဟာ...

ေရၾကည္ရြာထဲက စံပယ္ပန္းသည္ၾကီး ေဒၚၾကင္ေမ ေတာင္ စပယ္ပန္းေတြ ေရာင္းတုန္းပဲလားေတာ့ မသိဘူးဟ...ညေနတိုင္း စပယ္ပန္း ေတြကို ဘုရားကပ္ဖို႕ ငါတို႕အတူတူဝယ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္ေလ...တို႕ဇာတ္လမ္း စပယ္က စတယ္လို႕ေတာင္ ေျပာလို႕ရမယ္ထင္တယ္ဟ နင့္ကို ခ်စ္ေရးဆိုျပီးေနာက္ ရက္တစ္ရာတိတိ စပယ္ေတြ ေန႕တိုင္း ေပးခဲ့ဖူးတယ္ေလ...ငါတို႕ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ ငါေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ရည္းစားစာဟာ က်န္ေက်ာင္းအိတ္ၾကီး(ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ အၾကီးစား)နဲ႕တစ္ထုပ္ရတဲ့အေၾကာင္း စံပယ္ပန္းေျခာက္ေတြက ယမ္ယမ္ဗူးနဲ႕ သံုးဗူးအျပည့္ရတဲ့အေၾကာင္း နင္ျပန္ေျပာေတာ့မွ ငါေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ့ေကာင္ပါလားလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွက္ေနမိတယ္

ခုေတာ့ဟာ တမာေတာမွာၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့ငါဟာ စံပယ္ခင္းထဲက နင္နဲ႔ မဆံုနိဳင္ေလာက္ေအာင္ ပိေတာက္နဲ႕ေဝးတဲ့ ေနရာတစ္ခုမွာ ရွင္သန္ေနရတယ္ဟာ...ဗမာေတြ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ဗမာဟာ ဗမာပဲေလ...ေခ်ာကလက္နဲ႕ ကိုလာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲေပါေပါ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႕ ထန္းလ်က္ခဲကိုပဲ ခံုမင္ေနဆဲပါဟာ...ဝက္သား ငါးဆယ္သားနဲ႕ တမာရြက္တစ္စည္း ေစ်းခ်င္းတူတာေတာင္ ငါ့ ေက်ာင္းၾကီးကို လြမ္းတဲ့အခါ တမာရြက္တစ္စည္းကိုပဲ အလြမ္းေျပ ဝယ္စားမိတယ္ဟာ...

နင္တို႕ေတာင္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ေတြ နီးျပီေနာ္...မတ္လ ၂၂ ရက္ေန႕ဆိုလား ... မာစတာၾကီးေတြျဖစ္ၾက၊ ေဒါက္တာၾကီးေတြ ျဖစ္ၾကနဲ႕ အားက်လိုက္တာဟာ...ဘြဲ႕ယူတုန္းမွာတီးေလ့ရွိတဲ့ ဘြဲ႕ႏွင္းတီးလံုးေလးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို နားမလည္ေပမဲ့ ရင္ထဲမွာ အီလည္လည္ၾကီး ခံစားရတယ္ဟာ...မိဘေတြ စံုစံုညီညီနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေတြ႕ရတဲ့အခါ ရင္ထဲမွာ ဝမ္းသာဝမ္းနည္းၾကီးေပါ့...ဝမ္းသာတာက ဘြဲ႕ေတြရၾကျပီမို႕ ..ဝမ္းနည္းတာက ပညာသင္ကာလ တစ္ခုျပီးဆံုးသြားလို႕...တို႕ေတြ ခြဲခြာရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိေပါ့ဟာ...
ဝတ္ရံုနက္ၾကီးရဲ႕ တည္ျငိမ္ နက္ရွိုင္းမွုနဲ႕ အတူ အဝါေရာင္လိုင္းကေလး ႏွစ္ခု ပခံုးေပၚေရာက္လာျပီဆိုေတာ့ တိုေတြ တာဝန္တစ္ခုကို ရုန္းရေတာ့မယ္လို႕ ဆိုလိုေနတာလားေတာ့မသိဘူးဟာ...အဝါေရာင္လိုင္းကေလး ပခံုးေပၚေရာက္ခဲ့တာ ခဏဆိုေပမဲ့ က်ရာတာဝန္ကို ထမ္းရင္း အသိုက္ခဏခဏ ေျပာင္းေနရတာကေတာ့ အၾကာၾကီးပဲဟာ...

အဓိပတိလမ္းမေပၚမွာ ခဏေလာက္ျပန္ဆံုတာေတာင္ မ်က္ႏွာလႊဲျပီး ဆိုင္ကယ္ကို ဒုန္းစိုင္းသြားတဲ့ နင့္ကို
ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း ငါ့ျမင္ကြင္းကေန နင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ အထိ ငါရပ္ၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္
ဒီတခါ ျပန္ဆံုးဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါ နင့္ကို ႏွုတ္ဆက္ျဖစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားမိမွာပါဟာ...

ခါးသီးမွုေတြ ရင္မွာပိုက္ရင္း အတိတ္က ေပ်ာ္ရႊင္မွုေတြကို တူးဆြေနပါ့မယ္...
အခါးေတြရဲ႕ ေနာက္က ရလာမဲ့ ခ်ိဳျမိန္ျခင္းေလးကို ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတတ္လို႔ပါ...

နင္ေပ်ာ္ပါေစ

ေလးစားလ်က္

herostar