•Saturday, March 14, 2009
အျဖဴေရာင္ တိမ္တိုက္ေတြနဲ႕ ၾကည္ျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ျမင္ရတိုင္း အမိတကၠသိုလ္ၾကီးမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူဝတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အျဖဴေရာင္ ရွပ္အက်ၤီေလးနဲ႔ မည္းျပာေရာင္ ပုဆိုးေလးကို လြမ္းမိတယ္...
တိမ္တိုက္ေတြ ေရြ႕လ်ားေနၾကသလို သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ေဝးကြာေနၾကေပမဲ့ ၾကည္ျပာေရာင္ စိတ္ဓာတ္ေတြကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ တူညီေနၾကတုန္းပါ...က်ေနာ္တို႕ ဝတ္ခဲ့ၾကတာ ယူနီေဖာင္းလို႕ ပဲ ထင္ခဲ့မိတာ.......... တကယ္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကိုပါ ထပ္တူၾကေနေစခဲ့တာပါ
တိမ္တိုက္ေတြ ေရြ႕လ်ားေနၾကသလို သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ေဝးကြာေနၾကေပမဲ့ ၾကည္ျပာေရာင္ စိတ္ဓာတ္ေတြကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ တူညီေနၾကတုန္းပါ...က်ေနာ္တို႕ ဝတ္ခဲ့ၾကတာ ယူနီေဖာင္းလို႕ ပဲ ထင္ခဲ့မိတာ.......... တကယ္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကိုပါ ထပ္တူၾကေနေစခဲ့တာပါ
တမာတန္းေလးနဲ႕ ေျမနီလမ္းေလးကို လြမ္းတယ္....အဓိပတိလမ္းမထိပ္က အုတ္ခံုေလးကိုလည္း လြမ္းတယ္...
ညေနခ်ိန္ေတြဆို အေဆာင္ေရွ႕က ကြင္းျပင္က်ယ္ၾကီးကို ႏွစ္ေယာက္တူတူ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရတာ ေလွ်ာက္ဖူးသူတိုင္း ေမ့နိဳင္မွာတဲ့လားဗ်ာ...ဘဝရဲ႕ လမ္းေတြမွာ တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ေနရတဲ့အခါ ဟိုစဥ္ခ်ိန္ေတြကို သတိရမိတယ္
စားေမးပြဲနီးမွ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက စာအုပ္လိုက္ငွားျပီး မိတၱဴကူးရတဲ့ ဘဝေလးကို ခံုမင္မိတယ္…
တကယ္ေတာ့ စာပဲမိတၱဴကူးရတာ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး…ဦးေႏွာက္ေတြကိုပါ မိတၱဴကူးခြင့္ေပးဖို႕ လက္ဖက္သုတ္တစ္ပြဲ…အေၾကာ္တစ္ဝိုင္းနွုန္းနဲ႕ ေတာင္းပန္ရတဲ့ အခါလည္းရွိတာေပါ့...
ခုေတာ့ ဒီမွာက အဲဒီလို ဆိုးလို႕မရေတာ့ဘူးေလ..ညေနခ်ိန္ေတြဆို အေဆာင္ေရွ႕က ကြင္းျပင္က်ယ္ၾကီးကို ႏွစ္ေယာက္တူတူ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရတာ ေလွ်ာက္ဖူးသူတိုင္း ေမ့နိဳင္မွာတဲ့လားဗ်ာ...ဘဝရဲ႕ လမ္းေတြမွာ တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ေနရတဲ့အခါ ဟိုစဥ္ခ်ိန္ေတြကို သတိရမိတယ္
စားေမးပြဲနီးမွ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက စာအုပ္လိုက္ငွားျပီး မိတၱဴကူးရတဲ့ ဘဝေလးကို ခံုမင္မိတယ္…
တကယ္ေတာ့ စာပဲမိတၱဴကူးရတာ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး…ဦးေႏွာက္ေတြကိုပါ မိတၱဴကူးခြင့္ေပးဖို႕ လက္ဖက္သုတ္တစ္ပြဲ…အေၾကာ္တစ္ဝိုင္းနွုန္းနဲ႕ ေတာင္းပန္ရတဲ့ အခါလည္းရွိတာေပါ့...
တခါကတကၠသိုလ္ ေႏြရက္ေတြမွာေပါ့.... Main အေပၚဆံုးထပ္က ေလသာေဆာင္ေလးမွာ စာအတူတူလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဘဝေတြကို ဘယ္လိုေမ့လို႕ရမွာလဲ..တကယ္ေတာ့ တို႕ဖတ္ခဲ့ၾကတာ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြတင္ မကပါဘူး… ဘဝသင္ခန္းစာေတြေရာပါပါတယ္ဟာ…
တို႕ေတြက ခ်ိဳ႕တဲ့သူေတြဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ေဖးမ ကူညီရတယ္ေလ...လစာထုတ္ရက္ေလးကို ေမွ်ာ္ရင္း နင့္အတြက္ ငါဘာလုပ္ေပးနိဳင္မလဲ စဥ္းစားရတာ အေမာပါပဲ...ေမာင္ႏွရင္းေတြလို ေကာင္းတူဆိုးဖက္ တိုင္ပင္ရင္း ရင္းႏွီးခဲ့ၾကဖူးတာေပါ့…
တကၠသိုလ္ သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ စာေတြသာ အခ်ိန္မေရြးေမ့ခ်င္ေမ့မယ္..
သူငယ္ခ်င္းတို႕ရဲ႕ ေဖာ္ေရြတဲ့ မ်က္ႏွာေလးေတြနဲ႕ သူတို႕အသံေတြကို အခ်ိန္မေရြး သတိေနတတ္ပါတယ္
အရင္းတုန္းကဆို ေလခ်င္းတိုင္းေလေနျပီး စာမလုပ္ဘဲ ေလွ်ာက္သြားေနရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဝိုင္းထိန္းၾကတယ္…ဦးရွည္ၾကီးကလည္း အားေပးတယ္…ကိုယ္ေသာက္ရင္ ေသာက္သေလာက္ သူစီးပြားတက္မယ္ဆိုတဲ့ အသိ သူ႕မွာ ရွိမေနခဲ့ဘူး…ငါ့ညီေလးတို႕ ဒီေလာက္ဆို.ေတာ္ေလာက္ျပီ လို႕ ေျပာတတ္တယ္…
ေက်ာင္းေရွ႕က ဦးရွည္ၾကီးကေတာင္ ဒီလိုၾကင္နာတဲ့ စကားေလးေတြ ေျပာေနတတ္ပါတယ္္..ဒါဆို က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ မိခင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကသာ စကားေျပာတတ္မယ္ဆိုရင္ ဗိုက္ေခါက္ဆြဲလိမ္ရင္း ကရုဏာေဒါသနဲ႕ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေျပာေနလိ္မ့္မလဲဗ်ာ.....လမ္းၾကံဳရင္ ဦးရွည္ၾကီးကို ေျပာလိုက္ၾကပါဗ်ာ...အရင္ကလို လူေပၾကီး မဟုတ္ေတာ့တဲ့ အေၾကာင္းေပါ့
တစ္ေယာက္တည္း ၾကိဳက္သေလာက္ေသာက္လို႕ရေနေပမဲ့ ဒီဘီယာေတြက စႏွိုးဝွိုက္က ဘီယာေလာက္ မခ်ိဳျမိန္ဘူး…အျမည္းနည္းနည္းနဲ႕ လုေသာက္ေနရေပမဲ့ ေပ်ာ္မိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေသာက္ရတဲ့ အရသာကို ဘာနဲ႕မွ မလဲနိဳင္ပါဘူး။ မူးလာတိုင္း ရင္ဖြင့္ရတဲ့ အရသာေလာက္ ဘယ္အရာက ေကာင္းအုန္းမွာလဲဗ်ာ။
အခန္းတစ္ခန္းမွာ စုအိပ္ရင္း မေလာက္ငွတဲ့အခါ ေစာင္ေတြကို လုျခံဳရတယ္ .....လုျခံဳခဲ့ရတဲ့ ေစာင္ေတြက မေႏြးေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ခင္မင္မွုက ေႏြးေထြးတယ္။ တကၠသိုလ္ဆိုတာၾကီးကစာပဲသင္ေပးတတ္တဲ့ ေနရာလို႕ ထင္ခဲ့မိတာ။ တကယ္ေတာ့ ႏွလံုးသားေတြကိုလည္း ရင့္က်က္လာေအာင္ သင္ေပးနိဳင္ခဲ့ပါတယ္…
ဒီနယ္ေျမမွာ ေျပာမဲ့ဆိုမဲ့သူ ဆီးၾကိဳမဲ့သူေတြ မရွိေတာ့ေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ ခင္မင္မွုေတြကို တသသ ေတြးရင္း ကိုယ္ကိုယ့္ကို ေပ်ာ္ေအာင္ေနေနရျပီ...လုပ္ယူေနတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မွုဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ထိ စစ္မွန္မွာတဲ့လဲဗ်ာ…
M.I.T မွသူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို သတိရေနမိတယ္
herostar
သူငယ္ခ်င္းတို႕ရဲ႕ ေဖာ္ေရြတဲ့ မ်က္ႏွာေလးေတြနဲ႕ သူတို႕အသံေတြကို အခ်ိန္မေရြး သတိေနတတ္ပါတယ္
အရင္းတုန္းကဆို ေလခ်င္းတိုင္းေလေနျပီး စာမလုပ္ဘဲ ေလွ်ာက္သြားေနရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဝိုင္းထိန္းၾကတယ္…ဦးရွည္ၾကီးကလည္း အားေပးတယ္…ကိုယ္ေသာက္ရင္ ေသာက္သေလာက္ သူစီးပြားတက္မယ္ဆိုတဲ့ အသိ သူ႕မွာ ရွိမေနခဲ့ဘူး…ငါ့ညီေလးတို႕ ဒီေလာက္ဆို.ေတာ္ေလာက္ျပီ လို႕ ေျပာတတ္တယ္…
ေက်ာင္းေရွ႕က ဦးရွည္ၾကီးကေတာင္ ဒီလိုၾကင္နာတဲ့ စကားေလးေတြ ေျပာေနတတ္ပါတယ္္..ဒါဆို က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ မိခင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကသာ စကားေျပာတတ္မယ္ဆိုရင္ ဗိုက္ေခါက္ဆြဲလိမ္ရင္း ကရုဏာေဒါသနဲ႕ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေျပာေနလိ္မ့္မလဲဗ်ာ.....လမ္းၾကံဳရင္ ဦးရွည္ၾကီးကို ေျပာလိုက္ၾကပါဗ်ာ...အရင္ကလို လူေပၾကီး မဟုတ္ေတာ့တဲ့ အေၾကာင္းေပါ့
တစ္ေယာက္တည္း ၾကိဳက္သေလာက္ေသာက္လို႕ရေနေပမဲ့ ဒီဘီယာေတြက စႏွိုးဝွိုက္က ဘီယာေလာက္ မခ်ိဳျမိန္ဘူး…အျမည္းနည္းနည္းနဲ႕ လုေသာက္ေနရေပမဲ့ ေပ်ာ္မိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေသာက္ရတဲ့ အရသာကို ဘာနဲ႕မွ မလဲနိဳင္ပါဘူး။ မူးလာတိုင္း ရင္ဖြင့္ရတဲ့ အရသာေလာက္ ဘယ္အရာက ေကာင္းအုန္းမွာလဲဗ်ာ။
အခန္းတစ္ခန္းမွာ စုအိပ္ရင္း မေလာက္ငွတဲ့အခါ ေစာင္ေတြကို လုျခံဳရတယ္ .....လုျခံဳခဲ့ရတဲ့ ေစာင္ေတြက မေႏြးေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ခင္မင္မွုက ေႏြးေထြးတယ္။ တကၠသိုလ္ဆိုတာၾကီးကစာပဲသင္ေပးတတ္တဲ့ ေနရာလို႕ ထင္ခဲ့မိတာ။ တကယ္ေတာ့ ႏွလံုးသားေတြကိုလည္း ရင့္က်က္လာေအာင္ သင္ေပးနိဳင္ခဲ့ပါတယ္…
ဒီနယ္ေျမမွာ ေျပာမဲ့ဆိုမဲ့သူ ဆီးၾကိဳမဲ့သူေတြ မရွိေတာ့ေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ ခင္မင္မွုေတြကို တသသ ေတြးရင္း ကိုယ္ကိုယ့္ကို ေပ်ာ္ေအာင္ေနေနရျပီ...လုပ္ယူေနတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မွုဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ထိ စစ္မွန္မွာတဲ့လဲဗ်ာ…
M.I.T မွသူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို သတိရေနမိတယ္
herostar
တကၠသိုလ္
|
1 comments:
ဖတ္လိုက္တဲ့ တကၠသိုလ္ ေႏြညမ်ားမွာ.. ဒီ အပိုင္း ၂ ကို အၾကိဳက္ဆံုးပါ...
ဖတ္လိုက္တိုင္း ခံစားရတယ္...
မဆီမဆိုင္... မတူညီတဲ့ ကိုယ့္ ေက်ာင္းကို ကိုယ္ လြမ္းရတယ္....
မတူညီတဲ့ ဘ၀ေတြကို မတူညီတဲ့ေနရာမွာ မတူညီတဲ့ အေတြးအေခၚ ခံယူခ်က္ေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနရေပမယ့္ တစ္ခါက ထပ္တူက်ခဲ့ဖူးတဲ့ အျဖဴေရာင္ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရမ္းအမွတ္ရတဲ့အခါ.. လာလာ ဖတ္ပါတယ္.. ဒီ post ေလးကို.....
ေက်ာင္းၾကီးကို လြမ္းလိုက္တာရွင္......