•Friday, December 11, 2009
အခန္း(၂)
သူ႕ အသက္ (၁) သားႏွစ္အရြယ္မွာ သူ႕မိဘေတြရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး ျပိဳကြဲခဲ့တယ္တဲ့။ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္တိုင္းရီေဝမွုန္မွိုင္းေနတဲ့ သူ႕မ်က္ဝန္းေတြက ထိရွခံစားခဲ့ရမွန္း သိသာေစတယ္။ ခ်ိဳမိုင္မိုင္ ကတတ္စ ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္လို အျပစ္ကင္းေနတတ္တယ္။
သူ႕ကို ေက်ာင္းအပ္ခါစ အသက္ (၅) ႏွစ္ေလာက္ အရြယ္မွာ သူ႕မိဘေတြက အိမ္ေထာင္ကိုယ္စီ ရွိေနၾကျပီ။ မိဘေတြရဲ႕ လက္ကို တြဲျပီး စာသင္ခန္းထဲ ဝင္လာတဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေတြ႕တိုင္း ေက်ာင္းတံခါးရဲ႕ မုခ္ဝမွာမ်က္ရည္ အဝိုင္းသားနဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္တယ္တဲ့ေလ။ သူဟာ မိဘေတြရဲ႕ စြန္႕ပစ္မႈကို ခံခဲ့ရတဲ့ သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမဲ့ မိဘေတြနဲ႕ အတူ ေနခြင့္ မရခဲ့တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ေပါ့။
သူ႕ ငယ္ဘဝေတြမွာ သူ႕အဖိုးအဖြားေတြနဲ႕ အတူေနခဲ့ရတာ မ်ားတယ္။ ေဖေဖ၊ ေမေမ ေခၚတတ္စ အရြယ္မွာေခၚစရာ လူရွာမေတြ႕တာနဲ႕ သူ႕ အဖိုးအဖြားေတြကို မိဘလို႕ ထင္ခဲ့တယ္။ သူ႕ အေမခမ်ာလည္း သူ႕သားကို ခ်စ္ေပမဲ့ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္ တနယ္ တေက်းမွာ အလုပ္သြားလုပ္ခဲ့ရတယ္တဲ့ေလ။ သူ႕မိသားစုေလးမွာ သူရယ္၊ သူ႕ေမေမရယ္၊ သူ႕အဖိုးနဲ႕ အဖြားရယ္ ေလးေယာက္တကမၻာ ဘဝနဲ႕ ရွင္သန္ခဲ့ရတယ္။
သူသိတတ္ခါစ (၉) ႏွစ္သားေလာက္ အရြယ္မွာေတာ့ သူ႕မွာ ညီမေလးတစ္ေယာက္ ရလာခဲ့တယ္။ သူ႕အဖိုး၊ အဖြားေတြရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းအားလံုးကို သိမ္းပိုက္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႕ဘဝေလးထဲကို ညီမေလး တစ္ေယာက္ ေရာက္လာေတာ့အခ်စ္တြ မွ်ေဝေပးခဲ့ရေတာ့တယ္။ ဒီ ညီမေလးရဲ႕ ေဝယ်ာဝစၥမွန္ သမွ် သူ႕တာဝန္ခ်ည္းပဲ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ မိခင္ ႏို႕ရည္ကို တစ္ႏွစ္ျပည့္ေအာင္ေတာင္ မေသာက္သံုးခဲ့ရတဲ့ ဒီညီမေလးတြက္ သူ႕လက္နဲ႕ ေဖ်ာ္တိုက္ခဲ့ဖူးခဲ့တာအခါခါေပါ့။ အႏြံအနာ ခံရတာမ်ားေလ ပိုျပီး ခ်စ္တတ္လာေလလို႕ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္။
အထီးက်န္ဆန္လြန္းလွတဲ့ သူ႕တစ္ေယာက္တည္း ကမၻာေလးထဲမွာ သူ႕ညီမေလးဟာ သူ႕အတြက္ တစ္ဦးတည္းေသာအေဖာ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ မူလတန္းျပီးတဲ့အထိ တစ္ေယာက္တည္း ရပ္တည္လာခဲ့သူ ဆိုေတာ့ သူဟာလူေၾကာက္တတ္တယ္ေလ။ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ သူ႕ေနာက္မွာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနတတ္ဘူးဆိုတာလည္း သူသိေနေတာ့ တခုခုဆို အေလ်ာ့ေပးဖို႕ အသင့္ ျဖစ္ေနတတ္သူေပါ့။ ဒီ ညီမေလးနဲ႕ ေက်ာင္းအတူ တက္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူ႕မွာ ခြန္အားေတြရွိလာတယ္။ သူ႕ညီမေလးကို သူ႕လို တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူးေလ။ သူ႕ညီမေလးကေတာ့ ငယ္ေသးေတာ့ သူ႕အစ္ကိုရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို နားမလည္ ခဲ့ဖူးလို႕ သူဝမ္းနည္းစြာ ေျပာလာတိုင္း နားေထာင္းေနရင္းကပင္ မ်က္ရည္ဝိုင္းရတဲ့ အထိေပါ့။
သူ ေနထိုင္ရာ ျမစ္ကမ္းေဘးက ရြာေလးမွာ တစ္ႏွစ္တခါ ျမစ္ေရၾကီးေလ့ ရွိသတဲ့ေလ။ ဝါဆိုဝါေခါင္လေတြေရာက္တိုင္ သူ႕အိမ္ေလးကို ေရပတ္လည္ ဝိုင္းေလ့ ရွိတယ္တဲ့။ ငယ္တုန္းကေတာ့ ကေလးဆိုေတာ့ ေရၾကီးရင္ ေပ်ာ္သတဲ့ေလ။ ေရေတြတက္လာတဲ့အခါ ေရကူးရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလို႕တဲ့။ သူေပ်ာ္သလို သူ႕ညီမေလးလည္း ေပ်ာ္မွာေပါ့။ ေရေဆာ့ရတဲ့ အရသာကို သူႏွစ္သက္ပံုရတယ္။
တေန႕ေပါ့...
အဲဒီေန႕က သူတို႕ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ေရေဆာ့ေနၾကသတဲ့ေလ။ (၁) နာရီ နီးပါး ေဆာ့ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူ႕ညီမေလးကို ဖ်ားမွာ စိုးတာနဲ႕ ကုန္းေပၚတက္ဖို႕ ေျပာတယ္တဲ့ေလ။ သူ႕ညီမကို ဘယ္လိုမွ ေျပာလို႕မရတဲ့အဆံုး စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ ကရုဏာေဒါေသာ ျဖစ္ကာ ရိုက္ေတာ့တာေပါ့။ ဒါကို သူ႕ညီမကေတာ့ သူ႕ကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္ အႏိုင္က်င့္တယ္လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္သတဲ့။ ဒီအခါမွာ တုတ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ရင္း သူ႕ဘဝသူသိတတ္ခါစ အရြယ္မွာ ပထမဆံုးငိုခဲ့ဖူးတယ္တဲ့။ ညီမေတြအေပၚမွာ ထားတတ္တဲ့ အစ္ကို တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားမွုကို စာနာေပးလို႕ ရခဲ့တယ္။ အစ္ကိုၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားမွုကို ညီ၊ ညီမ ရွိတဲ့သူတိုင္း ခံစားလို႕ ရတယ္ေလ။
ဘဝမွာ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မထားပဲ အငယ္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႕ သက္သက္လူျဖစ္လာသလား ေအာင္းေမ့ရတယ္။ သူ႕ကို ေပေတေတ ဂြက်က်တစ္ေယာက္မို႕ ဒီလို ခ်စ္ခင္မွုမ်ိဳးေတြ ရွိလိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ မထင္ခဲ့မိဘူးေလ။ သူနဲ႕ ေက်ာင္းအတူ တက္ခဲ့ရတဲ့ ေန႕ေတြမွာ သူ႕ဒႆနေတြနဲ႕ သူ႕အေၾကာင္းေတြကို ေလ့လာခြင့္ရခဲ့တယ္။ ခင္ခဲ တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ခင္မိရင္လည္း စြဲျမဲတယ္လို႕ ေျပာရမယ္။ တကၠသိုလ္ သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ တစိုက္မတ္မတ္ ညီအစ္ကိုလို လက္တြဲခဲ့ဖူးသူဆိုေတာ့ စိတ္ဝင္းစားစရာေကာင္းလို႕ သူ႕ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္ေနမိတယ္။
သူ႕မွာ အေဖတူ အေမကြဲ ညီမ (၄) ေယာက္နဲ႕ အေမတူ အေဖကြဲ ညီမ တစ္ေယာက္ရွိတယ္တဲ့ေလ။
သူ႕ အသက္ (၁) သားႏွစ္အရြယ္မွာ သူ႕မိဘေတြရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး ျပိဳကြဲခဲ့တယ္တဲ့။ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္တိုင္းရီေဝမွုန္မွိုင္းေနတဲ့ သူ႕မ်က္ဝန္းေတြက ထိရွခံစားခဲ့ရမွန္း သိသာေစတယ္။ ခ်ိဳမိုင္မိုင္ ကတတ္စ ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္လို အျပစ္ကင္းေနတတ္တယ္။
သူ႕ကို ေက်ာင္းအပ္ခါစ အသက္ (၅) ႏွစ္ေလာက္ အရြယ္မွာ သူ႕မိဘေတြက အိမ္ေထာင္ကိုယ္စီ ရွိေနၾကျပီ။ မိဘေတြရဲ႕ လက္ကို တြဲျပီး စာသင္ခန္းထဲ ဝင္လာတဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေတြ႕တိုင္း ေက်ာင္းတံခါးရဲ႕ မုခ္ဝမွာမ်က္ရည္ အဝိုင္းသားနဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္တယ္တဲ့ေလ။ သူဟာ မိဘေတြရဲ႕ စြန္႕ပစ္မႈကို ခံခဲ့ရတဲ့ သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမဲ့ မိဘေတြနဲ႕ အတူ ေနခြင့္ မရခဲ့တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ေပါ့။
သူ႕ ငယ္ဘဝေတြမွာ သူ႕အဖိုးအဖြားေတြနဲ႕ အတူေနခဲ့ရတာ မ်ားတယ္။ ေဖေဖ၊ ေမေမ ေခၚတတ္စ အရြယ္မွာေခၚစရာ လူရွာမေတြ႕တာနဲ႕ သူ႕ အဖိုးအဖြားေတြကို မိဘလို႕ ထင္ခဲ့တယ္။ သူ႕ အေမခမ်ာလည္း သူ႕သားကို ခ်စ္ေပမဲ့ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္ တနယ္ တေက်းမွာ အလုပ္သြားလုပ္ခဲ့ရတယ္တဲ့ေလ။ သူ႕မိသားစုေလးမွာ သူရယ္၊ သူ႕ေမေမရယ္၊ သူ႕အဖိုးနဲ႕ အဖြားရယ္ ေလးေယာက္တကမၻာ ဘဝနဲ႕ ရွင္သန္ခဲ့ရတယ္။
သူသိတတ္ခါစ (၉) ႏွစ္သားေလာက္ အရြယ္မွာေတာ့ သူ႕မွာ ညီမေလးတစ္ေယာက္ ရလာခဲ့တယ္။ သူ႕အဖိုး၊ အဖြားေတြရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းအားလံုးကို သိမ္းပိုက္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႕ဘဝေလးထဲကို ညီမေလး တစ္ေယာက္ ေရာက္လာေတာ့အခ်စ္တြ မွ်ေဝေပးခဲ့ရေတာ့တယ္။ ဒီ ညီမေလးရဲ႕ ေဝယ်ာဝစၥမွန္ သမွ် သူ႕တာဝန္ခ်ည္းပဲ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ မိခင္ ႏို႕ရည္ကို တစ္ႏွစ္ျပည့္ေအာင္ေတာင္ မေသာက္သံုးခဲ့ရတဲ့ ဒီညီမေလးတြက္ သူ႕လက္နဲ႕ ေဖ်ာ္တိုက္ခဲ့ဖူးခဲ့တာအခါခါေပါ့။ အႏြံအနာ ခံရတာမ်ားေလ ပိုျပီး ခ်စ္တတ္လာေလလို႕ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္။
အထီးက်န္ဆန္လြန္းလွတဲ့ သူ႕တစ္ေယာက္တည္း ကမၻာေလးထဲမွာ သူ႕ညီမေလးဟာ သူ႕အတြက္ တစ္ဦးတည္းေသာအေဖာ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ မူလတန္းျပီးတဲ့အထိ တစ္ေယာက္တည္း ရပ္တည္လာခဲ့သူ ဆိုေတာ့ သူဟာလူေၾကာက္တတ္တယ္ေလ။ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ သူ႕ေနာက္မွာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနတတ္ဘူးဆိုတာလည္း သူသိေနေတာ့ တခုခုဆို အေလ်ာ့ေပးဖို႕ အသင့္ ျဖစ္ေနတတ္သူေပါ့။ ဒီ ညီမေလးနဲ႕ ေက်ာင္းအတူ တက္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူ႕မွာ ခြန္အားေတြရွိလာတယ္။ သူ႕ညီမေလးကို သူ႕လို တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူးေလ။ သူ႕ညီမေလးကေတာ့ ငယ္ေသးေတာ့ သူ႕အစ္ကိုရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို နားမလည္ ခဲ့ဖူးလို႕ သူဝမ္းနည္းစြာ ေျပာလာတိုင္း နားေထာင္းေနရင္းကပင္ မ်က္ရည္ဝိုင္းရတဲ့ အထိေပါ့။
သူ ေနထိုင္ရာ ျမစ္ကမ္းေဘးက ရြာေလးမွာ တစ္ႏွစ္တခါ ျမစ္ေရၾကီးေလ့ ရွိသတဲ့ေလ။ ဝါဆိုဝါေခါင္လေတြေရာက္တိုင္ သူ႕အိမ္ေလးကို ေရပတ္လည္ ဝိုင္းေလ့ ရွိတယ္တဲ့။ ငယ္တုန္းကေတာ့ ကေလးဆိုေတာ့ ေရၾကီးရင္ ေပ်ာ္သတဲ့ေလ။ ေရေတြတက္လာတဲ့အခါ ေရကူးရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလို႕တဲ့။ သူေပ်ာ္သလို သူ႕ညီမေလးလည္း ေပ်ာ္မွာေပါ့။ ေရေဆာ့ရတဲ့ အရသာကို သူႏွစ္သက္ပံုရတယ္။
တေန႕ေပါ့...
အဲဒီေန႕က သူတို႕ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ေရေဆာ့ေနၾကသတဲ့ေလ။ (၁) နာရီ နီးပါး ေဆာ့ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူ႕ညီမေလးကို ဖ်ားမွာ စိုးတာနဲ႕ ကုန္းေပၚတက္ဖို႕ ေျပာတယ္တဲ့ေလ။ သူ႕ညီမကို ဘယ္လိုမွ ေျပာလို႕မရတဲ့အဆံုး စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ ကရုဏာေဒါေသာ ျဖစ္ကာ ရိုက္ေတာ့တာေပါ့။ ဒါကို သူ႕ညီမကေတာ့ သူ႕ကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္ အႏိုင္က်င့္တယ္လို႕ ျပန္ေျပာလိုက္သတဲ့။ ဒီအခါမွာ တုတ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ရင္း သူ႕ဘဝသူသိတတ္ခါစ အရြယ္မွာ ပထမဆံုးငိုခဲ့ဖူးတယ္တဲ့။ ညီမေတြအေပၚမွာ ထားတတ္တဲ့ အစ္ကို တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားမွုကို စာနာေပးလို႕ ရခဲ့တယ္။ အစ္ကိုၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားမွုကို ညီ၊ ညီမ ရွိတဲ့သူတိုင္း ခံစားလို႕ ရတယ္ေလ။
ဘဝမွာ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မထားပဲ အငယ္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႕ သက္သက္လူျဖစ္လာသလား ေအာင္းေမ့ရတယ္။ သူ႕ကို ေပေတေတ ဂြက်က်တစ္ေယာက္မို႕ ဒီလို ခ်စ္ခင္မွုမ်ိဳးေတြ ရွိလိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ မထင္ခဲ့မိဘူးေလ။ သူနဲ႕ ေက်ာင္းအတူ တက္ခဲ့ရတဲ့ ေန႕ေတြမွာ သူ႕ဒႆနေတြနဲ႕ သူ႕အေၾကာင္းေတြကို ေလ့လာခြင့္ရခဲ့တယ္။ ခင္ခဲ တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ခင္မိရင္လည္း စြဲျမဲတယ္လို႕ ေျပာရမယ္။ တကၠသိုလ္ သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ တစိုက္မတ္မတ္ ညီအစ္ကိုလို လက္တြဲခဲ့ဖူးသူဆိုေတာ့ စိတ္ဝင္းစားစရာေကာင္းလို႕ သူ႕ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္ေနမိတယ္။
သူ႕မွာ အေဖတူ အေမကြဲ ညီမ (၄) ေယာက္နဲ႕ အေမတူ အေဖကြဲ ညီမ တစ္ေယာက္ရွိတယ္တဲ့ေလ။
အခန္း(၃)
ဝတၳဳတို
|
1 comments:
ညီမေလးကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔
ၾကီးပ်င္းလာၿပီး အထီးက်န္မႈေတြကိုလည္း ေျဖေဖ်ာက္တတ္ေအာင္ ဘယ္အရာေတြကမ်ား သူ႔ကို သင္ၾကားေပးခဲ့တာလဲ မသိဖူးေနာ္....