•Sunday, March 07, 2010
ေနသာတဲ့ တစ္ရက္မွာ
အိမ္အျပင္ကို ထြက္ၾကည့္မိတယ္။
ေတြ႕တဲ့သူတိုင္းက
ဘိုးေတာ္ လို႕ ေခၚေနၾကၿပီ။
ငါ့ ေက်ာင္းသားဘဝက
တစိမ့္စိမ့္ၾကာလြန္းေနၿပီ ထင္တယ္။
ဘယ္ဘက္ရင္အံု ေစလို႕သာ
ဒီေနရာကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္
ဘာမွန္းေတာ့ မသိခဲ့။
ေနာက္က်တဲ့ အသိမွာ
ပီျပင္လာတဲ့ ထူးျခားမွုကအခ်စ္ ဆိုတဲ့ အရာေတြကိုတယုတယ ငါ စု ေနခဲ့မိတယ္။
အသိတရားက ရင္ခုန္ျခင္းကို
ေသာ့ခတ္ထားနိုင္ခဲ့ေပမယ့္
ကဗ်ာဆန္တဲ့ နွလံုးသားကေတာ့
.....ကို လြမ္းတယ္။
herostar
အိမ္အျပင္ကို ထြက္ၾကည့္မိတယ္။
ေတြ႕တဲ့သူတိုင္းက
ဘိုးေတာ္ လို႕ ေခၚေနၾကၿပီ။
ငါ့ ေက်ာင္းသားဘဝက
တစိမ့္စိမ့္ၾကာလြန္းေနၿပီ ထင္တယ္။
ဘယ္ဘက္ရင္အံု ေစလို႕သာ
ဒီေနရာကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္
ဘာမွန္းေတာ့ မသိခဲ့။
ေနာက္က်တဲ့ အသိမွာ
ပီျပင္လာတဲ့ ထူးျခားမွုကအခ်စ္ ဆိုတဲ့ အရာေတြကိုတယုတယ ငါ စု ေနခဲ့မိတယ္။
အသိတရားက ရင္ခုန္ျခင္းကို
ေသာ့ခတ္ထားနိုင္ခဲ့ေပမယ့္
ကဗ်ာဆန္တဲ့ နွလံုးသားကေတာ့
.....ကို လြမ္းတယ္။
herostar
3 comments:
အလြမ္းကဗ်ာေလးေပါ႔ေလ...
ငါလည္း ဘာလိုလိုေတာင္ ၿဖစ္မိပါရဲ႔.. :P
ေျပာဒို႕အစ္ကိုၾကီးဘယ္သူ႔ကိုလြမ္းလည္းေျပာ
ညီမေလးေျပာေပးမယ္ေလ....
အလြမ္းဆိုတာမစားေကာင္းတဲ့အသီးလိုပဲခံရခက္တယ္
ဟိေလွ်ာက္ေျပာၾကည့္တား)))))))))