•Sunday, September 20, 2009
ဒီေန႕ ခရီးစဥ္မွာကေတာ့ စိန္ဆိုင္သြားဖို႕ အဓိကဆိုပါေတာ့ စိန္မမမ်ားနဲ႕စိန္အစ္ကိုၾကီးကိုေက်းဇူးတင္ရမွာပါ… စိန္အေၾကာင္း နဂဏ္းတစ္လံုးမွ မသိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စိ္တ္ရွည္လက္ ရွည္ရွင္းျပေနတဲ့ Professor သက္ကို အားက်မိပါတယ္…စိန္တစ္ပြင့္ရဖို႕ ေက်ာက္ေတာင္မ်ားစြာကို တူးေဖာ္ရေၾကာင္းလူ႕အသက္ကိုေတာင္ ရင္းႏွီးျပီး ရွာေဖြေနၾကတဲ့ အာဖရိကက စိန္တူးသူမ်ားအေၾကာင္း၊လူေတြ ဘာ့ေၾကာင့္တန္ဖိုးထားၾကတာလဲ စသျဖင့္ေျပာျဖစ္ၾကတာ စံုလို႕ ပါပဲ။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ျမိဳ႕ေတာ္ကာကြယ္ေရးအတြက္ ခရစ္ႏွစ္ ၁၂၀၀ ကေဆာက္ခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕ဦးခံတပ္လို႕ေခၚတဲ့ ရဲတိုက္ၾကီးကိုေရာက္ပါတယ္…နွစ္ ၈၀၀ ေက်ာ္ျပီးျဖစ္တဲ့ Het Steen လို႕ အမည္ရတဲ့ ဒီခံတပ္တစ္ခုသာ အထင္ရွားက်န္ရစ္ေနတာကို ေတြ႕ျမင္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရႊမန္းေျမကို နယ္ခ်ဲ႕ေတြ မသိမ္းခင္မွာ ျမန္မာသူရဲေကာင္းၾကီးေတြေဆာက္ခဲ့တဲ့ မင္းလွခံတပ္တို႕ စစ္ကိုင္းခံတပ္တို႕နဲ႕ ကြာျခားမွုကို ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ မ်က္စိထဲေျပးျမင္မိပါေတာ့တယ္…
Het Steen ဆိုတာ ဒပ္ခ်္လို ေျပာထားတာပါ…ဗမာလိုေတာ့ ေက်ာက္တံုးေပါ့…ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႕
ေဆာက္ထားတဲ႕ ရဲတိုက္ၾကီးေပါ့ေလ..Schelde ျမစ္ေဘးမွာရွိတဲ့ ဒီရဲတိုက္ႀကီးဟာ ဥေရာပမွာရွိတဲ့
အႀကီးဆံုးရဲတိုက္ေတြထဲက တစ္ခုေပါ့…၁၃၀၃ ကေန ၁၈၂၇ ထိ ႏွစ္ေတြတုန္းကေတာ့ အက်ဥ္း
ေထာင္အျဖစ္သံုးခဲ့ျပီး အက်ဥ္းသားေတြကို ေျခလက္ေတြျဖတ္၊ ေခါင္းေတြျဖတ္ျပီး အျပစ္ေပးေနၾက
ေနရာႀကီေပါ့...သူေဌးေတြဆို ရဲတုိက္ရဲ႕ ညာဘက္က ဝင္ခြင့္ရျပီး ဆင္းရဲသားေတြကေတာ့ ဘယ္
ဘက္က ဝင္ရတယ္ဆိုပဲ…သူေဌးေတြ မဟုတ္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ကေတာ့ ညာဖက္ျခမ္းက ဝင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…
ဒပ္ခ်္ (Dutch) နဲ႕ ျပင္သစ္ စကားကို ရုံးသံုးဘာသာ စကားအျဖစ္ သံုးေနၾကတဲ့ ဘယ္လဂ်ီယမ္
သားေတြကို ေတြ႕ရေတာ့ ကိုယ့္နိဳင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ္ပိုင္ ဘာသာစကားရွိေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕
ျမန္မာျပည္ကို နိဳင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဂုဏ္ယူမိပါေတာ့တယ္
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ျမစ္ေအာက္ကေန ေဆာက္ထားတဲ့ ေရေအာက္ Tunnel ကိုေရာက္တာေပါ့…
ဂ်ပန္က Tunnel ေတြလို ေရကို ေဖာက္ထြင္းမျမင္ရေပမဲ့ ေျမေအာက္ကို ဆင္းသြားတဲ့ ဓာတ္ေလွကားကို ၾကည့္ျပီး ေရေအာက္ေရာက္ေနျပီလို႕ေတာ့ သိနိဳင္တာေပါ့…ေပ ၁၈၀၀ ေလာက္ ရွည္တဲ့ Tunnel ကို သံုးျပီးျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းကို သြားနိဳင္တာေပါ့…ျမစ္ေအာက္မွာ စက္ဘီးစီးေနတဲ့လူေတြကိုလည္းေတြ႕ခဲ့ရတာေပါ့…
ဒါကေတာ့ ရဲတိုက္ၾကီးရဲ႕ပံုပါ
ေရေအာက္ Tunnel ရဲ႕ ပံုပါ
ဒီျမိဳ႕ကို လည္ပတ္ရင္းနဲ႕ ေမာကလည္းေမာ ဆာကလည္းဆာေပါ့…ညေနဘက္မွာေတာ့ အစ္ကိုၾကီး အစ္မၾကီးေတြရဲ႕ မ်ွစ္ခ်ဥ္နဲ႕ ငါးဟင္း၊ ၾကက္သားခ်က္၊ ျမန္မာထမင္းဟင္းကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ယမ္ယမ္မင္းသား ကၽြန္ေတာ္ ဟန္ေတာင္မေဆာင္နိဳင္ေတာ့ပါဘူး…ဘယ္လဂ်ီယမ္ခရီးစဥ္ကေတာ့ နက္ျဖန္ဆို ျပန္ရေတာ့မွာေပါ့…
အျပန္ခရီးမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို တခ်ိန္လံုးဒုကၡေပးလိမ့္မယ္လို႕ ထင္မထားခဲ့တဲ့ ကိုေရႊေသာ့က
ပညာစျပပါေတာ့တယ္။ ကိုေရႊေသာ့ ရထားအစီးေကာင္းေနလို႕ ညဘက္ အိပ္ရာေပ်ာက္မလို ျဖစ္သြားတာေပါ့။
ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။ မိန္းကေလးေျခာက္ေယာက္ ေယာက္်ားေလးေျခာက္ေယာက္ ပါတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕
အဖြဲ႕အတြက္ အိမ္ရွင္ကိုရခိုင္သားမွာ အခန္းက တစ္ခန္းပဲ ရွိေလေတာ့ အိပ္ဖို႕ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းက စပိန္ကိျုပန္သြားခ်ိန္မွာ အခန္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ တြက္ ငွားေပးခဲ့ပါတယ္။ ကိုစပိန္ၾကီး ေကာင္းမွုေၾကာင့္ အခန္းနွစ္ခန္းရေပမဲ့ မိန္းကေလးေတြ အခန္းေသာ့က Aachen မွာ မဆင္းပဲ ကိုလံုထိ အလည္လိုက္သြားလိုက္သြားပါတယ္။ အခန္းေသာ့က ကိုလံုက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီမွာ မွားၿပီးပါသြားလို႕ ပါ။ ကိုလံုက ကိုဂ်က္ကီခ်န္းရယ္…အာခန္က ထိုင္းမင္းသားရယ္ ကိုလံုနဲ႕ အာခန္ၾကားက ဒူဒန္ဆိုတဲ႕ ျမိဳ႕ေလးတစ္ခုမွာ လူႏွစ္ေယာက္ဆံုဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ က Online ကေန ရထားခ်ိန္ေတြကို ၾကည့္ေပး… ဘယ္ Glide မွာ ေစာင့္ ဘယ္ေလာက္ၾကာရင္ေရာက္လာလိမ့္မယ္..စသျဖင့္ Control လုပ္ေပးေနရတာ Action ကားေတြထဲ ဂ်ိန္းစဘြန္းမင္းသားကို ေထာက္ပံ့ေပးေနတဲ့ အဂၤလန္က အဖြဲ႕ ၾကေနတာပါပဲ။
ဒီေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ ကေလးမွာ ၈ ေယာက္ပဲက်န္ပါေတာ့တယ္။Esprit ေတြကို
ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႕ ဝယ္လို႕ရတဲ့ Düsseldorf ျမိဳ႕ေလးကို သြားျဖစ္ပါတယ္။ အဝတ္အစား
ေတြေရြးလိုက္တာ တြန္းလွည္းနဲ႕ အျပည့္ပါပဲ။ တကယ္ဝယ္ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ သံုးထည္တည္းပါ…
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေရြးလြန္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူတို႕လည္းေရြးၾကတာပါပဲေလ…
ဒီနာရီဟာ ရုိင္းျမစ္ရဲ႕ ေရခ်ိန္အျမင့္ေပကို ေဖာ္ျပေပးေနတာလို႕ သိခဲ့ရပါတယ္။ ဥေရာပရဲ႕ အသက္ေသြးေက်ာျဖစ္တဲ့ ကမၻာ႕ အရွည္ဆံုးရုိင္းျမစ္ကို ျမင္ရတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ညီအစ္ကို မသိတသိ
အခ်ိန္ေလးေပါ့ဗ်ာ။ ဝါးတားတားသာျမင္ရေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ျမစ္ကမ္းေဘးအရသာကို ခံစားရင္း Aachen ကို ျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ကိုလံုျမိဳ႕ရဲ႕ ဆြဲအားကိို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ Achen အျပန္ လမ္းမွာက်န္ခဲ့ ေလရဲ႕ ေနာက္ေန႕ မွာ Monschau ျမိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕၆ ေယာက္အဖြဲ႕ေလးသြားခဲ့ၾကပါတယ္။
အဖြဲ႕ နဲ႕ သြားရေတာ့ ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္း ေစ်းကလည္း သက္သာတာေပါ့ အေပၚကပံုေလး
ေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ ဝယ္ခဲ့တဲ့ တစ္ရက္လံုးစီးလို႕ရတဲ့ Group လက္မွတ္ေတြေပါ့…
Monschau ျမိဳ႕ေလးဟာ Rur ျမစ္ေလးနဲ႕ ပနံရလွပါတယ္…ေတာင္ၾကားမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ ဒီျမိဳ႕
ေလးရဲ႕တည္ေနပံုက ထူးျခားလြန္းပါတယ္…လူဦးေရတစ္ေသာင္းေက်ာ္သာရွိေပမဲ့ ခရီးသြားေတြအ
လာမ်ားတဲ့တြက္ ျမိဳ႕လည္ေခါင္မွာေတာ့ လူေတြရွုပ္ေနတာေပါ့…
နယ္သာလန္ခရီးစဥ္ကို စတင္ဖို႕ ကိုလံုေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ကို ဆက္သြယ္ရပါတယ္…
ဘယ္သူမွေရာက္ဖူးတဲ့သူမပါပါဘူး…Nobody is Leader. Everybody is Leader. ဆိုတဲ့စာသား
ေလးကို ေရရြတ္ရင္း သြားၾကေတာ့မယ္ေပါ့…တစ္ညလံုးအစီအစဥ္ေတြဆြဲ…လည္ရမဲ့ေနရာေတြကို
Google map ကို အားကိုးရွာနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္စရာေကာင္းေနပါျပီ…ဒီတစ္ၾကိမ္မွာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ေလးျပန္ဆံုေတာ့မွာကိုး…
ဒီလိုနဲ႕ကားလက္မွတ္ေစ်းႏွုန္းေတြလည္းသိျပီ…စားစရာေတြလည္းျပင္ဆင္ျပီး ျဖစ္ေနခ်ိန္ေလာက္
လည္းေရာက္ေရာ…” အစ္မတို႕ေရ…သြားျပီ’’ ဆိုျပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ဝင္လာတဲ့ ေသာ့ေသာ့ကို
ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ေသာ့ေသာ့ဆိုတာက ေသာ့ေပ်ာက္သြားလို႕ ရလိုက္တဲ့ သူ႕ နာမည္ေလးပါ။ သူေျပာတဲ့ သြားျပီဆိုတာက သူတို႕အိပ္ရမဲ့အခန္းေသာ့ေလး အခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့ခ်ိန္ အျပင္က Lock က်သြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကိုလံုကို အလည္လိုက္ျပီး အိမ္ထဲမွာ တစ္ရက္ေအာင္းလိုက္ရတဲ့ေသာ့ေလးပါ..
သူတို႕လည္း အနားယူလိုက္ရတယ္လို႕သေဘာထားျပီး ေနခဲ့ၾကတာေပါ့…ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၈ေယာက္
အဖြဲ႕ကေတာ့ နယ္သာလန္ကို မနက္ ၉ နာရီေလာက္မွာ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္…ျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ Amsterdam ကို မေရာက္ေပမဲ့ နယ္သာလန္ရဲ႕ အေရွ႕ေတာင္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ Maastricht ျမိဳ႕ေလးကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္…မားစ္ ျမစ္ေပၚမွာ တည္ရွိျပီး တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ျမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းေပါ့…
ေရာမအင္ပါယာၾကီးရဲ႕ ဧကရာဇ္တစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ၾသဂတ္စတတ္ဆီးဇာ လက္ထက္တုန္းက ေရာမ
ေတြေဆာက္ခဲ့တဲ့ တံတားၾကီးကို အစြဲျပဳျပီး Maastricht လို႕ ေခၚတယ္ဆိုပါတယ္။ နယ္သာလန္
လို႕ေခၚတဲ့ ေဟာ္လန္ရဲ႕ ေရွးအက်ဆံုးျမိဳ႕ေတာ္လည္းျဖစ္ေတာ့ လည္ရတာအားရွိတာေပါ့…
ျမနန္းစံေက်ာ္ထဲက အေျမာက္ေတြလိုပဲ ဒီျမိဳ႕မွာလည္း ခံတပ္ေရွ႕က အေျမာက္ေတြကို ေတြ႕ျမင္နိဳင္
ပါတယ္။
Maastricht ျမိဳ႕ရဲ႕ ရွုခင္းပံုျဖစ္ပါတယ္
Wilhelminabrug နဲ႕ Sint Servaasbrug ကို ဆက္သြယ္ထားတဲ့ စႀကၤ ံလမ္းေလးေပၚ လမ္း
ေလ်ွာက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္းပါတယ္…အပူခ်ိန္က minus 7 နားေရာက္ေနေပမဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕လည္ရတာဆိုေတာ့ ေအးတယ္လို႕ေတာင္မထင္မိပါဘူး…ဒါေပမဲ့ ျမစ္ေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေတာ့ လူတိုင္းတုန္ေနၾကေလရဲ႕…
ဒီေန႕ေတာ့ ေစာေစာျပန္ေရာက္ပါတယ္…ဂ်ိဳေမႊတဲ့ ေသာ့ေလးေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ တဖြဲ႕လံုးအတူတူ
သြားလို႕ ရတာေပါ့…အဆိုးထဲက အေကာင္းေပါ့…ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ Professor သက္ကေတာ နယ္သာလန္ကို ႏွစ္ေခါက္ေရာက္ျဖစ္သြားတာေပါ့…ေနာက္ေန႕ ခရီးစဥ္မွာကေတာ့ တစ္ေခါက္ေရာက္ျပီးသားျဖစ္လို႕ လမ္းေတြစမ္းတဝါးဝါးေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့...ခရစ္ယာန္ဘုရား ရွိခိုးေက်ာင္းေတြရဲ႕ သားနားပံုကို ခုလိုျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။
ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ားပံု
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ အခ်ိန္ေလးေတြကို ေက်ာ္လြန္လာျပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ‘ Meeting is the beginning of Parting’ ဆိုတဲ့ စာေလးတစ္ေၾကာင္းက ေခါင္းထဲကို အလိုလိုေရာက္လာပါေတာ့
တယ္…တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါေလာက္သာ ဆံုျဖစ္ၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ေလးေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုေန
ရာမ်ိဳးမွာ တစုတေဝးတည္းျပန္ဆံုဖို႕ဆိုတာ မျဖစ္ႏုိင္မွန္း ကိုယ္စီနားလည္ေနၾကပါတယ္…
Aachen ျမိဳ႕ေလးမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ တစ္ပတ္တာကာလအတြင္းမွာ လိုေလေသးမရွိေအာင္ျပဳစု
ေပးတဲ့ ကိုရခိုင္သားႀကီးကိုတစ္ေယာက္တည္း မထားခဲ့ခ်င္ဘူးေလ…အျဖဴေရာင္သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႕
အျပာေရာင္ေန႕ေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္လိုေမ့လို႕ရမွာလဲ…ေဝါကနဲ ဆိုက္လာတဲ့ ရထား
သံနဲ႕ အတူ ဆို႕နင့္နင့္ ခံစားမွုတစ္ခုက မ်က္ရည္ကန္ကို ထိုးခြဲေနပါေတာ့တယ္…
လက္ျပႏွုတ္ဆက္ရတဲ့အခါတိုင္း အလိုလိုနာက်င္ေနတတ္တာ ခြဲခြာဖူးသူတိုင္းခံစားဖူးမွာေပါ့
က်န္ေနရစ္သူကို အားေပးစကားေျပာရင္း ရထားႀကီးထြက္ခြာလာတဲ့ထိ ကၽြန္ေတာ့္တို႕တစ္ေယာက္
ကို တစ္ေယာက္စကားမေျပာျဖစ္ေသးပဲ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေငးရင္းေတြးရင္း ျပန္လာခဲ့ၾက ပါေတာ့တယ္၊၊
ဒီပံုေလးကေတာ့ ဒီခရီးစဥ္တစ္ခုလံုးအတြက္ အဖိုးမျဖတ္နိဳင္တဲ့ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပံဳးေပါ့ဗ်ာ…
ေနာက္လာမဲ့ ခရီးစဥ္ေတြအတြက္ အားေမြးရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕လည္း သက္ဆိုင္ရာ
ျမိဳ႕အသီးသီးကို ဦးတည္ရာ မ်ိဳးစံုနဲ႕ ခြဲခြာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
မွတ္္ခ်က္။ ။ဒီခရီးစဥ္ေလးျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ စီစဥ္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ အစ္ကို အစ္မမ်ားနဲ႕
သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို အထူးပဲေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္းဒီေနရာကေန ေျပာၾကားပါ
ရေစ…Antwerpen မွ အစ္မကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕မွ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ရွိ
ပါတယ္။ Aachen မွရခိုင္သားအစ္ကိုႀကီးကိုလည္း အထူးပဲေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။
ေရးသားသူ
herostar
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ျမိဳ႕ေတာ္ကာကြယ္ေရးအတြက္ ခရစ္ႏွစ္ ၁၂၀၀ ကေဆာက္ခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕ဦးခံတပ္လို႕ေခၚတဲ့ ရဲတိုက္ၾကီးကိုေရာက္ပါတယ္…နွစ္ ၈၀၀ ေက်ာ္ျပီးျဖစ္တဲ့ Het Steen လို႕ အမည္ရတဲ့ ဒီခံတပ္တစ္ခုသာ အထင္ရွားက်န္ရစ္ေနတာကို ေတြ႕ျမင္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရႊမန္းေျမကို နယ္ခ်ဲ႕ေတြ မသိမ္းခင္မွာ ျမန္မာသူရဲေကာင္းၾကီးေတြေဆာက္ခဲ့တဲ့ မင္းလွခံတပ္တို႕ စစ္ကိုင္းခံတပ္တို႕နဲ႕ ကြာျခားမွုကို ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ မ်က္စိထဲေျပးျမင္မိပါေတာ့တယ္…
Het Steen ဆိုတာ ဒပ္ခ်္လို ေျပာထားတာပါ…ဗမာလိုေတာ့ ေက်ာက္တံုးေပါ့…ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႕
ေဆာက္ထားတဲ႕ ရဲတိုက္ၾကီးေပါ့ေလ..Schelde ျမစ္ေဘးမွာရွိတဲ့ ဒီရဲတိုက္ႀကီးဟာ ဥေရာပမွာရွိတဲ့
အႀကီးဆံုးရဲတိုက္ေတြထဲက တစ္ခုေပါ့…၁၃၀၃ ကေန ၁၈၂၇ ထိ ႏွစ္ေတြတုန္းကေတာ့ အက်ဥ္း
ေထာင္အျဖစ္သံုးခဲ့ျပီး အက်ဥ္းသားေတြကို ေျခလက္ေတြျဖတ္၊ ေခါင္းေတြျဖတ္ျပီး အျပစ္ေပးေနၾက
ေနရာႀကီေပါ့...သူေဌးေတြဆို ရဲတုိက္ရဲ႕ ညာဘက္က ဝင္ခြင့္ရျပီး ဆင္းရဲသားေတြကေတာ့ ဘယ္
ဘက္က ဝင္ရတယ္ဆိုပဲ…သူေဌးေတြ မဟုတ္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ကေတာ့ ညာဖက္ျခမ္းက ဝင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…
ဒပ္ခ်္ (Dutch) နဲ႕ ျပင္သစ္ စကားကို ရုံးသံုးဘာသာ စကားအျဖစ္ သံုးေနၾကတဲ့ ဘယ္လဂ်ီယမ္
သားေတြကို ေတြ႕ရေတာ့ ကိုယ့္နိဳင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ္ပိုင္ ဘာသာစကားရွိေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕
ျမန္မာျပည္ကို နိဳင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဂုဏ္ယူမိပါေတာ့တယ္
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ျမစ္ေအာက္ကေန ေဆာက္ထားတဲ့ ေရေအာက္ Tunnel ကိုေရာက္တာေပါ့…
ဂ်ပန္က Tunnel ေတြလို ေရကို ေဖာက္ထြင္းမျမင္ရေပမဲ့ ေျမေအာက္ကို ဆင္းသြားတဲ့ ဓာတ္ေလွကားကို ၾကည့္ျပီး ေရေအာက္ေရာက္ေနျပီလို႕ေတာ့ သိနိဳင္တာေပါ့…ေပ ၁၈၀၀ ေလာက္ ရွည္တဲ့ Tunnel ကို သံုးျပီးျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းကို သြားနိဳင္တာေပါ့…ျမစ္ေအာက္မွာ စက္ဘီးစီးေနတဲ့လူေတြကိုလည္းေတြ႕ခဲ့ရတာေပါ့…
ဒါကေတာ့ ရဲတိုက္ၾကီးရဲ႕ပံုပါ
ေရေအာက္ Tunnel ရဲ႕ ပံုပါ
ဒီျမိဳ႕ကို လည္ပတ္ရင္းနဲ႕ ေမာကလည္းေမာ ဆာကလည္းဆာေပါ့…ညေနဘက္မွာေတာ့ အစ္ကိုၾကီး အစ္မၾကီးေတြရဲ႕ မ်ွစ္ခ်ဥ္နဲ႕ ငါးဟင္း၊ ၾကက္သားခ်က္၊ ျမန္မာထမင္းဟင္းကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ယမ္ယမ္မင္းသား ကၽြန္ေတာ္ ဟန္ေတာင္မေဆာင္နိဳင္ေတာ့ပါဘူး…ဘယ္လဂ်ီယမ္ခရီးစဥ္ကေတာ့ နက္ျဖန္ဆို ျပန္ရေတာ့မွာေပါ့…
အျပန္ခရီးမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို တခ်ိန္လံုးဒုကၡေပးလိမ့္မယ္လို႕ ထင္မထားခဲ့တဲ့ ကိုေရႊေသာ့က
ပညာစျပပါေတာ့တယ္။ ကိုေရႊေသာ့ ရထားအစီးေကာင္းေနလို႕ ညဘက္ အိပ္ရာေပ်ာက္မလို ျဖစ္သြားတာေပါ့။
ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။ မိန္းကေလးေျခာက္ေယာက္ ေယာက္်ားေလးေျခာက္ေယာက္ ပါတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕
အဖြဲ႕အတြက္ အိမ္ရွင္ကိုရခိုင္သားမွာ အခန္းက တစ္ခန္းပဲ ရွိေလေတာ့ အိပ္ဖို႕ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းက စပိန္ကိျုပန္သြားခ်ိန္မွာ အခန္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ တြက္ ငွားေပးခဲ့ပါတယ္။ ကိုစပိန္ၾကီး ေကာင္းမွုေၾကာင့္ အခန္းနွစ္ခန္းရေပမဲ့ မိန္းကေလးေတြ အခန္းေသာ့က Aachen မွာ မဆင္းပဲ ကိုလံုထိ အလည္လိုက္သြားလိုက္သြားပါတယ္။ အခန္းေသာ့က ကိုလံုက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီမွာ မွားၿပီးပါသြားလို႕ ပါ။ ကိုလံုက ကိုဂ်က္ကီခ်န္းရယ္…အာခန္က ထိုင္းမင္းသားရယ္ ကိုလံုနဲ႕ အာခန္ၾကားက ဒူဒန္ဆိုတဲ႕ ျမိဳ႕ေလးတစ္ခုမွာ လူႏွစ္ေယာက္ဆံုဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ က Online ကေန ရထားခ်ိန္ေတြကို ၾကည့္ေပး… ဘယ္ Glide မွာ ေစာင့္ ဘယ္ေလာက္ၾကာရင္ေရာက္လာလိမ့္မယ္..စသျဖင့္ Control လုပ္ေပးေနရတာ Action ကားေတြထဲ ဂ်ိန္းစဘြန္းမင္းသားကို ေထာက္ပံ့ေပးေနတဲ့ အဂၤလန္က အဖြဲ႕ ၾကေနတာပါပဲ။
ဒီေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ ကေလးမွာ ၈ ေယာက္ပဲက်န္ပါေတာ့တယ္။Esprit ေတြကို
ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႕ ဝယ္လို႕ရတဲ့ Düsseldorf ျမိဳ႕ေလးကို သြားျဖစ္ပါတယ္။ အဝတ္အစား
ေတြေရြးလိုက္တာ တြန္းလွည္းနဲ႕ အျပည့္ပါပဲ။ တကယ္ဝယ္ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ သံုးထည္တည္းပါ…
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေရြးလြန္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူတို႕လည္းေရြးၾကတာပါပဲေလ…
ဒီနာရီဟာ ရုိင္းျမစ္ရဲ႕ ေရခ်ိန္အျမင့္ေပကို ေဖာ္ျပေပးေနတာလို႕ သိခဲ့ရပါတယ္။ ဥေရာပရဲ႕ အသက္ေသြးေက်ာျဖစ္တဲ့ ကမၻာ႕ အရွည္ဆံုးရုိင္းျမစ္ကို ျမင္ရတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ညီအစ္ကို မသိတသိ
အခ်ိန္ေလးေပါ့ဗ်ာ။ ဝါးတားတားသာျမင္ရေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ျမစ္ကမ္းေဘးအရသာကို ခံစားရင္း Aachen ကို ျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ကိုလံုျမိဳ႕ရဲ႕ ဆြဲအားကိို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ Achen အျပန္ လမ္းမွာက်န္ခဲ့ ေလရဲ႕ ေနာက္ေန႕ မွာ Monschau ျမိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕၆ ေယာက္အဖြဲ႕ေလးသြားခဲ့ၾကပါတယ္။
အဖြဲ႕ နဲ႕ သြားရေတာ့ ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္း ေစ်းကလည္း သက္သာတာေပါ့ အေပၚကပံုေလး
ေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ ဝယ္ခဲ့တဲ့ တစ္ရက္လံုးစီးလို႕ရတဲ့ Group လက္မွတ္ေတြေပါ့…
Monschau ျမိဳ႕ေလးဟာ Rur ျမစ္ေလးနဲ႕ ပနံရလွပါတယ္…ေတာင္ၾကားမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ ဒီျမိဳ႕
ေလးရဲ႕တည္ေနပံုက ထူးျခားလြန္းပါတယ္…လူဦးေရတစ္ေသာင္းေက်ာ္သာရွိေပမဲ့ ခရီးသြားေတြအ
လာမ်ားတဲ့တြက္ ျမိဳ႕လည္ေခါင္မွာေတာ့ လူေတြရွုပ္ေနတာေပါ့…
နယ္သာလန္ခရီးစဥ္ကို စတင္ဖို႕ ကိုလံုေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ကို ဆက္သြယ္ရပါတယ္…
ဘယ္သူမွေရာက္ဖူးတဲ့သူမပါပါဘူး…Nobody is Leader. Everybody is Leader. ဆိုတဲ့စာသား
ေလးကို ေရရြတ္ရင္း သြားၾကေတာ့မယ္ေပါ့…တစ္ညလံုးအစီအစဥ္ေတြဆြဲ…လည္ရမဲ့ေနရာေတြကို
Google map ကို အားကိုးရွာနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္စရာေကာင္းေနပါျပီ…ဒီတစ္ၾကိမ္မွာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ေလးျပန္ဆံုေတာ့မွာကိုး…
ဒီလိုနဲ႕ကားလက္မွတ္ေစ်းႏွုန္းေတြလည္းသိျပီ…စားစရာေတြလည္းျပင္ဆင္ျပီး ျဖစ္ေနခ်ိန္ေလာက္
လည္းေရာက္ေရာ…” အစ္မတို႕ေရ…သြားျပီ’’ ဆိုျပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ဝင္လာတဲ့ ေသာ့ေသာ့ကို
ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ေသာ့ေသာ့ဆိုတာက ေသာ့ေပ်ာက္သြားလို႕ ရလိုက္တဲ့ သူ႕ နာမည္ေလးပါ။ သူေျပာတဲ့ သြားျပီဆိုတာက သူတို႕အိပ္ရမဲ့အခန္းေသာ့ေလး အခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့ခ်ိန္ အျပင္က Lock က်သြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကိုလံုကို အလည္လိုက္ျပီး အိမ္ထဲမွာ တစ္ရက္ေအာင္းလိုက္ရတဲ့ေသာ့ေလးပါ..
သူတို႕လည္း အနားယူလိုက္ရတယ္လို႕သေဘာထားျပီး ေနခဲ့ၾကတာေပါ့…ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၈ေယာက္
အဖြဲ႕ကေတာ့ နယ္သာလန္ကို မနက္ ၉ နာရီေလာက္မွာ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္…ျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ Amsterdam ကို မေရာက္ေပမဲ့ နယ္သာလန္ရဲ႕ အေရွ႕ေတာင္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ Maastricht ျမိဳ႕ေလးကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္…မားစ္ ျမစ္ေပၚမွာ တည္ရွိျပီး တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ျမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းေပါ့…
ေရာမအင္ပါယာၾကီးရဲ႕ ဧကရာဇ္တစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ၾသဂတ္စတတ္ဆီးဇာ လက္ထက္တုန္းက ေရာမ
ေတြေဆာက္ခဲ့တဲ့ တံတားၾကီးကို အစြဲျပဳျပီး Maastricht လို႕ ေခၚတယ္ဆိုပါတယ္။ နယ္သာလန္
လို႕ေခၚတဲ့ ေဟာ္လန္ရဲ႕ ေရွးအက်ဆံုးျမိဳ႕ေတာ္လည္းျဖစ္ေတာ့ လည္ရတာအားရွိတာေပါ့…
ျမနန္းစံေက်ာ္ထဲက အေျမာက္ေတြလိုပဲ ဒီျမိဳ႕မွာလည္း ခံတပ္ေရွ႕က အေျမာက္ေတြကို ေတြ႕ျမင္နိဳင္
ပါတယ္။
Maastricht ျမိဳ႕ရဲ႕ ရွုခင္းပံုျဖစ္ပါတယ္
Wilhelminabrug နဲ႕ Sint Servaasbrug ကို ဆက္သြယ္ထားတဲ့ စႀကၤ ံလမ္းေလးေပၚ လမ္း
ေလ်ွာက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္းပါတယ္…အပူခ်ိန္က minus 7 နားေရာက္ေနေပမဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕လည္ရတာဆိုေတာ့ ေအးတယ္လို႕ေတာင္မထင္မိပါဘူး…ဒါေပမဲ့ ျမစ္ေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေတာ့ လူတိုင္းတုန္ေနၾကေလရဲ႕…
ဒီေန႕ေတာ့ ေစာေစာျပန္ေရာက္ပါတယ္…ဂ်ိဳေမႊတဲ့ ေသာ့ေလးေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ တဖြဲ႕လံုးအတူတူ
သြားလို႕ ရတာေပါ့…အဆိုးထဲက အေကာင္းေပါ့…ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ Professor သက္ကေတာ နယ္သာလန္ကို ႏွစ္ေခါက္ေရာက္ျဖစ္သြားတာေပါ့…ေနာက္ေန႕ ခရီးစဥ္မွာကေတာ့ တစ္ေခါက္ေရာက္ျပီးသားျဖစ္လို႕ လမ္းေတြစမ္းတဝါးဝါးေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့...ခရစ္ယာန္ဘုရား ရွိခိုးေက်ာင္းေတြရဲ႕ သားနားပံုကို ခုလိုျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။
ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ားပံု
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ အခ်ိန္ေလးေတြကို ေက်ာ္လြန္လာျပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ‘ Meeting is the beginning of Parting’ ဆိုတဲ့ စာေလးတစ္ေၾကာင္းက ေခါင္းထဲကို အလိုလိုေရာက္လာပါေတာ့
တယ္…တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါေလာက္သာ ဆံုျဖစ္ၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ေလးေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုေန
ရာမ်ိဳးမွာ တစုတေဝးတည္းျပန္ဆံုဖို႕ဆိုတာ မျဖစ္ႏုိင္မွန္း ကိုယ္စီနားလည္ေနၾကပါတယ္…
Aachen ျမိဳ႕ေလးမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ တစ္ပတ္တာကာလအတြင္းမွာ လိုေလေသးမရွိေအာင္ျပဳစု
ေပးတဲ့ ကိုရခိုင္သားႀကီးကိုတစ္ေယာက္တည္း မထားခဲ့ခ်င္ဘူးေလ…အျဖဴေရာင္သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႕
အျပာေရာင္ေန႕ေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္လိုေမ့လို႕ရမွာလဲ…ေဝါကနဲ ဆိုက္လာတဲ့ ရထား
သံနဲ႕ အတူ ဆို႕နင့္နင့္ ခံစားမွုတစ္ခုက မ်က္ရည္ကန္ကို ထိုးခြဲေနပါေတာ့တယ္…
လက္ျပႏွုတ္ဆက္ရတဲ့အခါတိုင္း အလိုလိုနာက်င္ေနတတ္တာ ခြဲခြာဖူးသူတိုင္းခံစားဖူးမွာေပါ့
က်န္ေနရစ္သူကို အားေပးစကားေျပာရင္း ရထားႀကီးထြက္ခြာလာတဲ့ထိ ကၽြန္ေတာ့္တို႕တစ္ေယာက္
ကို တစ္ေယာက္စကားမေျပာျဖစ္ေသးပဲ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေငးရင္းေတြးရင္း ျပန္လာခဲ့ၾက ပါေတာ့တယ္၊၊
ဒီပံုေလးကေတာ့ ဒီခရီးစဥ္တစ္ခုလံုးအတြက္ အဖိုးမျဖတ္နိဳင္တဲ့ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပံဳးေပါ့ဗ်ာ…
ေနာက္လာမဲ့ ခရီးစဥ္ေတြအတြက္ အားေမြးရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕လည္း သက္ဆိုင္ရာ
ျမိဳ႕အသီးသီးကို ဦးတည္ရာ မ်ိဳးစံုနဲ႕ ခြဲခြာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
မွတ္္ခ်က္။ ။ဒီခရီးစဥ္ေလးျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ စီစဥ္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ အစ္ကို အစ္မမ်ားနဲ႕
သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို အထူးပဲေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္းဒီေနရာကေန ေျပာၾကားပါ
ရေစ…Antwerpen မွ အစ္မကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕မွ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ရွိ
ပါတယ္။ Aachen မွရခိုင္သားအစ္ကိုႀကီးကိုလည္း အထူးပဲေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။
ေရးသားသူ
herostar
3 comments:
ဆံပင္ညွပ္ခက ဒီေလာက္ ေစ်းမၾကီးပါဘူး
တစ္ခါညွပ္ရင္ ၁၂ ယူရိုဆိုတာနဲ႕ ျမန္မာေငြနဲ႕ ေျမွာက္ျပီးမညွပ္ဘဲ ေနမိတာပါ...ျပီးေတာ့ ဆံပင္ရွည္ထားၾကည့္ခ်င္တာလည္း ပါတာေပါ့ေလ
Antwerpen က အစ္မကလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္တဲ႔
ေနာက္လာလည္ပါဦးဆိုလားေျပာေနတယ္.......